Վիքիպեդիա

Քվենտին Տարանտինո

Քվենտին Տարանտինո (անգլ.՝ Quentin Jerome Tarantino [ˌtærənˈtiːnoʊ], մարտի 27, 1963(1963-03-27)[1][2][3][…], Նոքսվիլ, Թենեսի, ԱՄՆ), ամերիկյան կինոռեժիսոր, սցենարիստ, կինոօպերատոր, պրոդյուսեր և դերասան։ Տարանտինոն հանդիսանում է կինեմատոգրաֆում պոստմոդեռնիզմի վառ ներկայացուցիչներից մեկը, նա պատմամշակութային պրոցեսի վերարժևորողներից է։ Նրա ֆիլմերը առանձնանում են բռնության էսթետիկ ներկայացմամբ, յուրահատուկ սև հումորով և երկար երկխոսություններով[9][10]։ Տարանտինոն համաշխարհային ճանաչում ստացավ «Քրեական ընթերցվածք» (1994) ֆիլմով, որը նրան բերեց Կաննի կինոփառատոնի «Ոսկե արմավենին»[11], ինչպես նաև Օսկար[12] և Ոսկե Գլոբուս[13] մրցանակներ լավագույն սցենարի համար։ Նրա լավագույն աշխատանքներից են «Կատաղած շները» (1992), «Ջեքի Բրաուն» (1997), «Սպանել Բիլին» (երկու մասով 2003-2004), «Մահվան ապացույց» (2007), «Անփառունակ սրիկաները» (2009) և «Ջանգո ազատագրվածը» (2012)։ Վերջին ֆիլմի սցենարի համար նույնպես արժանացել է «Օսկարի» և «Ոսկե Գլոբուս» մրցանակների։

Քվենտին Տարանտինո
անգլ.՝ Quentin Tarantino
Տարանտինոն «Սեզար» մրցանակաբաշխության ժամանակ
Հասակը185 սմ
Ծնվել էմարտի 27, 1963(1963-03-27)[1][2][3][…] (61 տարեկան)
ԾննդավայրՆոքսվիլ, Թենեսի, ԱՄՆ
ԿրթությունNarbonne High School?
ՔաղաքացիությունԱՄՆ-ի դրոշը ԱՄՆ
Ազգությունիտալական ծագումով ամերիկացի և իռլանդական ծագումով ամերիկացի
Կրոնագնոստիցիզմ
Մասնագիտությունդերասան, սցենարիստ, կինոռեժիսոր, կինոպրոդյուսեր, կինոդերասան, գրող, մոնտաժող, հեռուստատեսային դերասան և ռեժիսոր
Ակտիվ շրջան1983–այժմ
ԺանրերԹրիլեր,
Կատակերգություն,
Քրեական
Ընտրանի"Մեղքերի քաղաքը",
"Մայրամուտից մինչև լուսաբաց",
"Սպանել Բիլին"
Ծնողներհայր՝ Թոնի Տարանտինո
Ամուսին(ներ)Daniella Pick?[4][5][6]
Համատեղ ապրող(ներ)Միրա Սորվինո[7] և Didem Erol?
Պարգևներ և մրցանակներ
Արվեստի և գրականության շքանշան Արվեստների և գրականության շքանշանի կոմանդոր Հունգարիայի ծառայությունների շքանշան
Օսկար լավագույն օրիգինալ սցենարի համար[8] Օսկար լավագույն օրիգինալ սցենարի համար

Էդգար Ալան Պոյի մրցանակ

Լիոնի կինոփառատոնի Լյումիեր մրցանակ

BAFTA մրցանակ լավագույն օրիգինալ սցենարի համար

Ամերիկայի արվեստների և գիտությունների ակադեմիայի անդամ

ԱՄՆ կինոքննադատների ազգային խորհրդի մրցանակ լավագույն ֆիլմի համար

Հոլիվուդյան փառքի ծառուղու աստղ

American Choreography Awards?

Սիտգեսի կինոփառատոնի մրցանակ լավագույն ռեժիսորի համար

Ոսկե արմավենի

 «Ոսկե գլոբուս» մրցանակ լավագույն սցենարի համար

Dallas-Fort Worth Film Critics Association Award for Best Director?

