«Աստերոիդների գոտի»–ի խմբագրումների տարբերություն

| author=Mann, Robert James.

| title=A Guide to the Knowledge of the Heavens

| publisher=Jarrold

| year=1852

| pages=171, 216}}</ref>: Այս արտահայտության առաջին օգտագործումը կապում են [[Ալեքսանդր ֆոն Հումբոլդտ]]ի անվան և նրա «Cosmos: A Sketch of a Physical Description of the Universe»<ref>{{cite book

| author=von Humboldt, Alexander.

| title= Cosmos: A Sketch of a Physical Description of the Universe

| volume=1

| publisher=Harper & Brothers, New York (NY)

| year= 1850

| pages=44

| isbn=0-8018-5503-9}}</ref> գրքի հետ:

Հիմնական գոտու ընդհանուր [[զանգված]]ը մոտավորապես հավասար է [[Լուսին|Լուսնի]] զանգվածի 4%-ին, այս զանգվածի ավելի քան կեսը կենտրոնացած է չորս խոշոր մարմիններում՝ [[Սերես]], [[(2) Պալաս]], [[(4) Վեստա]] և [[(10) Հիգեա]]: Նրանց միջին [[տրամագիծ]]ը մոտ 400 կմ է, և նրանցից ամենամեծը, Սերեսը, հիմնական գոտում գտնվող միակ գաճաճ մոլորակն է, նրա տրամագիծը կազմում է ավելի քան 950 կմ:<ref name="jplsbdb">{{cite web

| first=Donald K.

| last=Yeomans

| date = July 13, 2006

| url = http://ssd.jpl.nasa.gov/sbdb.cgi

| title = JPL Small-Body Database Browser

| publisher = NASA JPL

| accessdate = 2010-09-27

Առանձին աստերոիդների հիմնական բնութագրիչ առանձնահատկությունն է նրանց սպեկտրը, ըստ որի կարելի է դատել նրանց քիմիական կազմի մասին: Հիմնական գոտում գտնվող աստերոիդները դասվում են երեք [[Աստերոիդների սպեկտրալ դասեր|սպեկտրալ դասերի]], կախված նրանց քիմիական բաղադրությունից՝ ածխածնային ([[Աստերոիդների դաս C|դաս C]]), սիլիկատային ([[Աստերոիդների դաս S|դաս S]]) և մետաղյա կամ երկաթյա ([[Աստերոիդների դաս M|դաս M]]):