Մասնակից:Ann Simonyan/Ավազարկղ1

Օրրերի

Մոլորակացույցը արևային համակարգի մեխանիկակն մոդելն է որը նկարագրում կամ կանխատեսում է մոլորակների և լուսինների հարաբերական դիրքերը ու շարժումերը, սովորաբար ըստ արևակենտրոնային մեդելի: Այն նույնպես ներկայացնում է այդ մարմինների հարաբերական չափերը: Բայց ճշգրիտ չափումը հաճախ գործնական չէ փաստացի մեծ հարաբերակցության տարբերությունների պատճառով, փոխարենը կարող է օգտագործվել ենթադրյալ մոտեցում: Չնայած հույները աշխատում էին պլանետարիում, առաջի մոլորակացույցը որը պլանետարիա էր ժամանակակից դարաշրջանում ստեղծվել է 1704 թվականին, և մեկը ներկայացվեց Չարլզ Բոյլեին, 4-րդ Կոմս պլանետարիում, որտեղից ծագեց անունը: Նրանք սովորաբար պայմանավորված են մի ժամացույցի մեխանիզմով աշխարհը ներկայացնելով կենտրոնում արև, և մոլորակ ամեն մի ձեռքում:

Պատմություն

Վաղ տարբերակները

Անտիկիթիրա մեխանիզմը հայտնաբերված 1900 թվականին հունական Անտիկիերայի կղզու վրա եւ խիստ ուսումնասիրված, ցուցադրել է արևի, լուսնի և հինգ ճանաչված մոլորակների ցերեկային շարժումները: Այն թվագրվել է 150 և 100 թվականների միջև մեր թվակությունից առաջ: Անտիկիթիրա ձեռքի շարժման մեխանիզմը այժմ համարվում է առաջի մոլորակացույցերից մեկը, սակայն շատ տասնամյակներ շարունակ այն անտեսվել էր, քանի որ այն համարվում էր շատ հեռու իրականությունից: Այն աշխարհաքաղաքական էր և օգտագործվում էր որպես մեխանիկական հաշվիչ, ձևավորված հաշվելու աստղագիտության դիրքերը:

Ըստ Ցիցերոնի, հռոմեացի փիլիսոփա ով գրում էր առաջի դարում մեր քրիստոնեությունից առաջ

According to Cicero, the Roman philosopher who was writing in the first century BC, Posidonius constructed a planetary model.

In 1348, Giovanni Dondi built the first known clock driven mechanism which displays the ecliptical position of Moon, Sun, Mercury, Venus, Mars, Jupiter and Saturn according to the complicated ptolemeic planetary theories. The clock itself is lost, but Dondi left a complete description of the astronomic gear trains of his clock.

As late as 1650, P. Schirleus built a geocentric planetarium with the Sun as a planet, and with Mercury and Venus revolving around the Sun as its moons.

At the court of William IV, Landgrave of Hesse-Kassel two complicated astronomic clocks were built in 1561 and 1563-1568, which show on four sites the ecliptical position of Sun, Mercury, Venus, Mars, Jupiter and Saturn, the Moon, Sun and Dragon (Nodes of the Moon) according to Ptolemy, a Calendar, the Sunrise and Sunset and an automated celestial sphere with an animated Sun symbol which, for the first time on a celestial globe, show the real position of the sun, including the equation of time. The clocks are now on display in Kassel at the Astronomisch-Physikalisches Kabinett and in Dresden at the Mathematisch-Physikalischer Salon.

In De revolutionibus orbium coelestium, published in Nuremberg in 1543, Nicolaus Copernicus challenged the Western teaching of a geocentric universe in which the Sun revolved daily around the Earth. He observed that some Greek philosophers had proposed a heliocentric universe. This simplified the apparent epicyclic motions of the planets, making it feasible to represent the planets' paths as simple circles. This could be modelled by the use of gears. Tycho Brahe's improved instruments made precise observations of the skies (1576–1601), and from these Johannes Kepler (1621) deduced that planets orbited the Sun in ellipses. In 1687 Isaac Newton explained the cause of elliptic motion in his theory of gravitation.