Q25405526?

 «Ոսկե գլոբուս» մրցանակ լավագույն սցենարի համար «Ոսկե գլոբուս» մրցանակ լավագույն սցենարի համար Ոսկե Գլոբուս մրցանակ՝ երաժշտական կամ կատակերգական լավագույն ֆիլմի համար Ոսկե գլոբուս Օսկար

Դավիդ դի Դոնաթելլո

Անկախ ոգի մրցանակ

«Սեզար» մրցանակ կինեմատոգրաֆում ակնառու վաստակի համար

 և Սատուրն մրցանակ
IMDbID 0000233
ԿինոՊոիսկID 7640

2004 թվականին Կաննի կինոփառատոնի մրցութային ծրագրի ժյուրիի անդամ էր[14]։ Իսկ 2010 թվականին Տարանտինոն Վենետիկի կինոփառատոնի ժյուրիի ներկայացուցիչ էր նշանակվել[15]։

Կյանքը և գործունեությունը խմբագրել

Քվենտինը ծնվել է 16-ամյա Քոննի Մաքհյուի և դերասան, երաժիշտ Թոնի Տարանտինոյի արտամուսնական կապից։ Քոննին ծնվել էր Նոքսվիլլում և արմատներով իռլանդացի էր, նրա արյան մեջ կային նաև հնդկացիական Չերոկի տոհմի գեներ։ Թոնին ամերիկացի էր, իտալական արմատներով, ով ծնվել էր Քուինսում[16][17][18][19]։ Քվենտինի մայրը շնորհալի աշակերտուհի էր, ով ավարտել էր դպրոցը 15 տարեկանում, նա ամուսնացել էր Թոնիի հետ միայն անկախություն ձեռք բերելու նպատակով։ Սակայն նրանց միությունը չի ստացվում և շուտով զույգը բաժանվում է։ Հղիության մասին Քոննին իմանում է միայն ամունալուծությունից հետո, բայց անգամ այդ ժամանակ չի ցանկանում տեղեկացնել նախկին ամուսնուն, հետագայում նաև Քվենտինը փորձեր չի անում գտնելու իր բիոլոգիական հորը[20]։ Քվենտինի մայրը ցանկանում էր որդուն անվանել Քվինտ, կովբոյական սերիալի հերոս՝ Քվինտ Ասփերի պատվին, բայց հետո այնուամենայնիվ որոշում է նրան անվանել՝ Քվենտին, Ուիլյամ Ֆոլքների «Շառաչ և ցասում» վեպի հերոսուհի Քվենտինայի պատվին։
Երբ Քվենտինը դառնում է երկու տարեկան, մայրը նրա հետ միասին տեղափոխվում է Լոս Անջելեսի հարավ՝ Թորրանս, հետագայում Հարբոր-Սիթի։ Շուտով մայրը երկրորդ անգամ է ամուսնանում, այս անգամ էլ երաժիշտ Քուրտ Զասթուփիլայի հետ, ով էլ որդեգրում է երկուսուկես տարեկան Քվենտինին և տալիս նրան իր ազգանունը։ Լոս Անջելեսում է անցնում տղայի մանկությունը, նա հաճախում է Լոմիթի Ֆլեմինգ միջնակարգ դպրոց, որտեղ էլ դրամայի դասեր է առնում[20]։ Դպրոցը ավարտելուց հետո Քվենտինը որոշում է դերասան դառնալ և, բեմի համար ավելի հարմար ազգանուն ունենալու նպատակով, վերադարձնում է իր բիոլոգիական հոր ազգանունը, և այսուհետ կոչվում՝ Քվենտին Տարանտինո։ Տարանտինոյի մայրը հաջող կարիերայով տարված աշխատում էր ցերեկները, իսկ նրա հայրը միայն գիշերները, այդ պատճառով էլ Քվենտինը շատ ժամանակ էր անցկացնում հոր և հոր ընկերների հետ։ Լինելով միակ երեխան մեծերի մեջ՝ Քվենտինին հաջողվում էր շատ ժամանակ անցկացնել հեռուստացույցի առջև, նա բազմաթիվ ֆիլմեր, հեռուստասերիալներ և հեռուստատեսային շոուներ էր նայում։ Ընտանիքը հաճախ էր կինո գնում և նրան թույլատրվում էր դիտել մեծերի համար նախատեսված ֆիլմեր։ Այդ ժամանակ նրա սիրելի ֆիլմն էր՝ «Էբբոթը և Կոստելլոն հանդիպում են Ֆռանկենշտեյնին»։

