Վուրվուրու
Վուրվուրու[1][2] (հուն․՝ Βουρβουρού), գյուղ Հունաստանում։ Տեղակայված է Սիթոնիա Քաղկեդոնյան թերակղզում՝ Վուրվուրու ծոցի (Մեսոպանայա) Այու Օրու ափին՝ Դիապորոս կղզուց հարավ[2][1], Այոս Նիկոլաոս գյուղից 10 կիլոմետր և Սալոնիկից 120 կիլոմետր հեռավորության վրա։ Մտնում է Կենտրոնական Մակեդոնիայի պերիֆերիայում՝ Խալկիդիկիի պերիֆերիկ միավորի՝ Սիթոնիա համայնքի մեջ։ Պատկանում է Այոս Նիկոլաոս համայնքին։ 2011 թվականի մարդահամարի տվյալներով բնակչության թիվը կազմել է 100 մարդ[3]։
| Գյուղ | ||
|---|---|---|
| Վուրվուրու | ||
| հուն․՝ Βουρβουρού | ||
 | ||
| Երկիր |  Հունաստան | |
| ԲԾՄ | 20 մետր | |
| Բնակչություն | ▼98 մարդ (2021) | |
| Փոստային դասիչ | 63078 | |
| ||
Պատմություն խմբագրել
1963 թվականի մարտի 19-ին հիմնադրվել է Վուրվուրու գյուղը[4]։
Տարածքը բնակեցված է եղել հնագույն ժամանակներից, ինչի մասին վկայում են բյուզանդական Սուրբ Անդրեաս եկեղեցու ավերակները, որոնք հայտնաբերվել են Դիապորոս կղզում։ Ուշագրավ է նաև մեծ պատը՝ անհայտ դարաշրջանի ամրացման նախագիծը, որը խզել է Սիթոնիայի հիմնական միջքաղաքի կապը Խալկիդիկիի մնացած մասի հետ[5]։
Այս հողերի վրա մոտավորապես 10-րդ դարում կար Իերոմնիմոն (Μονή των Ιερομνήμων) փոքրիկ վանքը, որը հետագայում Աֆոնի վանքի բակը դարձել է Քսենոֆոնտը։
1615 թվականին Այոս Նիկոլաոսի բնակիչները դարձել են տարածքի սեփականատերերը։ 19-րդ դարի վերջին Սիմոնոս Պետրասի վանքը տարածքը վաճառել է ռուս վանականներին, որոնք, սակայն, վտարվել են Այոս Նիկոլաոսի բնակիչների կողմից։ Վերջիններս մնացել են տարածքի միակ սեփականատերերը։
1913 թվականին Միկրո Սուլի Սերոնից, Պալեոկոմիից, Ամֆիպոլիսից և Լակովիկիայից բնակիչները փախել են Վուրվուրու` Արևելյան Մակեդոնիայի բուլղար նվաճողների բռնություններից։ Այնտեղ, սակայն, խոլերայի համաճարակի հայտնաբերելուց հետո մահացել էր ավելի քան 110 մարդ։ Ովքեր ողջ էին մնացել, վերադարձել էին իրենց գյուղերը Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկսվելուց կարճ ժամանակ առաջ։
1960-ական թվականներին կառուցվել է Սալոնիկի Արիստոտելի համալսարանի կամպուսը։
Բնակչություն խմբագրել
| Տարի | Բնակչություն, մարդ |
|---|---|
| 1991 | 29[6] |
| 2001 | 68[6] |
| 2011 | 100[3] |
Տեսարժան վայրեր խմբագրել
Վուրվուրուի դիմաց և ափից կարճ հեռավորության վրա գտնվում է կղզիների ինը համալիր, որոնցից ամենակարևորը Դիապորոսն է։ Դիապորոսը բավականին մեծ կղզի է՝ 700 մետր երկարությամբ և ավելի հսկայական բնական ծոցով՝ Կրիֆտոսով, որը նավերի համար որպես նավահանգիստ է ծառայում, երբ ծովը փոթորկվում է։ Ծովախորշն ավարտվում է մակերեսային ջրով, որը միշտ մնում է տաք և հարմար է ձմեռային լողորդների համար։ Կղզու մեծ մասը ծածկված է սոճու անտառով։
Իտամոս լեռան գագաթից երևում է ամբողջ Խալկիդիկին և Էգեյան ծովը։ Հետաքրքիր է նաև Ավիացիոն հուշարձանը։
Բնակավայրում կան բազմաթիվ մատուռներ, օրինակ՝ Պանայիա Վուրվուրուն, որը սեպտեմբերի 8-ին նշում է Եղիա մարգարեի և Թեոնայի տոները։
Պատկերասրահ խմբագրել
-
Լողափ Վուրվուրուից մեկ կիլոմետր հեռավորության վրա -
Լողափ՝ քամոտ եղանակին -
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 Лист карты K-34-XXXVI. Масштаб: 1 : 200 000. Указать дату выпуска/состояния местности.
- ↑ 2,0 2,1 Лист карты K-34-144-Б.
- ↑ 3,0 3,1 «Πίνακας αποτελεσμάτων Μόνιμου Πληθυσμού-Απογραφής 2011» (հունարեն). Ελληνική Στατιστική Αρχή. 2014 թ․ մարտի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ նոյեմբերի 13-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 22-ին.
- ↑ «Βουρβουρού (Χαλκιδικής)» (հունարեն). ΕΕΤΑΑ. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 24-ին.
- ↑ Αξιοθέατα και παραλίες στη Βουρβουρού
- ↑ 6,0 6,1 «Μόνιμος και Πραγματικός Πληθυσμός της Ελλάδος. Σύνολο Ελλάδος, νομοί, δήμοι/κοινότητες, δημοτικα/κοινοτικά διαμερίσμα και οικισμοί. Απογραφές πληθυσμού 2001 και 1991» (հունարեն). Ελληνική Στατιστική Αρχή. Արխիվացված է օրիգինալից 2006 թ․ հուլիսի 16-ին. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 22-ին.