ԱբբասինԱբասը մեծ արհավիրքներ բերեց հայերին։ Օգտագործելով նրանց դժգոհությունը թուրք․թուրքական տիրապետությունից՝ ԱբբասինԱբասը նպատակ ուներ հեշտացնել [[1590]]-ին թուրքերի նվաճած անդրկովկասյան տերիտորիաներիտարածքների ետգրավումը և հայերի ու վրացիների գաղթեցումը Պարսկաստան։ [[Արցախ (նահանգ)|Արցախի]] մի խումբ վաճառականներ ու մելիքներ, ինչպես նաև մի քանի գյուղերի բնակիչներ ԱբբասուԱբասի թագավորության առաջին տարում գաղթեցին Սպահան։[[Սպահան]]։ Նույն միջոցին դիմեցին նաև Ատրպատականի թուրքահպատակ մահմեդական կալվածատերերից ոմանք և [[Էջմիածին|Էջմիածնի]] Գավիթ ու Սելքիսեթ կաթողիկոսները։ [[1603]]-ին ԱբբասինԱբասը օսմանցիներից գրավեց [[Թավրիզ|Թավրիզը]], [[Նախիջևան|Նախիջևանն]] ու [[Երևան|Երևանը]] և գրաված վայրերի հայ բնակչությանը գաղթեցրեց Իրան։ [[1604]]-ի աշնանը թուրքերը պարսկ.պարսկական բանակին ստիպեցին նահանջել։ ԱբբասինԱբասը հրամայեց իր ճանապարհի վրա գտնվող շրջանների ամբողջ բնակչությանը (մոտ 300 հզ.հազար)՝ [[Շիրակ|Շիրակից]] մինչև [[Գողթն]], բռնի գաղթեցնել Իրան։ Նրանց մեծ մասը զոհվեց ճանապարհին։ Այդ բռնագաղթը հայ ժողովրդի մեծագույն աղետներից էր։ Հայաստանի շրջանների բնակչությունը նոսրացավ, օտար տարրերի բնակեցման հնարավորությունները մեծացան, երկիրը երկար ժամանակ զրկվեց պաշտպանունակությունից։