Երբ Քվենտինը դառնում է 8 տարեկան ծնողները բաժանվում են։ Իսկ ֆիլմերի հանդեպ հետաքրքրությունը միայն աճում էր, տաղանդավոր տղան բազմաթիվ տեսարաններ էր բեմադրում իր խաղալիքների համար։ Չնայած այս ամենին, նրա մոտ սկսվում են խնդիրենր դպրոցում, Քվենտինին դուր չէր գալիս այն, որ ինքը սովորում է քրիստոնեկան, վճարովի մասնավոր դպրոցում և նա սկսել էր բաց թողնել դասերը։

  Ես ատում էի դպրոցը, այն ինձ ստորացնում էր, ես ցանկանում էի դառնալ դերասան։ Այն ամենը ինչ ինձ մոտ չի հաջողվում ես ատում եմ, և ես ուղղակի չէի կարողանում կենտրոնանալ դպրոցում։ Ես սիրում էի կարդալ և հետաքրքրվում էի պատմությամբ. պատմությունը կինոյի նման է, բայց կային բաներ, որ ինձ մոտ դժվարությամբ էին ստացվում, այնինչ ուրիշներին տրվում էին հեշտությամբ, օրինակ՝ ես չէի ընկալում մաթեմատիկան և ուղղագրությունը, մինչև 5-րդ դասարանը ես չէի կարողանում հեծանիվ քշել, բարձր դասարաններում լողալ չգիտեի, 6-րդ դասարանում ժամանակը չէի հասկանում։  

Շուտով մայրը ստիպված համաձայնվում է, որ 15-ամյա տղան թողնի դպրոցը՝ պայմանով, որ Քվենտինը աշխատանք կգտնի։ Այս կերպով մայրը փորձում էր տղային հասկացնել, որ կյանքը առանց կրթության տոն չէ։ Տղան աշխատանքի է տեղավորվում Թորրանսի կինոդահլիճներից մեկում, որտեղ միայն պոռնոգրաֆիա էին ցուցադրում։ Մայրը գիտեր տղայի աշխատանքի մասին, բայց գլխի անգամ չէր ընկնում, որ կինադահլիճում միայն պոռնո է գնում։ Ավելի ուշ Տարանտինոն պիտի ասեր.

  Դեռահասների մեծամասնությունը կարծում է. «Հրաշալի է, ես պոռնոկինոթատրոնում եմ», բայց ինձ դուր չէին գալիս պոռնոները, ես ձգտում էի դեպի իսկական կինոն, այլ ոչ թե այդ զզվելին և էժանագինը։  

Շուտով Քվենտինը հաճախում է դերասանի վարպետության գիշերային դասերի։ Նա աշխատանք էր փնտրում կինոյում, սակայն առաջարկները նրա գլխին չեն թափվում անգամ այն բանից հետո, երբ ռեզումեի մեջ սուտ տեղեկություններ է գրում այն մասին, թե իբր ինքը նկարահանվել է «Մեռյալների արևածագը» և «Լիր արքա» ֆիլմերում։ 1981 թվականի հունվարին Քվենտինը հանդիպում է սցենարիստ՝ Քրեյգ Հեյմեննի հետ, ով հետագայում դառնում է նրա զինակից ընկերը։ 1984 թվականին Հեյմեննը ծանոթացնում է Տարանտինոյին Քեթրին Ջեյմսի հետ, ով հետագայում դառնում է «Քրեական ընթերցվածք» ֆիլմի մենեջերը։ 22 տարեկանում Տարանտինոն աշխատանքի է ընդունվում Մանհեթեն Բիչի վիդեովարձույթ, հենց այստեղ էլ նա ծանոթանում է Ռոջեր Էվերիի հետ, նրանք ողջ օրը միասին են անցկացնում, քննարկում ֆիլմերը, և առաջարկում դրանք հաճախորդներին։ Տարանտինոն ուշադիր հետևում է, թե ինչ է մարդկանց դուր գալիս, հետագայում օգտագործելով այս փորձը իր կարիերայում։ Այս ընթացքում նա որոշում է հանդես գալ, որպես գրող և գրել վիդեովարձույթում իր աշխատած տարիների մասին։ Այժմ մենք կարող ենք նրա գեղարվեստական լեզվի վառ արտահայտումը գտնել իր ֆիլմերում։

