Միխայիլ Գոնչարով
Վասիլի Գոնչարով (ռուս.՝ Михаил Дмитриевич Гончаров, նոյեմբերի 1, 1891 - մարտի 6, 1945, Լեհաստան[1]), տանկային զորքերի գեներալ-մայոր, 2-րդ գվարդիական տանկային բանակի հրամանատարի տեղակալ։
| Միխայիլ Գոնչարով | |
|---|---|
| նոյեմբերի 1, 1891 - մարտի 6, 1945 (53 տարեկան) | |
| Մահվան վայր | Լեհաստան |
| Գերեզման | Բրեստ |
| Զորատեսակ | Հեծելազոր |
| Կոչում | գեներալ-մայոր |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Առաջին համաշխարհային պատերազմ, Հայրենական մեծ պատերազմ և Քաղաքացիական պատերազմ |
| Պարգևներ |     և  |
Կենսագրություն խմբագրել
Միխայիլ Դմիտրիևիչ Գոնչարովը ծնվել է 1891 թվականին։ Զինվորական ծառայությունը սկսել է ցարական բանակում, մասնակցել է Առաջին համաշխարհային պատերազմին։ Պորուչիկի աստիճանով եղել է վաշտի հրամանատար։ Հեղափոխությունից հետո, 1918 թվականին տեղափոխվել է ծառայության Բանվորա-գյուղացիական Կարմիր բանակում։ Բանակում ծառայել է ավելի քան քսան տարի։ 11 տարի Ուզբեկստանում պայքարել է բասմաչների դեմ։ 1932 թվականի հոկտեմբերի 15-ից եղել է 19-րդ Թուրքմենական հեծելազորային գնդի հրամանատար։ Որոշ ժամանակ անց փոխադրվել է Հեռավոր Արևելք, չինական սահման։
Հեռավորարևելյան ռազմական օկրուգում Միխայիլ Դմիտրիևիչը ձերբակալվել է զինվորականների խմբի խռովությանը մասնակցելու մեղադրանքով։ Գոնչարովի հետ միաժամանակ ձերբակալվել է օկրուգի գրեթե ամբողջ հրամանատարական կազմը։ Ազատազրկության մեջ անցկացրել է 1,5 տարի։ Պատերազմից առաջ արդարացվել է։ 1941 թվականի հուլիսի 24-ին ստացել է գեներալ-մայորի զինվորական կոչում[2]։ 1941 թվականի օգոստոսի 25-ից մինչև 1941 թվականի դեկտեմբերի 4-ը եղել է Իրկուտսկ-Պինսկի գվարդիական դիվիզիայի հրամանատարը[3][4]։
Վիրավորվելուց հետո տեղափոխվել է 1-ին Բելառուսական ռազմաճակատ։ 1944-1945 թվականներին Մ. Դ. Գոնչարովը եղել է 2-րդ գվարդիական տանկային բանակի հրամանատարի տեղակալ։ Չնայած տարիքին (նա հիսունն անց էր) և բարձր կոչմանը, նա ակտիվ մասնակցություն է ունեցել ոչ միայն օպերացիայի պլանների մշակմանը, այլև անմիջական մարտական գործողություններին։ 1945 թվականի փետրվարի 3-ին Վարշավյան-Պոզնանյան հարձակողական օպերացիայի ընթացքում դրսևորած մարտական ծառայության համար տանկային զորքերի գեներալ-մայոր Գոնչարովը 2-րդ գվարդիական տանկային բանակի հրամանատար գեներալ Բոգդանովի կողմից ներկայացվել է Խորհրդային Միության հերոսի կոչման[5], սակայն պարգևատրվել է Կուտուզովի 1-ին աստիճանի շքանշանով։ 1945 թվականի մարտի 1-ին Արևմտյան Պոմերենիայի Ռեետց քաղաքի մոտ, (ներկայիս Լեհաստան) 12-րդ գվարդիական տանկային շարասյան Ինա գետի գետանցի ժամանակ ծանր վիրավորվել է և տեղափոխվել հոսպիտալ։ 1945 թվականի մարտի 7-ին ստացած վերքերից մահացել է[6]։ Թաղված է Բրեստ քաղաքում։
Պարգևներ խմբագրել
- Լենինի երկու շքանշան (02.08.1941 թ., 21.02.1945 թ. - երկարամյա ծառայության համար)
- Կարմիր Դրոշի երկու շքանշան (03.08.1944 թ., 03.11.1944 թ. - երկարամյա ծառայության համար)
- Կուտուզովի 1-ին աստիճանի շքանշան (06.04.1945 թ. հետմահու)
- Սուվորովի 2-րդ աստիճանի շքանշան (13.09.1944 թ.)
- «Բանվորա-Գյուղացիական Կարմիր բանակի 20- ամյակ» մեդալ
Հիշատակ խմբագրել
Միխայիլ Դմիտրիևիչ Գոնչարովի անձնական իրերը (իր զորամասի զինվորների կողմից բերված հուղարկավորության արարողության իրերի հետ մեկտեղ, գնդակոծված շինելը և մյուս իրերը) պահվում են Սորոկի քաղաքի գավառագիտական թանգարանում (Մոլդավիա)։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Biography of Major-General Mikhail Dmitrievich Goncharov
- ↑ Хроника великой войны(չաշխատող հղում)
- ↑ Исаев А. В. От Дубно до Ростова. — М.: АСТ; Транзиткнига, 2004.
- ↑ Багратионовский военно-исторический клуб
- ↑ «Наградной лист». Подвиг народа. Վերցված է 2014 թ․ մարտի 10-ին.
- ↑ «Журналы боевых действий». pamyat-naroda.ru. Վերցված է 2015 թ․ նոյեմբերի 3-ին.(չաշխատող հղում)
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- Букраба А. М. Гончаров — участник Великой Отечественной войны.
- Пласков Г. Д. Под грохот канонады. — М.: Воениздат, 1969.
- М.Д. Гончаров на сайте 2-й Гв. ТА Արխիվացված 2016-12-15 Wayback Machine