Հայոց
արական անձնանուն
Հայոց, հայկական արական և իգական անուն։ Առաջացել է հայ բառի հոգնակի սեռականից։ Նշանակում է «հայոց ազգից»։ Գործածվում էր 13-19-րդ դարերում։ Այս անունից է առաջացել Հայոցյան ազգանունը, որը հիշատակված է 1888 թվականին[1][2]։
| Հայոց Հայոց | |
|---|---|
| Տեսակ | երկսեռ անձնանուն |
| Սեռ | արական իգական |
| Նշանակություն | հայոց ազգից |
| Ծագում | |
| Ծագման լեզու | հայերեն |
| Կապված հոդվածներ | «Հայոց» սկսվող էջեր |
Գործածություններ խմբագրել
- Հայոց, մեծ մայր Շահնշահի, որ Գողթան գավառի Կոպատոսի անապատում, 1336 թվականին Թումա Արճիշեցուն գրել տվեց Ավետարանը[3]։
- Հայոց, կին Դավթի և մայր Թանկխաթունի, որ 1358 թվականին Կարապետ կրոնավորին գրել տվեց մի Ավետարան[4]։
- Հայոց, արական անուն, եղբայր Թումայի, երկուսն էլ մերձավոր Հակոբ վարդապետի, ով 1403 թվականին Աստվածատուր գրչին գրել տվեց մի Ոսկեփորիկ[5]։
- Խավուց (վանեցիների բարբառով), կին Մկրտչի, հիշատակված է 1452 թվականին[6]։
- Հայոց, դուստր Թումայի, եղբոր տանուտեր Մանկտավագի, որ Մցի գյուղում 1455 թվականին գնեց մի Ավետարան[7]։
- Հայոց, կին Մկրտչի՝ եղբոր Կիրակոս քահանայի, որ Ամ գյուղում 1497 թվականին ընդօրինակել տվեց Ավետարանը[8]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Կարապետեան «Յիշատ․ Սամաթ․ 171»
- ↑ Հրաչյա Աճառյան, Հայոց Անձնանունների Բառարան, հ. Գ, Երևան, «Երևանի պետական համալսարանի հրատարակություն», 1946, էջ 35-36 — 742 էջ։
- ↑ Ձեռագիր Ագուլիս (Արրտ․ 1911, 387)
- ↑ Ձեռագիր Ագուլիս (Արրտ․ 1911, 563)
- ↑ Ձեռագիր Վենետիկ Բ․ 931
- ↑ Ձեռագիր Վասպուրական 415
- ↑ Ձեռագիր Վենետիկ Ա․ 582
- ↑ Ձեռագիր Նոր Բայազետ 16բ