Կարիերայի սկիզբը խմբագրել

Պրոդյուսեր Լոուրենս Բենդերը, ում հետ Տարանտինոն ծանոթացել էր հոլիվուդյան երեկույթներից մեկում, համոզում է նրան զբաղվել սցենարներ գրելով։ Առաջին սցենարը Քվենտինը գրում է 1985 թվականին, այն կոչվում է՝ «Կապիտան Փիչֆուզը և անչոուսե բանդիտը», սակայն ստեղծագործությունը չի էկրանավորվում։ Այս ամենից հետո Տարանտինոն անցկացրեց մի քանի դժվար տարի՝ համոզելով կինոստուդիաներին ուշադրություն դարձնել իր գրած սցենարների վրա, նա ցանկություն էր հայտնում էկրանավորել սեփական աշխատանքները, սակայն հաջորդում էին միայն մերժումները[21]։ Շուտով նա իր սիրելի ընկեր Ռոջեր Էվերիի հետ սկսում է նկարել սիրողական կինո՝ «Լավագույն ընկերոջ ծննդյան տոնը» անվանումով։ Ֆիլմի վերջին երեսուն րոպեները ոչնչանում են՝ մոնտաժի ընթացքում ծագած հրդեհի պատճառով, և այն այդպես էլ կիսատ է մնում, սակայն Քվենտինի գրած սցենարը ծառայում է մեկ այլ ֆիլմի համար, որն էր ՝ «Իրական սեր»-ը։ Շուտով նա հայտնվում է հեռուստատեսությունում «Ոսկե աղջիկներ» շոուի առաջին և երրորդ եթերաշրջաններում, որտեղ նա խաղում էր Էլվիս Փրեսլիի կրկնօրինակին[22]։ Իր առաջին ամբողջական ֆիլմի՝ «Կատաղած շներ»-ի սցենարը Տարանտինոն գրել է երեք շաբաթում։ Նա պատրաստ էր նկարահանել ֆիլմը շատ քիչ բյուջեով, անգամ 16-միլիմետրանոց տեսախցիկով, սև ու սպիտակ ժապավենի վրա, բայց այն բանից հետո,երբ սցենարով հետաքրքրվում է հայտնի դերասան Հարվի Քեյթելը, ֆիլմի բյուջեն նշանակալիորեն շատանում է, ֆինանսական աջակցությունը ցուցաբերվում էր Live Entertainment-ի կողմից։

1993 թվականին իրար ետևից (1993 թ.) դուրս եկան Տարանտինոյի սցենարներով նկարված՝ Թոնի Սքոթի «Իրական սերը» և Օլիվեր Սթոունի «Ի ծնե մարդասպանները»։ Սթոունը Տարանտինոյի օրիգինալ սցենարը լուրջ փոփոխությունների էր ենթարկել, և Քվենտինը պահանջում էր իր անունը հանել տիտրերից, բայց վերջիվերջո համաձայնվում է հետևյալ ձևակերպմանը՝ «ըստ Քվենտին Տարանտինոյի սյուժեի»[23]։ Ի դեպ այս երկու ֆիլմերն էլ Տարանտինոն վաճառել էր մինչև «Կատաղած շների» նկարահանումները, վաստակած ողջ գումարը ֆիլմում ներդնելու համար։

