1899 թվականին Պուանկարեն[1] ընդհանրացրեց այդ բանաձևը N-չափելի բազմանիստի դեպքում։

որտեղ i-ն չափելի նիստերի, N-ը չափելի բազմանիստի քանակն է։

Եթե ձևականորեն համարենք բազմանիստը իր սեփական միակ նիստի չափականությունն է N,։ բանաձևը կարելի է գրառել ավելի պարզ պեսքի ։


Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. H. Poincaré, Sur la généralisation d'un théorème d'Euler relatif aux polyèdres, Compt. Rend. Acad. Sci., 117 (1893), 144-145; Oeuvres, Vol. XI, 6-7.

Գրականություն խմբագրել