Շերոն Թեյթի սպանություն

Շերոն Թեյթի սպանություն;
Տեսակ	զանգվածային սպանություն
Տեղադրանք	Չելո դրայվ 10050
Տարեթիվ	օգոստոս 1969
Զոհվածներ	6 մարդ
	Sharon Tate murders Վիքիպահեստում

Շերոն Թեյթի սպանություն, հինգ մարդու զանգվածային սպանություն, որը կատարվել է «Մենսոնի ընտանիք» աղանդի անդամների կողմից 1969 թվականի օգոստոսի 8-ից մինչև 9-ը։ «Ընտանիքի» չորս անդամներ ներխուժել են տուն, որը վարձակալվել է հայտնի մարդկանց ամուսնական զույգի՝ դերասանուհի Շերոն Թեյթի և ռեժիսոր Ռոման Պոլանսկու կողմից՝ Լոս Անջելեսում գտնվող Սյելո-դրայվ 10050 հասցեում։ Նրանք սպանել են Թեյթին, որը գտնվում էր հղիության 9-րդ ամսում, իր երեք ընկերների հետ միասին, որոնք այդ ժամանակ եղել են հյուր, և 18-ամյա այցելուին։ Պոլանսկին տանը չի եղել, քանի որ աշխատել է Եվրոպայում ֆիլմի վրա։

Սպանությունները կատարվել են Թեքս Ուոթսոնի, Սյուզան Աթկինսի և Պատրիցիա Քրենուինկելի կողմից՝ Չարլզ Մենսոնի պահանջով։ Ուոթսոնը Ռանչո Սփանի հետ տարել է Ատկինսին, Կրենուինկելին և Լինդա Կասաբիանին՝ Սյելո-դրայվ բնակավայրի մոտ։ Մենսոնը՝ ապագա երաժիշտը, ավելի վաղ փորձել է ձայնագրման պայմանագիր կնքել պրոդյուսեր Թերի Մելչերի հետ, որը նախորդ վարձակալն էր (1966 թվականի մայիսից մինչև 1969 թվականի հունվարը) տանը՝ երաժիշտ Մարկ Լինդսիի և Մելչերի այն ժամանակվա ընկերուհի, դերասանուհի Քենդիս Բերգենի հետ միասին։ Մելչերը չի բավարարել Մենսոնի խնդրանքը՝ նրան թողնելով խիստ դժգոհ։

Սպանություն խմբագրել

1969 թվականի օգոստոսի 8-ի գիշերը Տեքս Ուոթսոնը Սյուզան Ատկինսին, Լինդա Կասաբիանին և Պատրիսիա Քրենուինկելին տարել է «այն տունը, որտեղ նախկինում ապրել է Մելչերը», քանի որ Մենսոնը հրամայել է նրան «ամբողջովին ոչնչացնել բոլորին [տանը], այնքան դաժան, որքան հնարավոր է»^[1] ^:463–468^[2]։ Մենսոնը հորդորել է կանանց լսել Ուոթսոնին^[1] ^{:176–184, 258–269}։ Քրենուինքելը ընտանիքի առաջին անդամներից մեկն էր և, ինչպես պնդում են, ընտրվել է Դեննիս Ուիլսոնի կողմից՝ Beach Boys-ից ավտոստոպի ժամանակ^[1] ^:250–253։

Այդ երեկո Սյելո-դրայվ 10050 հասցեում էին՝ կինոդերասան և ֆոտոմոդել Շերոն Թեյթը՝ ռեժիսոր Ռոման Պոլանսկու հղի կինը, նրա ընկեր և նախկին սիրահար Ջեյ Սեբրինգը, հայտնի վարսահարդարը, Պոլանսկու ընկերը և սկսնակ սցենարիստ Վոյցեխ Ֆրիկովսկին, և Ֆրիկովսկու սիրուհին՝ Էբիգեյլ Ֆոլջերը, Folgers-ի ժառանգորդուհին և Պիտեր Ֆոլջերի դուստրը։ Նրանցից ոչ մեկը ծանոթ չէր Մենսոնի հետևորդներին^[1] ^:28–38։ Պոլանսկին Եվրոպայում աշխատել է կինոնախագծի վրա, Թեյթը ուղեկցել է նրան, բայց տուն է վերադարձել երեք շաբաթ առաջ։ Երաժշտական պրոդյուսեր Քուինսի Ջոնսը՝ Սեբրինգի ընկերը, ծրագրել էր միանալ իրեն երեկոյան, բայց չի գնացել^[3]։ Սեբրինգը Սթիվ Մակքուինին հրավիրել էր Թեյթի տան երեկույթին, ըստ Մակքուինի, նա հրավիրել էր աղջկան, սակայն փոխարենը առաջարկել էր գիշերը անցկացնել միասին^[4]։