  Բռնությունը կինեմատոգրաֆիական հնարքներից մեկն է։  

«Կատաղած շներ»-ի շատ ցուցադրությունների ժամանակ հանդիսատեսը լքում էր դահլիճը, պատճառը դաժան տեսարաններն էին, հատկապես գերի ընկած ոստիկանի ականջը կտրելու կտորը, բայց ընդհանուր առմամբ ֆիլմը լավ գումար էր հավաքում ցուցադրություններից, նաև գովեստի էր արժանացել քննադատների կողմից։ Ֆիլմը ցուցադրվել էր «Սանդեյսի» կինոփառատոնում և համարվել էր անկախ Ամերիկայի կինեմատոգրաֆում նշանակալի տեղ ունեցող ֆիլմ։ Սակայն իսկական հռչակ և ճանաչում Տարանտինոն ունենում է «Քրեական ընթերցվածք»ի ժամանակ։ Ֆիլմի գլխավոր պրոդյուսերն է Մոնթե Հելլմանը, ով Տարանտինոյի սիրելի վեսթերնի՝ «Փախուստ ոչ մի տեղ»-ի ռեժիսորն է։

«Քրեական ընթերցվածք» խմբագրել

Լոուրենս Բենդերի և Տարանտինոյի համատեղ ստեղծված «A Band Apart» ընկերությունը (անունը Ժան Լյուկ Գոդարի «Դրսեցիները» ֆր. Bande à part, (1964) ֆիլմի պատվին) որը զբաղվում էր հիմնականում սաունդ-թրեկերով, նկարահանում էր նաև ֆիլմեր։ Ընկերությունը իր վրա վերցրեց «Քրեական ընթերցվածք»-ի նկարահանումները, որը 1994 թվականին մեծ ճանաչում բերեց Տարանտինոյին։ «Քրեական ընթերցվածքը» ոչ միայն ստացավ շատ մրցանակներ և սիրվեց հանդիսատեսի կողմից, այլ նաև նշանավորվեց Տարանտինոյի ձեռագրի հստակ մատուցմամբ։ Վառ արտահայտում գտան տիպիկ տարանտինոյական հնարքները՝ տեսարանների ցուցադրումը առանց քրոնիկական հաջորդականության, ֆիլմի բաժանումը գլուխների, երկար դիալոգները. հերոսները խոսում էին երկար և չափազանց տարբեր թեմաներից միաժամանակ, ինչպես օրինակ՝ Մադոննայի «Like a Virgin» երգից անցում էին կատարում ֆրանսիական համբուրգերներին։ Թվարկած հնարքներից էր նաև Տարանտինոյի սիրելի, բայց ոչ այնքան հայտնի ֆիլմերի ցիտումները[24][25]։

  Իմ լիրիկական հերոսին բնութագրելը շատ հեշտ է, նա հայտնվում է, բոլորի հետույքին աքացի է տալիս և հեռանում է։  

Ֆիլմը շրջադարձային եղավ նաև դերասանների համար, Ումա Թուրմանը, ում Տարանտինոն համեմատում էր Մարլեն Դիթրիխի հետ, և անվանում «իմ Քլինթ Իսթվուդը»[26], Սեմյուել Ջեքսոնը համալրեցին հոլիվուդյան առաջատար աստղերի ցուցակը։ Իսկ ահա Ջոն Տրավոլտան վերադարձավ այդ ցուցակ իր համար անհաջող 80-ականներից հետո։ Երեքն էլ առաջադրվեցին Օսկարի։ Իսկ ահա Բրյուս Ուիլիսը, ով հայտնի էր դեռ այդ ժամանակ, և ռիսկի էր գնացել խաղալով քիչ հոնորարով, այն էլ անհայտ ռեժիսորի ֆիլմում, ոչ միայն համալրեց գրպանը ֆիլմից ստացված շահույթի տոկոսներով, այլ նաև վերջապես կորցրեց, ոչ այնքան արժեքավոր, մարտաֆիլմերի հերոսի ստատուսը։ Բացի թվարկվածներից ֆիլմում խաղացել են տաղանդավոր դերասաններ Հարվի Քեյթելը, Թիմ Ռոթը, Սթիվ Բուշեմին, նախկինում հանդես եկած «Կատաղած շներ»-ում։ «Քրեկան ընթերցվածք»-ից հետո Քվենտինը աշխատեց հեռուստատեսությունում՝ խաղալով Դեզմոնդի դերը «Ամերիկուհին» հեռուստաշոուում, «Շաբաթ երեկոն ուղիղ եթերում» շոուի 20 և 21-րդ եթերաշրջաններում, ինչպես նաև հանդես եկավ «Դեսթինները միացնում են ռադիոն» ֆիլմում, Ջոննի Դեսթինի դերում։ Տարանտինոն նաև պետք է նկարահաներ «Գաղտնի նյութերի» («Секретные материалы») էպիզոդներից մեկը՝ «Never Again»-ը, սակայն ամերիկյան ռեժիսորների Հիլդան (խորհուրդ) դա թույլ չտվեց։

