Սերգեյ Շահումյան
Սերգեյ Ստեփանի Շահումյան (1914[1], Աստրախան, Ռուսական կայսրություն[1] - 1977[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1]), խորհրդային պատմաբան, պրոֆեսոր 1964 թվականին, ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ 1974 թվականին։ Ստեփան Շահումյանի որդին։
Սերգեյ Շահումյան | |
---|---|
Ծնվել է | 1914[1] Աստրախան, Ռուսական կայսրություն[1] |
Մահացել է | 1977[1] Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1] |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ |
Մասնագիտություն | պատմաբան |
Հաստատություն(ներ) | ՀամԼԿԵՄ[1], Մարքսիզմ-լենինիզմի ինստիտուտ[1] և Մոսկվայի պետական համալսարան[1] |
Ալմա մատեր | Մոսկվայի բարձրագույն կուսակցական դպրոց (1948)[1] |
Կոչում | պրոֆեսոր[1] |
Տիրապետում է լեզուներին | հայերեն |
Պարգևներ | |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ[1] |
Հայր | Ստեփան Շահումյան[1] |
Մայր | Եկատերինա Շահումյան |
Ավարտել է ԽՄԿԿ ԿԿ կից կուսակցական բարձրագույն դպրոցը 1948 թվականին և հասարակական գիտությունների ակադեմիան 1951 թվականին։ Բաքվում խորհրդային ռեժիմի ժամանակավոր տապալումից հետո մոր՝ Եկատերինա Շահումյանի հետ մեկնել է խորհրդային Աստրախան, ապա՝ Մոսկվա։ 1934 թվականից աշխատանք է տարել ՀամԼԿԵՄ Կենտկոմի ապարատում։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին, որպես քաղաշխատող, ծառայել է բանակում։ 1951 թվականին դարձել է ԽՄԿԿ ԿԿ-ին կից մարքսիզմ լենինիզմի ինստիտուտի գիտական աշխատող։ Միաժամանակ ղեկավարել է Մոսկվայի Լոմոնոսովի անվան համալսարանին կից հասարակական գիտությունների գծով դասախոսների որակավորման բարձրացման ինստիտուտի ասպիրանտուրան։ Եղել է ԽՄԿԿ ԿԿ-ին կից հասարակական գիտությունների ակադեմիայի կուսպատմության ամբիոնի վարիչի տեղակալ։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 430)։ |