Երբ խումբը ժամանեց տան մուտքի մոտ, Ուոթսոնը, ով մինչ այդ արդեն եղել էր այնտեղ, բարձրացել էր մուտքի դարպասների մոտ գտնվող հեռախոսային սյունի վրա և կտրել հեռախոսագիծը^[5]։

Խումբը իր մեքենան կանգնեցրել է բլրի լանջին, որը տանում էր դեպի կալվածք, կայանել և հետ գնացել դեպի տուն։ Մտածելով, որ դարպասները կարող են էլեկտրաֆիկացվել կամ ազդանշանային սարքվել, նրանք տեղափոխվել են դարպասի աջ կողմում գտնվող բլուրով և մտել տարածք^[1] ^:176–184։

Այդ պահին նրանք տեսել են ավտոմեքենաների լուսարձակներ շուրջ անկյունում. Ուոթսոնը կանանց հորդորել է թաքնվել թփերի մեջ։ Նա դուրս է եկել և մոտեցող վարորդին հրահանգել կանգ առնել։ 18-ամյա ուսանող Սթիվեն Փերենթն այցելել է հյուրատանը ժամանակավորապես բնակվող Ուիլյամ Գարեթսոնին։ Երբ Ուոթսոնը ուղղել է ատրճանակը Փերենտի վրա, վախեցած երիտասարդը աղերսել է Ուոթսոնին չսպանել նրան, պնդելով, որ նա ոչինչ չի ասի։ Ուոթսոնը դանակով հարձակվել է Փերենտի վրա՝ նրան հարվածելով ափի մեջ (կտրելով ջիլերն ու ժամացույցի գոտիները), ապա չորս անգամ կրակել է նրա կրծքին ու որովայնին՝ սպանելով նրան։ Ուոթսոնը կանանց հրամայել է օգնել մեքենան առաջ տանել ճանապարհին^[1] ^:22–25^[2]։

Անցնելով մարգագետինների դիմացի տան և նշելով, որ Կասաբիանին՝ գտնել բաց պատուհան՝ հիմնականում ներսի կողմից, Ուոթսոնը կտրել է ապակին պատուհանից։ Նա ասել է Կասբիանին՝ հսկելու դարպասները. նա մոտեցել է Փերենտի AMC Ambassador-ին և սկսել է սպասել^[1] ^:258–269^[1] ^:176–184^[2]։ Ուոթսոնը հանել է ապակին, մտել պատուհանից և բաց թողել Աթկինսին և Քրենուինկելին մուտքի դռան մոտ^[1] ^:176–184։

Ուոթսոնի շշուկից արթնացել է Ֆրիկովսկին, ով քնած էր հյուրասենյակի բազմոցին, Ուոթսոնը ոտքով հարվածել է նրա գլխին^[2]։ Երբ Ֆրիկովսկին հարցրել է նրան, թե ով է նա և ինչ է անում այստեղ, Ուոթսոնը պատասխանել է․ «Ես հրեշ եմ, և կատարում եմ հրեշի աշխատանք»^[1] ^:176–184^[2]։

Ուոթսոնի ցուցումով Ատկինսը գտել է տան մյուս երեք այցելուներին և Քրենուինկելի օգնությամբ ստիպել է նրանց գնալ հյուրասենյակ^[1] ^{:176–184, 297–300}։ Ուոթսոնը սկսել է Թեյթի և Սեբրինգի պարանոցը կապել պարանով, որը նա բերել և նետել է հյուրասենյակի առաստաղով։ Սերբինգի բողոքն արդեն երկրորդն է՝ հղի Թեյթի հետ կոպիտ վերաբերմունքի մասին Ուոթսոնին դրդել է կրակել նրա վրա։ Ֆոլջերին հետ են տարել իր ննջարան պայուսակի հետևից, որից նա 70 դոլար է տվել չարագործներին։ Դրանից հետո Ուոթսոնը 7 անգամ դանակով հարվածել է հառաչող Սեբրինգին^[1] ^:28–38^[2]։