Հանդիպում Ռոբերտ Ռոդրիգեսի հետ խմբագրել

Այդ ժամանակ դեռ սկսնակ ռեժիսոր Ռոբերտ Ռոդրիգեսը և Տարանտինոն հանդիպեցին Տորոնտոյի կինոփառատոնում։ Փառատոնին Տարանտինոն ներկայացրել էր իր «Կատաղած շները» իսկ Ռոդրիգեսը «Երաժիշտը» ֆիլմը։ Շփման ընթացքում երկուսի համար էլ պարզ դարձավ, որ իրենք հարազատ մարդիկ են։ Համագործակցությւոնը դարձավ անխուսափելի, գործընկերությունն էլ հետագայում վերածվեց ամուր ընկերության։ Նրանց առաջին համագործակցությունը եղավ «Չորս սենյակները» ֆիլմում, որը բաղկացած է 4 մասից, որոնց միավորում են գործողության վայրը՝ հյուրանոցը և գլխավոր հերոսը՝ Թեդը, որին մարմնավորում է Թիմ Ռոտը։ Բացի Տարանտինոյից և Ռոդրիգեսից ֆիլմը նկարահանել են ևս 2 ռեժիսոր՝ Էլիսոն Անդերսը և Ալեքսանդր Ռոկուելլը։ Քվենտինի էպիզոդի հիմքում ընկած է Ռոալդ Դալյայի «Մարդը հարավից» պատմվածքը[27], էպիզոդը նկարվել է 2 շաբաթում։ Չնայած որ քննադատները և հանդիսատեսը դիմավորում են ֆիլմը սառնորեն, այնուամենայնիվ գեղարվեստական քննադատները դրական գնահատականներով առանձնացնում են ֆիլմից Քվենտինի նկարած էպիզոդը[28][29]։ 1995 թվականին Տարանտինոն հանդես եկավ էպիզոդիկ դերով Ռոդրիգեսի «Հուսահատը» («Երաժիշտը»-ի շարունակությունը) ֆիլմում։ Այս ամենից հետո Քվենտինը նույն թվականին ավարտին է հասցրեց Թոնի Սքոթի դիալոգները «Crimson tide» ֆիլմում և նկարեցէ «Շտապ Օգնություն» սերիալի էպիզոդներից մեկը՝ «Մայրություն» անունով, որը ցուցադրվում է 1995 թվականի մայիսի 11-ին։

  Ես գրում եմ ֆիլմեր մարդկանց մասին, ովքեր թքած ունեն օրենքների վրա, և ինձ դուր չեն գալիս այդ մարդկանց ոչնչացնող այլ մարդկանց մասին ֆիլմերը։  

Այս ժամանակ Տարանտինոն ուներ մեկ չէկրանավորված սցենար, որը պատմում էր երկու հանցագործ եղբայրների մասին, ովքեր գերի են վերցնում երեք հոգուց բաղկացած մի ընտանիքի և հաջողությամբ անցնում են մեքսիկական սահմանը, գիշերը կանգ են առնում մի բառում, որտեղ էլ նրանց դիմավորում են վամպիրները։ Ի սկզբանե Քվենտինը պլանավորել էր ինքնուրույն նկարել ֆիլմը և խաղալ գլխավոր դերերից մեկը, բայց հետո կենտրոնանալով իր դերի ավարտականության վրա ռեժիսորի աթոռը զիջեց Ռոբերտ Ռոդրիգեսին։ Հայտնի ֆիլմը «Մայրամուտից մինչ արևածագ»-ն էր, որը էկրաններ բարձրացավ 1996 թվականին։ Գլխավոր դերերից ամենակարևորում. փսիխոպատ-պարանոիկի դերում հանդես եկավ ինքը՝ Քվենտինը[30]։ Այս ֆիլմից հետո Տարանտինոն հայտնվեց Սփայք Լիի «Համար 6 աղջիկը» ֆիլմի էպիզոդներից մեկում։

