«Ադել Հյուգո»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ադելի համախտանիշ''', երկարատև սիրային կախվածություն, հիվանդագին կիրք, որը մնում է անպատասխան:անպատասխան։ Իր անվանումով համախտանիշը պարտավոր է [[Ադել Հյուգո]]յին՝ ֆրանսիացի հայտնի գրող [[Վիկտոր Հյուգո]]յի դստերը, որը երկար ժամանակ տառապել է անգլիացի սպա Ալբերտ Պինսոնի նկատմամբ անպատասխան զգացմունքներից:զգացմունքներից։

26 տարեկան հասակում Ադելի մոտ սկսեցին ի հայտ գալ հոգեկան անկայունության նախանշաններ, ինչը Հյուգոների ընտանիքում նորություն չէր. Վիկտոր Հյուգոյի եղբայրը՝ Եվգենին, մահացել է հենց հոգեբուժարանում:հոգեբուժարանում։ Այսպես, Ադելը կարծում էր, որ մեղրամսի ժամանակ ողբերգական կերպով մահացած իր քույրը՝ Լեոպոլդինան, իր հետ հոգեկան կապ է պահպանում:պահպանում։ Հնարավոր է, դրան նպաստել է նաև Ադելի ծնողների հոգեկան սեանսներ անցկացնելու հակումը, որոնք անցկացվում էին աղջկա խանգարումից մի քանի տարի առաջ:առաջ։

Ադելը ծանոթանում է անգլիացի սպա Ալբերտ Պինսոնի հետ:հետ։ Հնարավոր չէ կոնկրետ ասել արդյոք վերջինս անսիրտ սրիկա էր, որը խաբեց անմեղ էակին, թե ուղղակի դարձել էր էրատոմանիայի զոհ:զոհ։ Ադելը հենց սկզբից սկսեց համարել, որ միանշանակ Պինսոնն է իր կյանքի տղամարդը:տղամարդը։ Սակայն Պինսոնը չէր պատասխանում փոխադարձ զգացմունքներով. չօգնեցին ո՜չ աղջկա հազվագյուտ գեղեցկությունը, ո՜չ նրա հոր փառքը:փառքը։

Երբ Պինսոնին տեղափոխեցին ծառայելու [[Հալիֆակս (Նոր Շոտլանդիա)|Հալիֆակսում]] ([[Կանադա]]), Ադելը իր ծնողներից գաղտնի հետևեց նրան (որպեսզի վճարի ուղևորության համար, նա գողացավ մոր թանկարժեք զարդերը):։

3 տարվա ընթացքում, որոնք Ադելն անցկացրեց Հալիֆակսում, նա պատմում էր շրջապատի մարդկանց, որ նրանք նշանված են, և որ փեսացուի ծնողները դեմ են նրանց հարաբերություններին:հարաբերություններին։ Նա պնդում էր, որ Պինսոնից ունեցել է մահացած ծնված երեխա (սրա վերաբերյալ ոչ մի ապացույց չկա), և, վերջապես, իր եղբայր Ֆրանսուա-Վիկտորին ուղղված նամակում գրել է, որ ամուսնացել է Ալբերտի հետ:հետ։ Չնայած որոշ կասկածների, Ադելի հարազատները հրապարակեցին ամուսնության լուրը տեղական թերթերից մեկում:մեկում։ Հետագայում Ադելը խոստովանել է եղբորը, որ հարսանիք չի եղել, բայց շարունակել է հուսալ, որ ամուսնությունը տեղի կունենա (և դրա համար նա վարձել էր հիպնոզացնողի, որպեսզի համոզի Ալբերտին ամուսնանալ իր հետ):։

Ֆրանսուա-Վիկտորը առաջարկեց Ադելին «ամուսնալուծվել» Պինսոնի հետ և վերադառնալ [[Ֆրանսիա]], բայց Ադելը հրաժարվեց:հրաժարվեց։ Այդ ընթացքում Պինսոնը հայտարարեց տեղական դատավորի դստեր հետ իր ամուսնության մասին:մասին։ Այդ ժամանակ Ադելը ստիպեց իր փաստաբաններին գրել դատավորին, որ ինքն է հանդիսանում Ալբերտի կինը:կինը։ Պինսոնի նշանադրությունը չեղյալ համարվեց:համարվեց։

1866թ. Պինսոնին տեղափոխեցին [[Վեստ-Ինդիա]]յի [[Բարբադոս]] կղզի. Ադելը գնաց նրա հետևից:հետևից։ Կղզում նրա հետագա կյանքից շատ քիչ բան է հայտնի, սակայն նրա հոգեկան վիճակը վատանում էր:էր։ Ադելը պահանջում էր, որ իրեն կոչեն «Տիկին Պինսոն»: Հետևողները նրան բնութագրում էին որպես « տխուր կին՝ պատառոտված հագուստով, որը չէր համապատասխանում տրոպիկական կլիմային»: Նա անընդհատ ինչ-որ գրառումներ էր անում և թափառում էր փողոցներում:փողոցներում։ Փոքրիկ տղաները նրա վրա քարեր էին նետում, այդ պատճառով էլ նա նախընտրում էր դուրս գալ օրվա մութ ժամերին:ժամերին։

1872թ. Ադելին բերեցին Ֆրանսիա:Ֆրանսիա։ Դա տխուր վերադարձ էր. բացի հորից, ընտանիքի բոլոր անդամներն արդեն մահացել էին:էին։ Ադելի գիտակցությունը վերջնականապես մթագնել էր և իր կյանքի մնացած մասը նա անցկացրեց հոգեբուժարանում:հոգեբուժարանում։ Հայրը, մինչև մահը՝ 1885թ. հաճախակի այցելում էր նրան:նրան։ Ադելը մահացավ 1915թ., նա արդեն դժվարությամբ էր խոսում, բայց նրա դեմքի վրա պահպանվել էին երբեմնի գեղեցկության հետքերը:հետքերը։