Ֆրիկովսկու ձեռքերը կապված էին սրբիչով։ Ազատվելով՝ Ֆրիկովսկին սկսել է պայքարել Ատկինսի դեմ, որն այդ ժամանակ դանակահարել էր նրան ոտքերին, որի հետ նա հսկում էր նրան^[2]։ Մինչ նա հարվածում էր դիմացի դռանը, Ուոթսոնը բռնել էր Ֆրիկովսկուն, մի քանի անգամ ատրճանակով հարվածել նրա գլխին, մի քանի անգամ դանակով հարվածել և երկու անգամ կրակել^[2]։

Մոտավորապես նույն ժամանակ Կասաբիանը ճանապարհից հեռացել է «սարսափելի հնչյունների» պատճառով։ Նա մոտեցել է դռանը։ Զուր փորձելով դադարեցնել կոտորածը՝ նա ստել է Ատկինսին, որ ինչ-որ մեկը գնում է^[1] ^:258–269^[2]։

Տան ներսում Ֆոլջերը պոկվել է Կրենուինկելից և վազել ննջասենյակի դռան միջով դեպի լողավազան^[1] ^{:341–344, 356–361}։ Ֆոլջերը փախել է Կրենուինկելից, բայց նա բռնել է նրան առջևի մարգագետնում, դանակով հարվածել և գետնին տապալել։ Նա սպանվել է Ուոթսոնի կողմից, որը նրան դանակով 28 հարված է հասցրել^[1] ^:28–38^[2]։ Մինչ Ֆրիկովսկին պայքարում էր մարգագետնում, Ուոթսոնը նրան հարվածներով սպանել է։ Ֆրիկովսկին ընդհանուր առմամբ ստացել է 51 սուր վնասվածք^[1] ^{:28–38, 258–269}^[2]։

Տեյթը խնդրել է իր կյանքը երկարացնել գոնե մինչև ծննդաբերելը, և իրեն առաջարկել է որպես պատանդ՝ փորձելով փրկել կյանքը նրա ներսում։ Այդ պահին կամ Ատկինսը, կամ Ուոթսոնը կամ երկուսն էլ սպանել են Թեյթին՝ վիրավորելով նրան 16 անգամ^[1] ^:28–38։ Ավելի ուշ Ուոթսոնը գրել էր, որ երբ նրան սպանում էին, Թեյթը բղավում էր․ «Մայրիկ… մայրիկ…»^[2]։

Ավելի վաղ, երբ ընտանիքի չորս անդամները պատրաստվում էին գործի, Մենսոնը կանանց ասել էր «թողնել նշան... ինչ-որ կախարդություն»^[2]։ Օգտագործելով սրբիչը, որն ավելի վաղ կապում էր Ֆրիկովսկու ձեռքերը, Ատկինսը տան մուտքի դռան վրա «խոզ» է գրել՝ արյունով։ Տան ճանապարհին մարդասպանները հագել են մաքուր հագուստ, իսկ զենքի հետ արնածածներին նետել են բլուրների մեջ^[1] ^{:84–90, 176–184}^[2]։

Հարցաքննություններ խմբագրել

Սկզբնական խոստովանության մեջ նրա խցակիցներին Սիբիլ Բրենդ Ատկինսը հայտարարել է, որ ինքը սպանել է Թեյթին^[1] ^:84–90։ Ավելի ուշ իր փաստաբան, դատախազ Վինսենտ Բուլոզիի և մեծ ժյուրիի առջև Ատկինսը հայտարարել էր, որ Թեյթը մորթվել է ՏեքսՈւոթսոնի կողմից^[1]^{:163–74, 176–84}։

