«Վեներա (մոլորակ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հաշվարկները ցույց են տալիս, որ մթնոլորտի բացակայության դեպքում Վեներայի մակերևույթի մոտ ջերմաստիճանը չէր անցնի 80 °C։ Սակայն իրականում Վեներայի մակերևույթին ջերմաստիճանը (մոլորակի միջին շառավիղի մակարդակի վրա) կազմում է մոտ 750 Կ (477 °C), ընդ որում նրա օրական տատանումները աննշանակալի են։ [[Մթնոլորտային ճնշում]]ը մոտ 93 մթն. է, [[գազ]]ի խտությունը համարյա երկու անգամ բարձր է, քան Երկրի մթնոլորտում։ Այս փաստերի պարզումը հիասթափություն եղավ շատ հետազոտողների համար, ովքեր հուսով էին, որ այս Երկրին այդքան նման մոլորակի վրա պայմանները պետք է լինեին մոտ այն պայմաններին, որոնք եղել էին Երկրի վրա [[քարաածխածնային ժամանակաշրջան]]ում, և հետևաբար, այնտեղ կարող էր գոյություն ունենալ նման [[կենսոլորտ]]։ Փասորեն, իջեցվող սարքերի միջոցով պարզվեց, որ Վեներայի մակերևույթի վրա ջերմոցային էֆեկտի պատճառով ստեղծված ջերմաստիճանային պայմաններում հեղուկ ջրի գոյությունը բացառվում է։

 

 

Մակերևույթի մոտ քամին չափազանց թույլ է (ոչ ավելին, քան 1 մ/վ), հասարակածի շրջանում 50 կմ-ից բարձր բարձրությունների վրա այն աճում է մինչև 150 - 300 մ/վ։ Ավտոմատ միջմոլորակային կայաններից դիտարկումները գրանցել են [[ամպրոպ]]ներ։

Քանի որ Վեներան հանդիսանում է [[Արեգակնային համակարգ]]ի ներքին մոլորակ Երկրի հանդեպ, Երկրի մակերևույթից հնարավոր է դիտել Վեներայի [[Անցում (աստղագիտություն)|անցումը]] Արեգակի սկավառակի վրայով։ Դա տեղի է ունենում երբ Վեներան գտնվում է Երկրի և Արեգակի միջև, [[աստղադիտակ]]ով Երկրից դիտելիս մոլորակը երևում է փոքր սև սկավառակի տեսքով հսկայական լուսատուի ֆոնին։ Սակայն այս աստղագիտական երևույթը ամենահազվագյուտներից մեկն է Երկրից դիտարկման համար։ Վերջին երկու և կես հարյուրամյակների ընթացքում տեղի են ունեցել ընդամենը չորս անցումներ, երկու դեկտեմբերյան և երկու հունիսյան։ Վերջինը տեղի է ունեցել [[2012]] թ. [[հունիսի 6]]-ին։ Հաջորդ անցումը կլինի միայն [[2117]] թվականի [[դեկտեմբերի 11]]-ին։

 

 

Հաջորդ անցման ժամանակ [[1769]] թվականի [[հունիսի 6]]-ին, երևույթը դիտարկվել է ամբողջ աշխարհում։ Այս դիտարկման ժամանակ աշխարհի բազմաթիվ աստղագետներ փորձեցին որոշել պարալաքսը, որը անհրաժեշտ էր Երկրի և Արեգակի միջև հեռավորության ճշտման համար (անգլիացի աստղագետ [[Էդմումդ Հալլեյ]]ի ստեղծած մեթոդով)։ Անհրաժեշտ էր որպեսզի դիտարկումները կատարվեին տարբեր աշխարհագրական կետերում<ref name="lom">''Միխայիլ Լոմոնոսով;'' Հատընտիր ստեղծագործություններ 2 հատորով Մոսկվա. Նաուկա։ 1986</ref>։ Դիտարկումներ կատարվեցին 40 կետերում 112 աստղագետների կողմից։