Մասնակից:Աղունիկ1811/ավազարկղ

В 1933 году, после прихода к власти нацистов, стал одним из первых преподавателей Баухауза, эмигрировавших в США. Преподавал в колледже Блэк-Маунтин в Эшвилле, Северная Каролина до 1949 года. Среди его учеников были В. де Кунинг, Р. Мозеруэлл, К. Ноланд и Р. Раушенберг. В 1950 году возглавил кафедру дизайна в Школе искусств Йельского университета, где читал лекции до 1960 года.

К 1970 году Альберс стал почётным членом четырнадцати школ и академий; в 1971 году состоялась ретроспективная выставка его работ в Метрополитен-музей. В последние годы своей жизни художник создавал в основном монументальные настенные композиции для общественных зданий, в том числе для Аспирантского центра Гарвардского университета, издательств «Тайм» и «Лайф» в Нью-Йорке, Музея истории искусств и культуры в Мюнстере и т.д[7].

Умер Альберс в Нью-Хейвене, Коннектикут 25 марта 1976 года.

1933 թվականին, նացիստների իշխանության գալուց հետո, նա դարձավ Բաուհաուս առաջին ուսուցիչներից մեկը, ով գաղթեց Միացյալ Նահանգներ: Նա դասավանդել է Հյուսիսային Կարոլինայի Ասևիլիայի Սև լեռան վարժարանում մինչև 1949 թվականը: Նրա ուսանողների թվում էին Վ. դը Կուունինգը, Ռ. Մոսերվելը, Ս. Նոլանդը և Ռ. Ռաուշենբերգը: 1950-ին նա ղեկավարել է Յեյլի համալսարանի արվեստի դպրոցի դիզայնի ֆակուլտետը, որտեղ դասախոսել է մինչև 1960 թվականը:Մինչև 1970 թվականը Ալբերտը դարձել էր տասնչորս դպրոցների և ակադեմիաների պատվավոր անդամ; 1971-ին տեղի ունեցավ իր գործերի հետահայաց ցուցահանդեսը Մետրոպոլիտենի արվեստի թանգարանում: Իր կյանքի վերջին տարիներին նկարիչը ստեղծեց հիմնականում մոնումենտալ պատային կոմպոզիցիաներ հասարակական շենքերի համար, այդ թվում `Հարվարդի համալսարանի ավարտական ​​դպրոցի, Նյու Յորքի« Ժամանակ և կյանք »հրատարակչությունների համար, Մյունթերի արվեստի և մշակույթի պատմության թանգարան և այլն [ 7]: Ալբերտը մահացավ 1976 թվականի մարտի 25-ին Նյու Հավենում, Կոնեկտիկուտ նահանգում: