Անտանակլասիս
Անտանակլասիս (հին հունարեն՝ αντανακλασις - «արտացոլում, բեկում»), բառերի կրկնություն այլ կամ փոփոխված իմաստով, հատկապես երկխոսության մեջ[1]։ Կառուցվում է բառախաղերով և ընդհանրապես՝ երկիմաստությամբ։ Հատուկ է այն լեզուներին, որտեղ կան նույնանուններ։
Նմուշներ խմբագրել
Լևոն Շանթի «Կայսր»-ում, կուզիկ պառավի բնորոշմամբ, պալատականներից յուրաքանչյուրն ունի արտաքուստ չերևացող մեղքերի իր բեռը՝ կուզը։
|
- Իմ կուզիկս շատ եք տեսել։ Հետաքրքիրը ձեր կուզերն են, ա՜յ, ասո՛րը, անորը։
-Ե՞ս, ես կուզ չունեմ։ Ունիս։ Ձեզմե ամեն մեկը ունի իր կուզը, որ գիշեր-ցերեկ շալակը առած կպտտցնե։ |
|
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Մելս Սանթոյան (2009). Գրականագիտական բառարան. Երևան: «Վան Արյան». էջ 8.
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |