Մասնակից:Անուշիկ2001/Ավազարկղ

50/50 (2011թ․ ֆիլմ) 50/50 (անգլ.՝ 50/50) - ամերիկյան կատակերգական-դրամատիկական ֆիլմ, ռեժիսոր՝ Ջոնաթան Լեւինի, սցենարի հեղինակ՝ Ուիլ Ռայզեր։ Գլխավոր դերերում՝ Ջոզեֆ Գորդոն-Լեւիտ, Սեթ Ռոգեն, Աննա Քենդրիկ, Բրայս Դալաս Հովարդ և Անժելիկա Հուստոն: Ֆիլմը հիմքում ընկած է քաղցկեղի հետ կապված Ռայզերի սեփական փորձը։ Ռոգենի կերպար Քայլը հիմնված է հենց Ռոգենի վրա: Այն նկարահանվել է 2010 թ. փետրվարից մարտ ժամանակահատվածում: 50/50 ֆիլմը թողարկվել է 2011 թ. սեպտեմբերի 30-ին և ունեցել է 41 միլիոն ԱՄՆ դոլարի եկամուտ։ Արժանացել է քննադատների գնահատականին՝ մասնավորապես գովաբանվել է Գորդոն-Լեւիտի կատարումը և Ռայզերի սցենարը [4]: Սյուժե Ադամ Լեռները (Ջոզեֆ Գորդոն-Լեւիտ) 27-ամյա հանրային լրագրող է Սիեթլում ընկերուհու և նկարիչ Ռաքայելի (Բրայս Դալաս Հովարդ) հետ, որի լավագույն ընկերը և աշխատակից Քայլը (Սեթ Ռոգեն) չի ընդունում: Քայլը ամբարտավան ու կրակոտ է, իսկ Ադամն ընդհակառակը՝ ավելի ընկերասեր է ու ամաչկոտ: Մեջքին ուժեղ ցավեր զգալուց հետո Ադամի մոտ ախտորոշվել է շվաննոմա նեյրոֆիբրոսարկոմա՝ ողնաշարին չարորակ ուռուցք, և նա պետք է անցնի քիմիաթերապիա: Նա համացանցում տեսնում է, որ իր ախտորոշման դեպքում ապրելու հավանականությունը 50/50 է: Այն բանից հետո, երբ Ադամը դա բացահայտեց, նրա մայրը՝ Դայանը, ով կերակրում է ալցհայմերով տառապող ամուսին Ռիչարդին, առաջարկում է հոգ տանել նրա մասին: Ադամը հրաժարվում է, քանի որ Ռաքելն արդեն խոստացել էր դա անել: Բուժման ընթացքում Ադամը հանդիպում է Միչին և Ալանին՝ քաղցկեղով հիվանդ երկու ծեր հիվանդների, որոնք նույնպես անցնում են քիմիաթերապիա, և նրանք դառնում են ընկերներ: Ռեյչելը հաճախ ուշանում է նրան վերցնելուց: Ադամի ողջ պայքարի ընթացքում Քայլը Ադամին օգնում է սափրել գլուխը և բացահայտորեն օգտագործում է իր հիվանդությունը կանանց գրավելու ու համար: Ժամադրության ժամանակ Քայլը պատկերասրահում տեսնում է Ռեյչելին մեկ այլ մարդու հետ և լուսանկարում՝ հետագայում ստիպելով նրան խոստովանել դավաճանությունը՝ այն ցույց տալով Ադամին, որն էլ բաժանվում է իրենից: Նա սկսում է հետեւել Քայլի խորհուրդներին ՝ օգտագործելով իր հիվանդությունը բարում երկու կանանց գրավելու համար: Իսկ Ադամին բուժում է մի երիտասարդ, անփորձ թերապևտ Քեթրին Մակքեյը (Աննա Քենդրիկ), որը գիտությունների թեկնածու է և իր թեզի կլինիկական ասպեկտը անում է հիվանդանոցում: Նրանց հարաբերությունները և հանդիպումները(սեսիաները) սկսվում են անհավասար, և նա դանդաղ սկսում է բացվել նրա առաջ: Այն բանից հետո, երբ նա քիմիաթերեպիաներից մեկից հետո նրան տուն է տանում ավտոմեքենայում, երկուսն էլ տրվում են իրենց զգացմունքներին՝ անտեսելով իրենց մասնագիտական ​​և անձնական