Մասնակից:Անժելիկա Սարգսյան/Ավազարկղճամբար1

https://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D0%BA%D0%B8%D1%80%D0%BE%D0%BD Սկիրոն '[1] (հուն․՝ Σκίρων, Σκείρων)` հին հունական դիցարանում [2] Թեսեյաի հակառակորդը[3]։ Աթենացիների համար եղել է՝ ավազակ, իսկ մեգարցիների՝ զորապետ[4]։ Գոյություն ունի մի քանի տարբերակ Սկիրոնի ծագման մասին։ Առաջինը այն, որ նա եցել է Պոսեյդոնի որդին [5] (կամ էլ Պելոպայի որդին)։ Նրա կնոջը անվանում էին Հարիկլո, իսկ աղջկան՝ Էնդեիդա[6].։ Ոմանց համար, Կանետայի և Պիտֆեյաի դստեր՝ Հենիոհի որդին[7]։

Մեգարյան տարբերակ խմբագրել

Մեգարական արքայի որդին՝ Պիլասան, ամուսնանալով նախկինում Մեգարայում աքսորված՝ աֆինական Պանդիոնա թագավորի դստեր հետ։ Պավսիանասների համաձայն, Սկիրոնը իշխանության համար կռվում էր Պանդիոնայի որդի՝ Նիսոմի հետ, սակայն Էակոսը նրանց վեճը լուծելու համար, իշխանությունը տվեց Նիսուին, իսկ Սկիրոնին զորքում տվեց ղեկավարություն[8]։ Սկիրոնը ճանապարհ սարքեց, որը անվանեցին Սկիրոնական ճանապարհ[9] . ։

Աթենական տարբերակ խմբագրել

Աթենացիների համաձայն, Սկիրոնը զբաղվում էր Աթենացիների և Մեգարի միջև ճանապարհի ավազակությամբ, ստիպելով ճամփորդներին լվանալ իր ոտքերը, իսկ հետ ճայռից նետելով իրենց ընկնում էին ծովը, որտեղ նրանց ուտելու է հսկա կրիան[10]

Սկիրոնը սպանվել է իր հորը փնտրելու նպատակով Աթենք գնալու ճանապարհին, ինչը պատճառ դարձավ, որ ավազակը կսիի իր ճակատագիրը զոհերի հետ, նետելով նրանց սկիրոնական ժայռից։ Համաձայն Երկրորդ վատիկանական միֆոգրաֆիայի հետ, նրան սպանել է Դեդալոսը</ref>. Согласно Второму ватиканскому мифографу, его убил Дедал[11]։

Աթենքում արքայական ստոայում գտնվում էր նկար կիզված կավից՝ Թեսևսը, ով նետում էր Սկիրոնին ծովը[12]։ Էգինի մետաղադրամների վրա պատկերված էր կրիա[13][14]։

«Սկիրոն» սատիրական դրամայի գործող դեմքը Եվրիպիդեսն է, «Սկիրոն» կատակերգությունում՝ Էպիհարան և Ալեքսիդան։

Действующее лицо сатировской драмы Еврипида «Скирон», комедий Эпихарма и Алексида «Скирон».

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Կաղապար:Любкер
  2. Мифы народов мира. Энциклопедия. В 2 томах / Ред. Токарев, С. А.. — М.: Советская энциклопедия, 1991—92. — Т. 2. — С. 445.
  3. Կաղապար:Любкер
  4. Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека. Э I 1—2
  5. Псевдо-Аполлодор. Мифологическая библиотека. Э I 1—2
  6. Плутарх. Тесей 10
  7. Плутарх. Тесей 25
  8. Павсаний. Описание Эллады I 39, 6; II 29, 9
  9. Павсаний. Описание Эллады I 44, 6
  10. Павсаний. Описание Эллады I 44, 8; Диодор Сицилийский. Историческая библиотека IV 59, 4;Страбон. География IX 1, 4 (стр.391);
  11. Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин Основные героические мифы; «эпический кикл» // Мифы / Пер. Д. О. Торшилова под общ. ред. А. А. Тахо-Годи. — 2-е изд., испр. — СПб.: Алетейя, 2000. — С. 62. — 400 с. — («Античная библиотека». Раздел «Античная история»). — ISBN 5-89329-198-0
  12. Павсаний. Описание Эллады I 3, 1
  13. Комментарий О. П. Цыбенко в кн. Диодор Сицилийский Историческая библиотека. Кн. 4—7 = Bibliotheca Historica / Перевод, статья, комментарии и указатель О. П. Цыбенко. — Спб.: Алетейя, 2005. — С. 323. — 384 с. — (Античная библиотека. Источники). — ISBN 5-89329-716-4
  14. Клейн, Л. С. Анатомия «Илиады». — СПб.: Издательство СПбГУ, 1998. — С. 194. — 558 с. — ISBN 5-288-01823-5