Գիշուկ
արական անձնանուն
Գիշուկ, հայկական արական անուն։ Առաջացել է հայերեն գեշ՝ «վատ, տգեղ» բառից, որը նույնպես գործածական անձնանուն է եղել։ Կիրառվել է 13-15-րդ դարերում[1]։
| Գիշուկ Գիշուկ | |
|---|---|
| Տեսակ | արական անձնանուն |
| Սեռ | արական |
| Նշանակություն | վատ, տգեղ |
| Ծագում | |
| Ծագման լեզու | հայերեն |
| Գիր | Հայոց գրեր |
| Անվան այլ ձևեր | |
| Կապված անուններ | Գեշ |
| Կապված հոդվածներ | «Գիշուկ» սկսվող էջեր |
Գործածություններ
խմբագրել- Գիշուկ, որդի Գրիգորի, ով 1206 թվական նվիրել է 2 արտ Բագնայրի Ս․ Աստվածածին վանքին[2]։
- Գիշուկ, ունեցել է մի տուն, որը գնելով Սմբատի որդի Անագովլէն, 1247 թվական նվիրել է Հռոմոսի վանքին[3]։
- Գիշուկ, զավակ Թումայի, ազգական Կարապետ կրոնավորի, ով 1381 թվականին Սղկայու վանքում ընդօրինակել տվեց Հի Կտակարանը[4]։
- Գիշուկ, մերձավոր Վարդան քահանայի, ով 1397 թվականին Երզնկայում գնեց մի Ավետարան[5]։
- Գիշուկ խոջա, ով 1464 թվականին մի Ավետարան նվիրեց Ընծայնից Ս․ Աստվածածնին[6]։