Մասնակից:RobEgor/Ավազարկղ1

Ադոլֆ Հիտլերը ծնվել է ընտանիքում, որտեղ հայրը սկեպտիկ և անտիկլերիկ էր, իսկ մայրը՝ կաթոլիկ: Մինչ 15 տարեկան հասակը մկրտված լինելով՝ հետագա կյանքում Հիտլերը դադարում է այցելել մեսսա և մասնակցում եկեղեցական ժողովների: Հասուն տարիքում Հիտլերը լուրջ չէր վերաբերբում քրիստոնեությանը, սակայն, իշխանություն ձեռք բերելու և պահպանելու կարճաժամկետ քաղաքական նկատառումներից ելնելով, նա պատրաստ էր որոշ ժամանակ լավ հարաբերություններ պահպանել եկեղեցու հետ:

Հիտլերի անձնական ճարտարապետ Ալբերտ Շպեյերը նշել է, որ նա «ուղիղ հարաբերոթյուններ չի ունեցել» կաթոլիկության հետ, սակայն ոչ էլ պաշտոնապես է հրաժարվել վերջինից:

Պատմաբան և գրող Ջոն Թոլանդը Հիտլերի մոտ նկատել է անտիկլերիկիզմ, սակայն կարծում էր, որ նա «լավ հարաբերություններ է ունեցել» կաթոլիկ եկեղեցու հետ 1941 թվականին: Միաժամանակ այնպիսի պատմաբաններ և հետազոտողներ, ինչպիսիք են Յան Կերշուն, Յահիմ Ֆեսթը և Ալլան Բուլլոքը Հիտլերին համարում էին հակաքրիստոնեության հետևորդ:

Շատ պատմաբաններ եկել են այն եզրակացությանը, որ Հիտլերը Գերմանիայում քրիստոնեության խնդրի հետ կապված նախատեսում էր կայացնել վերջնական որոշում՝ քրիստոնեության փոխարեն վերականգնել գերմանական հեթանոսական աստվածների պաշտամունքը: Միևնույն ժամանակ շատերը կարծում են, որ չկան բավարար ապացույցներ նման եզրահանգումների համար:

Публичное отношение Гитлера к религии определялось как оппортунистический прагматизм. Его режим в открытую не отстаивал идею атеистического государства, но стремился снизить влияние христианства на немецкое общество. Будучи скептически настроенным по отношению к религии, тем не менее Гитлер не представлял себя публично как атеиста и говорил, что верит «во всемогущего творца». Историк сэр Ричард Эванс отмечал, что Гитлер неоднократно заявлял, что нацизм является светской идеологией, основанной на науке, для которой в долгосрочной перспективе немыслимо «сосуществование с религией». И в то же время в своей речи в 1928 году он заявлял: «Мы не терпим никого в наших рядах, кто нападает на идеи христианства […] в действительности наше движение христианское». Историк Лоуренс Риз (англ.)русск., отмечая враждебность Гитлера к христианству, писал: «Самое точное объяснение подобных заявлений заключается в том, что Гитлер, как политик, хорошо представлял себе окружающую действительность, в которой он жил. […] Если бы Гитлер слишком сильно отдалил себя или своё движение от христианства, то не ясно как бы он смог первенствовать на свободных выборах».