1978 թվականի ինքնակենսագրության մեջ Ուոթսոնն ասել է, որ ինքը դանակահարել է Թեյթին և Ատկինսը չի դիպչել նրան^[2]։ Քանի որ նա գիտեր, որ դատախազը, Բուլոզին և ատենակալները, ովքեր դատում էին մյուս մեղադրյալներին, համոզված էին, որ Ատկինսը հարվածել է Թեյթին, նա կեղծ ցուցմունք է տվել, որ չի ծեծել նրան^[6]։

Զանգվածային մշակույթում խմբագրել

Այդպես է ասել Չառլին / Charlie Says,
«Հելթեր Սքելթեր», 2004 թվականի հեռուստաֆիլմը, որը նկարահանվել է իրավաբան Վինսենտ Բուգլիոզի գրքի հիման վրա, որը հանդես է եկել Մենսոնի գործով մեղադրող կողմի օգտին․ Չառլին այստեղ խաղում է Ջերեմի Դևիսը, հավանաբար, այսօրվա դրությամբ եղած բոլոր ֆիլմերից ամենաճշգրիտ Մենսոնը,
«Ջրհոս», Դևիդ Դուխովնին նկարահանվել է ոստիկանական դետեկտիվի դերում, որը 1967 թվականին, զբաղվելով կորած աղջկա որոնումներով, դուրս է գալիս Չառլզ Մենսոնի դերում,
«Ես կրակել եմ Էնդի Ուորհոլի վրա», Մերի Հերոնի դեբյուտային ֆիլմը և ևս մեկ ուղևորություն դեպի 60-ականների վերջ։
«Շերոն Թեյթի տեսիլները» ռեժիսոր Դանիել Ֆարանդս, 2019։
2019 թվականի Քվենտին Տարանտինոյի «Մի անգամ Հոլիվուդում» ֆիլմը (Մարգո Ռոբին Թեյթի դերում)^[7]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

↑ ^1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 Bugliosi, Vincent with Gentry, Curt. Helter Skelter: The True Story of the Manson Murders 25th Anniversary Edition, W. W. Norton & Company, 1994.
↑ ^2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 ^2,11 ^2,12 ^2,13 ^2,14 «Watson, Ch. 14». Aboundinglove.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 28-ին.
↑ Quincy Jones Has a Story About That(անգլ.) // GQ : magazine.
↑ Steve McQueen: A Biography. — Crown Publishing Group^[en].
↑ Watson, Charles as told to Ray Hoekstra. «Will You Die for Me?». aboundinglove.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2007 թ․ մայիսի 3-ին.
↑ «Watson, Ch. 19». Aboundinglove.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 28-ին.
↑ Jessica Lindsay (2019 թ․ օգոստոսի 17). «The real people of Once Upon A Time In Hollywood – from Sharon Tate to Charles Manson». Metro Entertainment. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 18-ին.

[bugliosi-1] 1,00 ^1,01 ^1,02 ^1,03 ^1,04 ^1,05 ^1,06 ^1,07 ^1,08 ^1,09 ^1,10 ^1,11 ^1,12 ^1,13 ^1,14 ^1,15 ^1,16 ^1,17 ^1,18 ^1,19 Bugliosi, Vincent with Gentry, Curt. Helter Skelter: The True Story of the Manson Murders 25th Anniversary Edition, W. W. Norton & Company, 1994.

[watson14-2] 2,00 ^2,01 ^2,02 ^2,03 ^2,04 ^2,05 ^2,06 ^2,07 ^2,08 ^2,09 ^2,10 ^2,11 ^2,12 ^2,13 ^2,14 «Watson, Ch. 14». Aboundinglove.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 28-ին.

[3] Quincy Jones Has a Story About That(անգլ.) // GQ : magazine.

[4] Steve McQueen: A Biography. — Crown Publishing Group^[en].

[watson9-5] Watson, Charles as told to Ray Hoekstra. «Will You Die for Me?». aboundinglove.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2007 թ․ մայիսի 3-ին.

[watson19-6] «Watson, Ch. 19». Aboundinglove.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 28-ին.

[7] Jessica Lindsay (2019 թ․ օգոստոսի 17). «The real people of Once Upon A Time In Hollywood – from Sharon Tate to Charles Manson». Metro Entertainment. Վերցված է 2019 թ․ օգոստոսի 18-ին.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]