Ջեքի Բրաուն և Սպանել Բիլլին խմբագրել

Տարանտինոյի երրորդ ֆիլմը դարձավ «Ջեքի Բրաունը», որը նրա սիրելի վեպի՝ Էլմոր Լեոնարդի «Ռոմային փունջ»-ի էկրանավորումն էր։ Գլխավոր դերում հանդես է եկել 70-ականների աստղ՝ Փեմ Գրիերը։ Նախորդ երկու ֆիլմերի համեմատ[31][32] քննադատները ավելի պակաս գնահատեցին այս ֆիլմը[33], հանդիսատեսի մոտ նույնպես ավելի քիչ հաջողություն ունեցավ, քան «Քրեական ընթերցվածքը»[34]։ Առաջին անգամ ֆիլմի թողարկման համար նախատեսվել էր համեստ պրոմո արշավ. ռեժիսորը ընդամենը մեկ հարցազրույց էր տվել (The New York Times (նոյեմբերի 16 1997 թ)), հայտնվել էր մի քանի թոք-շոուներում[34]Lynn Hirschberg. The Two Hollywoods; The Man Who Changed Everything (անգլ.)։ Այս ամենից հետո Տարանտինոն փաստացիորեն լքեց կինոն, նա վեց տարի շարունակ չնկարեց ոչ մի ֆիլմ, զբաղվում էր հիմնականում սիքվելների պրոդյուսերությամբ, ինչպես նաև հանդես էր գալիս աննշան դերերով, օրինակ՝ «Նիկկի. կրտսեր սատանա»-ում խելագար կույր ապոկալիպսիս կանխատեսողի դերում, 1998 թվականին խաղաց նաև «Wait Until Dark» բրոդվեյան ներկայացումում, Մակկենաս Քոուլի դերը կատարեց «Շպիոնուհին» հեռուստասերիալում 2002 թվականին։

  Ես բոլոր ժանրերի սիրահար եմ՝ սպագետտի-վեսթերներից մինչև սամուրայական կինո։  

2003 թվականը նշանավորվեց Տարանտինոյի վերադարձով։ Էկրաններ բարձրացավ «Սպանել Բիլլին» ֆիլմի առաջին մասը։ Դեռ «Քրեական ընթերցվածքի» նկարահանումների ժամանակ Քվենտինը և Ումա Թուրմանը միասին աշխատում էին «Սպանել Բիլլին» արյունոտ մարտաֆիլմի սցենարի վրա։ Հենց Ուման էլ մարմնավորեց գլխավոր դերը (ֆիլմը հետաձգվել էր Ումայի հղիության պատճառով)։ Ֆիլմը ներառում է Տարանտինոյի պաշտելի ժանրերը, որոնք են «ուսյա»-ն՝ չինական ֆենթզի ժանր, որում առկա են ասիական մենամարտեր, սպագետտի-վեսթերն և իտալական թրիլլեր ներկայացնող «ջալլո» ժանրում։ Ֆիլմի երկրորդ մասում գերակշռում են դիալոգները և համեմատաբար ավելի քիչ են մարտական տեսարանները։ Ֆիլմում օգտագործվել է Ռոդրիգեսի երաժշտությունը, ում որպես հոնորար Տարանտինոն տվել էր սիմվոլիկ՝ մեկ դոլլար։ Սակայն «պարտքը» Տարանտինոն շուտով վերադարձրեց՝ նկարահանելով «Մեղքերի քաղաք»-ի էպիզոդներից մեկը[35]։