հարաբերությունները: Նա օգնում է Ադամին հասկանալ մոր վիճակը, և ասում, որ նույնիսկ սիրելիները նույնքան սթրես են զգում, որքան հիվանդը, ինչն էլ օգնում է Ադամին քանդել իր և մոր միջև եղած պատը։ Միչի մահից հետո Ադամը սկսում է վախենալ մահից և արտաքին աշխարհից, իսկ հետո տեղեկանում է, որ իրեն անհրաժեշտ է վիրահատել: Վիրահատության նախորդ գիշեր Ադամը վիճում է հարբած Քայլի հետ՝ պահանջելով, որ նա մեքենա վարի, չնայած որ չի կարող: Այս դեպքից հետո Ադամը կոտրվում է և մեղադրում Քայլին այն բանի համար, որ նա կարծես լրջորեն չի վերաբերվում իր վիճակին և այն օգտագործում էր իր շահերի համար: Ադամը զանգահարում է Քեթրինին և ասում նրան, որ կցանկանար, որ նա իր ընկերուհին լիներ, բայց նաև ասում էր, որ նա հոգնել է և պարզապես ուզում է, որ իր քաղցկեղը վերջանա: Այդ գիշեր Ադամը մնում է Քայլի մոտ և գտնում է «Քաղցկեղի դեմ պայքարը միասին» վերնագրով գիրք՝ իրենց առաջին ուղևորությունից դեպի այն գրախանութ, որտեղ Քայլը գրավեց խանութի աշխատակցին՝ նշված գրառումներով, ընդգծված պարբերություններով և ծալված էջերով: Նա գիտակցում է, որ Քայլը անկեղծորեն հոգ է տանում և իր ախտորոշումից հետո պարզապես շարունակում է նույն կերպ վարվել: Հաջորդ օրը Քայլը վայր է գցում Ադամին, ով գրկում է Քայլին լավ ընկեր լինելու համար և ներողություն է խնդրում նախորդ գիշերվա համար: Ընտանիքին հրաժեշտ տալուց հետո Ադամը ենթարկվում է վիրահատության։ Վիրահատության ընթացքում Քեթրինը գնում է սպասասրահ և ակամայից հանդիպում է Ադամի ընտանիքին և Քայլին: Վիրահատությունից հետո Քայլին, Դայանին և Քեթրինին տեղեկացնում են, որ չնայած ոսկրերի քայքայումը ավելի վատ էր, քան կարծում էին, ուռուցքը հաջողությամբ հանվեց, և Ադամը կապաքինվի: Որոշ ժամանակ անց Ադամը պատրաստվում է ժամադրության Քեթրինի հետ, իսկ Քայլը խրախուսում է նրան և մաքրում վիրահատությունից Ադամի մեջքին առաջացած կտրվածքը: Դռան զանգը հնչում է, և Ադամը Քեթրինին ներս է հրավիրում: Քայլի հեռանալուց հետո Քեթրինը հարցնում է. «Հիմա ի՞նչ», և Ադամը պարզապես ժպտում է՝ վերջապես ազատ լինելով քաղցկեղից: Զարգացում և արտադրություն Ֆիլմի սցենարը լրիվությամբ հիմնված է սցենարիստ Ուիլ Ռայզերի՝ ֆիլմի գլխավոր ռեժիսոր Սեթ Ռոգենի փորձի վրա [5]: Ռայզերը մտերիմ է նաև Da Ali G Show-ի Իվան Գոլդբերգի հետ: Ֆիլմը կոչվելու էր «Ես քաղցկեղի հետ եմ», սակայն հայտարարվեց, որ այն աշխատանքային վերնագիր է: Ֆիլմը հետագայում վերանվանվեց «Ապրի՛ր դրա հետ», ապա 50/50: [6] Ջեյմս Մքվոյը պատրաստվում էր գլխավոր դերը խաղալ, սակայն նա հրաժարվեց՝ անձնական պատճառներից ելնելով, մասնավորապես նա վախենում էր բաց թողնել իր առաջին երեխայի ծնունդը, իսկ նրա տեղը զբաղեցրեց Ջոզեֆ Գորդոն-Լեւիտը [7]: Լուսանկարչությունը