Մասնակից:Danielyan Ashot/Ավազարկղ
Ինֆորմացիոն կամ անտեսանելի հիվանդություն
Մարդկային կյանքի զարգացման հետ համնթաց դեռևս շատ վաղուց այս հիվանդությունը ունեցել է տարածումը մարդկանց տարբեր շետերի վրա:Այն ավելի վառ սկսեց արտահայտվլ 20-րդ և 21-րդ դարի սկզբում և հիմա:Այս հիվանդությունը ունի երկու զարգացման ուղությոններ' առաջինը համակարգային, երկրորդը վերտուալ: Խոսեմ առաջին տարբերակի մասին:Սոցիալիստական համակարգը ունեցել է և դրական և բացասական կողմեր:Սակայն այս հիվանդութունը այս համակարգի մեջ քիչ է տարածված եղել:Այս համակարգը մարդկանց համար ապահովում էր աշխատանքով, կայուն աշխատավարձով, սոցիալական պայմաներով և թոշակով:Մարդիկ այս համակարգի մեջ քիչ էին ենթարկվում սթրեսների:Մարդկանց հոգեբանական վիճակը գտնվում էր կայուն վիճակում: Այդ պատճառով ծանր հիվանդությունները մարդկանց մոտ զարգանում էին վաղ հասկում:Շատ կարևոր էր նաև մարդկանց միջև հասարակ շփումները որը թույլ էր տալիս մարկանց չմեկուսանալ և շատ հարցեր կարողանում էին լուծել հասարակության միջոցով:Մարդկանց մոտ կար վստահություն վաղվա օրի համար:Դա ևս մեկ գործոն էր այդ հիվանդությունը կանխելու համար:Երկրորդ կարևոր գործոնը դա ազգային սովորություններն են:Ազգային սովորություները ավել լայն հնարավորություն էին տալիս մարդկանց շփվելու համար առորյա հարցերը քնարկելու և լուծում գտնելու համար: Սոցիալիստական համակարգում կար ինֆորմացիայի մշակում և արգելափակում:Մի կողմից դա բացասական երևոույթ էր մյուս կողմից դրական: Դրական կողմը կայանում էր նրանում որ երեխաները մանուկ հասակում ստանում էին ավելի քիչ ինֆորմացիա և երեխաները հակում ունեին խաղերի մեծ պահանջի:Դա ապահովում էր նրաց ֆիզիկական և առողջական կայուն զարգացումը:Երեխայի մինչև 7-տարեկան հասակը դա շատ կարևորագույն շրջան է:Իֆորմացիան պետք է լինի միայն դրական,որպեզի չառաջացնի գիշերային անքնություն և երազային վախ, որը կարող է բասացական ազդել առողջույան վրա: Այս պայմաներում երեխայի բոլոր օրգանները զարգանում են համաչափ և իմունային համակարգը լինում է կայուն վիճակում:Դա հնարավորություն է տալիս օրգանզմին պայքարել հիվանդությոնների դեմ:Համեմատելով 20-տարի առաջ երեխաների առողջական վիչակը կտեսնենք որ այն ժամանակ երեխաները եղել են ֆիզկապես առողջ և մտավոր զարգացած քան թե հիմա: Մասնագիտությամբ ես պատմաբան եմ, սակայն ունեմ հարակից մասնագիտություն <<էքստրասենս>>: 25 տարի է ինչ ուսումնասիրում եմ այդ բնագավառը և ունեմ լուրջ ձեռք բերումներ:Դա վերաբերվում է այրվածքների բուժման , ներքին վերքերի ապաքինման :Բուժման ըթացքից հետո կարող է նաև չթողնել հետքեր: