«Նոամ Չոմսկի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ clean up, replaced: → , ը: → ը։, տ: → տ։, ր: → ր։ oգտվելով ԱՎԲ
No edit summary
Տող 5.
Չոմսկին համարվում է "Ժամանակակից լեզվաբանության հայրը" և վերլուծական ֆիլիսոփայության գլխավոր ներկայացուցիչը։ Նրա աշխատանքները ազդել են այնպիսի ոլորտների վրա ինչպիսիք են [[համակարգչային գիտություն]]ը, [[մաթեմատիկա]]ն և [[հոգեբանություն]]ը։ Նա համարվում է [[Չոմսկյան հիերարխիա]]յի` որպես ունիվերսալ քերականական տեսության հիմնադիրը կամ համահիմնադիրը։
 
Լեզվաբանության ոլորտում իր առաջին գրքի հրապարակումից հետո, Չոմսկին դարձավ [[Վիետնամական պատերազմ]]ի առաջատար քննադատներից մեկը և սկսեց հրապարակել քաղաքական աշխատություններ։ Նա սկսեց հանդես գալ որպես [[ԱՄՆ]]-ի արտաքին քաղաքականության, [[պետական կապիտալիզմ]]ի և գլխավոր լրատվական մեդիաների քննադատ։ Մասնավորապես Չոմսկին անձամբառաջ իրենէ համարումքաշել էմեդիա անարխո-սինդիկալիստմանիպուլյացիաների և10 հիմնական ռազմավարություններ, որոնք օգտագործվում են մեդիա ոլորտի կողմից հանրությանը վերահսկելու համար:<ref>[[լիբերտարիան-սոցիալիստ]http://husikghulyan.blogspot.com/2013/03/10.html Մեդիա մանիպուլյացիաների 10 գլխավոր ռազմավարությունները ըստ Նոամ Չոմսկու]</ref>:
Չոմսկին անձամբ իրեն համարում է անարխո-սինդիկալիստ և [[լիբերտարիան-սոցիալիստ]]:
 
Իր առաջին գրքում ԽոմսկինՉոմսկին ելնում է ձևական չափանիշներից։ Ուսումնասիրության առանցքը միջուկային նախադասությունների գաղափարն է, որոնցից զանազան փոխակերպումներով (տեղաշրջում, հավելում և բացառում) ստացվում են մյուս նախադասությունները («Տղան նամակ է գրում»- «Ո՜վ է նամակ գրում» կամ «Նամակը գրվում է տղայի կողմից» և այլն)։ Ըստ ԽոմսկուՉոմսկու, լեզուն ստեղծագործական բնույթ ունի (կարող է անթիվ նախադասություններ սերել), իսկ քերականությունը նկարագրում է տվյալ լեզվով խոսող բոլոր անձանց համար ընդհանուր հիմնական գիտելիքները։ Ողջ քերականությունը բաղկացած է նախադասության կառուցվածքի (անմիջական բաղադրիչների) փոխակերպական և ձևահնչույթաբանական կանոններից։
 
Երկրորդ աշխատության մեջ ԽոմսկուՉոմսկու սկզբունքները նշանակալի փոփոխվել են. տեղ է տրվում իմաստային բաղադրիչին, և միջուկային նախադասություններ հասկացության փոխարեն առաջ է քաշվում խորքային և մակերեսային կառուցվածքների գաղափարը։ Խորքային կառուցվածքը սերում է նախադասության իմաստը, իսկ մակերեսայինը նրան տալիս է հնչյունական տեսք։ Ամբողջ քերականությունն արդեն բաղկացած է իմաստային, շարահյուսական (հիմքային ու փոխակերպական կանոններ) և հնչույթաբանական բաղադրիչներից։
 
Մեթոդաբանական հարցերում («Կարտեզյան լեզվաբանություն», [[1966]], «Լեզու և միտք», [[1967]]) Խոմսկին դիրքորոշվում է դեպի դեկարտյան ռացիոնալիստական փիլիսոփայությունը։ Նա գտնում է, որ մարդն ի ծնե օժտված է որոշակի տրամաբանական հատկություններով, որոնք հետագայում զարգացնելով՝ ստեղծում է գիտակցություն և լեզու։ Այդ հատկությունները և զարգացրած օրենքները համընդհանուր են։ Մ. Հալլեի հետ գրած «Անգլերենի հնչյունական կաղապարները» ([[1968]]) աշխատությունը նվիրված է հնչույթային բաղադրիչին, որտեղ սահմանված են սերող հնչույթաբանության հիմնական օրենքներն ու դրույթները։
Տող 19 ⟶ 20՝
* Hughes, Samuel (July/August 2001). "Speech!". The Pennsylvania Gazette. Retrieved September 3, 2007. "According to a recent survey by the Institute for Scientific Information, only Marx, Lenin, Shakespeare, Aristotle, the Bible, Plato, and Freud are cited more often in academic journals than Chomsky, who edges out Hegel and Cicero."
* Robinson, Paul (February 25, 1979). "The Chomsky Problem". The New York Times. "Judged in terms of the power, range, novelty and influence of his thought, Noam Chomsky is arguably the most important intellectual alive today. He is also a disturbingly divided intellectual."
 
== Ծանոթագրություններ ==
{{ծանցանկ}}
 
{{ՀՍՀ}}