պլանավորված էր 2010 թվականի փետրվարի 22-ից մինչև 2010 թվականի մարտի 31-ը: [8] Ֆիլմը հիմնականում նկարահանվել է Ռիչմոնդում և Վանկուվերում, Բրիտանական Կոլումբիայում, ինչպես նաև Սիեթլում, Վաշինգտոնում: [անհրաժեշտ է աղբյուր] Ֆիլմում գլուխը սափրելու տեսարանը ներկայացված էր կինոնկարների պաստառներում և գովազդներում: Նյու Յորքում կայացած ֆիլմի պրեմիերայի ժամանակ Գորդոն-Լեւիտն ասաց. «Մենք միայն մեկը վերցրինք, որովհետև երկու անգամ գլուխ չես կարող սափրել»: [9] Ռոգենը հիշեց. «Դա նկարահանման առաջին օրն էր, և մենք իմպրովիզներ արեցինք,ինչն այնքան էլ ճիշտ չէ, բայց պետք է ընդունել, որ այն զվարճալի է ստացվել»: Ֆիլմի մուտքը Քննադատների պատասխանը Ստուգող հանձնաժողովից Ռոթթեն Թոմաթոուսը ֆիլմին տվել է 93% գնահատական՝ հիմնված 198 ստուգումների վրա, միջին գնահատականը եղել է 7,65 / 10: Կայքի քննադատական հատվածի մեջ ասվում է. «Բարեսիրտ ֆիլմ` բարդ թեմայի շուրջ, զարմանալի նրբանկատությամբ՝ 50/50 անեկդոտների և դրամայի սահմաններում»։ [10]: Metacritic-ը, որը միջին կշռված միավոր է տալիս, ըստ 42 քննադատի ֆիլմին տվել է 72 միավոր 100-ից՝ նշելով ընդհանուր առմամբ բարենպաստ ակնարկներ [11]: Շոն Բերնսը «Ֆիլադելֆիա» շաբաթաթերթում գրել է, որ Լեւինը «գիտի ինչպես հեռու մնալ այնքան ժամանակ, որպեսզի շատ տաղանդավոր դերասանական կազմը փայլի, և Ռոգենի հիմնարար, անսպասելի պարկեշտությունը, որը հաճախ կարող է արտահայտվել միայն բռունցքների անպարկեշտությամբ, ավելի դանդաղ է շարժվում, քանի որ այն մշտապես նկարի մեջ է»[12]: Դեյվիդ Շմադերը՝ գրելով Stranger-ում, գովերգում է «50/50-ի աստղային դերասանական կազմը, ամենուր առաջատար Ջոզեֆ Գորդոն-Լեւիտից սկսած և վերջացրած ֆիլմի մնացած դերասաններով»։ Պարգևներ «Ոսկե գլոբուս» 69-րդ մրցանակաբաշխությանը ֆիլմը առաջադրվել է երկու մրցանակի: Գորդոն-Լեւիտը արժանացել է «Լավագույն դերասան» անվանակարգին, իսկ կինոնկարը ստացել է՝ «Լավագույն նկար» («Մյուզիքլ կամ կատակերգություն») անվանակարգը: [14] Ֆիլմի որոշ երկրպագուներ [ովքե՞ր] զարմացան ֆիլմի` Օսկար մրցանակի անվանակարգի բացակայության կապակցությամբ: Սեթ Ռոգենը դրան անդրադարձավ Entertainment Weekly–ին տված հարցազրույցում՝ ասելով, որ կանխատեսում է, որ այն չի առաջադրվի՝ և որ ինքը հաստատ գիտի, որ «որոշ մարդիկ սարսափում են ֆիլմից»: Նա նշեց. «Կարծում եմ, որ մարդիկ կլինեն, ովքեր շատ անձնական կապ ունեն առարկայի հետ և պարզապես չեն կարող հուզականորեն կտրվել իրենց սեփական փորձից: Ես դա հարգում եմ: Բայց այն, ինչ մենք մեծ մասամբ գտել ենք, այն է, որ մարդիկ սիրում են ծիծաղել ողբերգության վրա: Դա նրանց ստիպում է ավելի լավ զգալ»: [15] Լավագույն տասնյակը Ֆիլմը ներառվել է 2011 թվականի ֆիլմերի հետեւյալ լավագույն տասնյակում.