Տունը, որ կրակում էր
«Տունը, որ կրակում էր», առաջին գեղարվեստական ֆիլմը, որ նկարահանվել է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետությունում։ Այն Արցախյան գոյամարտին նվիրված գեղարվեստական ֆիլմաշարի առաջին ֆիլմն է[1]։ Նկարահանվել է Աշոտ Բեգլարյանի համանուն պատմվածքի հիման վրա և հիմնված է իրական դեպքերի վրա[2]։
 | |
|---|---|
| Երկիր | Արցախ |
| Ժանր | Գեղարվեստական ֆիլմ |
| Թեմա | Արցախյան ազատամարտ |
| Հիմք | Տունը, որ կրակում էր |
| Թվական | 2009 |
| Լեզու | հայերեն |
| Ռեժիսոր | Գեորգի Ղազարյան |
| Պրոդյուսեր | Գեորգի Ղազարյան |
| Սցենարի հեղինակ | Գեորգի Ղազարյան |
| Դերակատարներ | Մարտին Ալոյան |
| Օպերատոր | Գեորգի Ղազարյան |
| Պատմվածքի վայր | Արցախ |
| Կինոընկերություն | «Արտ» ստուդիա |
| Տևողություն | 20 ± 1 րոպե |
Ֆիլմի մասին խմբագրել
«Տունը, որ կրակում էր» ֆիլմն էկրան է բարձրացել 2009 թվականին։ Նրա տևողությունը կազմում է 20 րոպե։ Ֆիլմի ռեժիսորը, պրոդյուսերը և օպերատորը եղել է Գեորգի Ղազարյանը, ով երկար տարիներ աշխատել է որպես ֆոտոլրագրող և հեռուստալրագրող, վավերագրական ֆիլմերի ռեժիսոր։ Նա հիմնադրել և ղեկավարել է «ԼՂՀ ճակատային լրագրողների լիգան»։ Ֆիլմը նկարահանվել է Արցախի Հանրապետության պաշտպանության նախարարության աջակցությամբ, տեխնիկական աջակցություն է ցուցաբերել Արցախի հանրային հեռուստատեսությունը, ֆինանսական աջակցություն՝ գործարար Կարեն Բաղդասարովը[1]։
Սցենարի համար հիմք է ծառայել ղարաբաղցի գրող և լրագրող, ղարաբաղյան պատերազմի մասնակից, ИА REGNUM-ի լրագրող Աշոտ Բեգլարյանի համանուն պատմվածքը, որում պատմվում է իրական դեպք Ղարաբաղա-ադրբեջանական պատերազմից. ծեր մարդը, ցուցաբրելով հերոսություն, պաշտպանում է իր տունը[2]։ Ֆիլմում պատկերված իրադարձությունները տեղի են ունեցել 1992 թվականին Լեռնային Ղարաբաղի Մարտակերտի շրջանի Կիչան գյուղում[3]։ Ֆիլմի գլխավոր դերում նկարահանվել է Արցախյան գոյամարտի մասնակից, Ստեփանակերտի Վահրամ Փափազյանի անվան դրամատիկական թատրոնի դերասան Մարտին Ալոյանը[1]։
Մոսկվայում Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության մշտական ներկայացուցչությանը կից հրատարակվող «Արցախ» ամսագիր համաձայն՝ «Տունը, որ կրակում էր» ֆիլմը Արցախի պատմության մեջ առաջին խաղարկային ֆիլմն է[2]։
Նախատեսվում էր, որ ֆիլմի պրեմիերան կկայանա այն զորամասում որի զինվորները ակտիվ մասնակցություն են ունեցել նկարահանման աշխատանքներին։ Ավելի ուշ այն կներկայացվի Ստեփանակերտում։ Նախատեսվում է նաև ֆիլմը ներկայացնել «Ոսկե ծիրան» կինոփառատոնում[3]։
Սյուժե խմբագրել
1992 թվականի ամռանը Լեռնային Ղարաբաղի Մարտակերտի շրջանում տեղի են ունենում թեժ մարտեր։ Ճեղքելով հայերի պաշտպանությունը՝ թվով հայերին մի քանի անգամ գերազանցող թշնամին մտնում է Կիչան գյուղ։ Կանայք, երեխաներն ու ծերերը հեռանում են անտառ։ Նրանց հետևից հեռանում է նաև գյուղի պաշտպանական ջոկատը։ Նահանջում են բոլորը, բացի 82-ամյա մի ծերունուց, ով ձեռքն է առնում զենքը և տեղավորվում հայրենի տան տանիքում՝ պատրաստվելով դիմադրել գյուղ մտնող թշնամուն։ Երբ գյուղ են մտնում ադրբեջանական զինվորները, ծերունին սպանում է նրանցից մի քանիսին։ Չկարողանալով գրավել տունը՝ թշնամին հրդեհում է այն. տան հետ միասին ողջակիզվում է նաև ծերունին։
Հետաքրքրի փաստեր խմբագրել
Ֆիլմի նկարահանումները տեղի են ունեցել Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Խրամորթ գյուղում և տևել են 2 ամիս[3]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 PanArmenian:"Георгий Газарян: Мы намерены создать цикл фильмов о карабахской войне"
- ↑ 2,0 2,1 2,2 ИА REGNUM:В Нагорном Карабахе снят первый игровой фильм про карабахскую войну
- ↑ 3,0 3,1 3,2 /PanARMENIAN.Net/ Снят первый в истории Республики Арцах художественный фильм — Снят первый в истории Республики Арцах художественный фильм — «Дом, который стрелял»