Մասնակից:Պավել Սահակյան/Ավազարկղ52
 |
|---|
Սաբեյական լեզու (ISO 639-3: xsa), երբեմն սխալմամբ նույնացվում են հիմյարիտի հետ`սաբեների հնագույն լեզվի հետ, որը օգտագործվել է մ.թ.ա. առաջին հազարամյակի սկզբից մինչև մ.թ.ա․ 6-րդ դարի երկրորդ կեսը՝ ժամանակակից Եմենի տարածքի նկատելի մասում: Սաբեյական լեզուն որպես հեյարիկ նշանակելը այնքան էլ ճիշտ չէ, քանի որ այն հեյարիացիների մայր լեզուն չէր, որոնք այնուամենայնիվ օգտագործում էին որպես իրենց պաշտոնական լեզու: Սաբեյի լեզուն պատկանում էր աֆրասիական ընտանիքի սեմիտական խմբի՝ հին Սեմա-քամյան լեզվաընտանիքի լեզուների ենթախմբին[1][2]։
Օգտագործվում է հարավ-արաբական գրություններում։
Այս լեզվով ամենահին հայտնի արձանագրությունը թվագրվում էր մ.թ.ա. առաջին հազարամյակի սկզբից[3]: Ինչպես մյուս սեմիտ լեզուների մեծ մասում, այնպես էլ սաբեյա գրության մեջ օգտագործվում են միայն բաղաձայնների խորհրդանիշերը (գրավոր), ոչ վոկալիզացված։
Եթովպական գրականությունում լեզուն այլևս չի համարվում սաբեյի կամ հարավ-արաբական լեզու, ինչպես նախկինում էր ենթադրվում[4], չնայած Եթովպիայի սաբեական գաղութացումը, անկասկած՝ հիմք դրեց Եթովպիայի գրերի առաջացման համար[3]։