Վերջին աշխատանքները խմբագրել

2004 թվականի ապրիլին Տարանտինոն նկարեց «Ջիմմի Քիմելը ուղիղ եթերում» շոուի էպիզոդներից մեկը։ Մինչ իր հաջորդ մեծամասշտաբ պռոեկտը իրականացնելը նա հասցրեց և որպես սցենարիստ, և որպես ռեժիսոր հանդես գալ «C.S.I. Հանցագործության վայրը» սերիալի վերջին երկուսերիայանոց էպիզոդում, որը կոչվեց «Լուրջ վտանգներ» (Grave Danger)։ Սերիալը ցուցադրվեց 2005 թվականի մայիսի 19-ին։ Այս էպիզոդում Քվենտինը ներկայացնում է իր ֆիլմերից մի քանիսի սյուժեների ակնարկները, նաև մանրամասնորեն նկարագրում է «Սպանել Բիլլին» ֆիլմի երկրորդ մասի սյուժեն. Նիք Սթոուքսը առևանգված և կենդանի թաղված է, նույն ժամանակ վեբ-տեսախցիկը ամեն ինչ ֆիքսում և ուղարկում է CSI . «Սպանել Բիլլում» Ումա Տուրմանի հեսուհին նույնպես կենդանի թաղված է։ Հեռուստատեսային ցուցադրության մեջ երկու սերիաները կոչվում են «Volume 1» և «Volume 2», որը նույնպես հիշեցնում է վերոնշյալ ֆիլմը[36]։ 2005 թվականի հոկտեմբերի 10-ին այս երկու էպիզոդները առանձին թողարկվում է DVD-ով։ Այս աշխատանքի համար Տարանտինոն առաջադրվում է «Էմմի» մրցանակաբաշխությունում, որպես դրամատիկ հեռուստասերիալի լավագույն ռեժիսոր։

 
Քվենտին Տարանտինոն և Ռոբերտ Ռոդրիգեսը «Գրանդհաուս» ֆիլմի պրեմիերայի ժամանակ:

Տարանտինոյի և Ռոդրիգեսի հերթական աշխատանքը դարձավ «Գրանդհաուս» ֆիլմը՝ բաղկացած երկու մասից՝ Ռոդրիգեսի «Վախի մոլորակ» և Քվենտինի «Մահվան ապացույց»։ Ֆիլմում ներառված են նաև մի քանի գոյություն չունեցող ֆիլմերի թրեյլերներ։ Երկու տարի անց Ռոդրիգեսը մեծացրեց նշված թրեյլերներից «Մաչետե»-ի ծավալը՝ դարձնելով այն մեկ լիամետրաժ ֆիլմ։ : Կինոն ներկայացնում է 70-ականների էժանագին կինոդահլիճները, ռեժիսորները, նրբորեն ու սիրով, ծաղրում են այդ թվականներին նկարված անօրակ սարսափ ֆիլմերը։ «Վախի մոլորակ» և «Մահվան ապացույց», մասերը տարբեր լինելով, այնուամենայնիվ կապված են իրար սյուժետային գծով, նրանցում կան մի քանի ընդհանուր կերպարներ, երբեմն համընկնում է նաև գործողության վայրը։ Ընդհանուր առմամբ «Մահվան ապացույց»-ը գերազանցում է «Վախի մոլորակ»-ին։ Առաջինում հանդես է գալիս դերասան՝ Քուրտ Ռասելը[37]։ 2007 թվականի ապրիլի 6-ին ամերիկյան վարձույթներ մուտք գործած «Գրանդհաուս» ֆիլմը ձախողում ունեցավ։ 67 միլիոնանոց բյուջե ունեցող ֆիլմը հազիվ կարողացավ 25 միլիոն հավաքել[38], այդ պատճառով էլ նախագծի ներկայացուցիչ Բոբ և Հարվի Վայնշտեյնների ընկերությունը բաժանեց երկու մասերը իրարից և սկսեց դրանք ցուցադրել, որպես երկու տարբեր ֆիլմեր։ Ռեժիսորները ստիպված անվանափոխեցին ֆիլմերը և այս տեսքով հանդես եկան եվրոպական վարձույթում, հատկապես՝ Ռուսաստանում։ 2012 թվականի «The Hollywood Reporter»-ին տված հարցազրույցում Տարանտինոն «Մահվան ապացույց»-ը անվանեց իր վատագույն աշխատանքը, բայց և հավելեց, որ չնայած ֆիլմը լավը չէ, բայց այնքան էլ վատը չէ[39]։

 
Քվենտին Տարանտինոն և «Անփառունակ սրիկաները» ֆիլմում խաղացած Դայան Քրյուգերը, Օսկար 82-րդ մրցանակաբաշխության ժամանակ։ Տարանտինոն ներկայացվել էր Օսկարի որպես լավագույն ռեժիսոր

Ֆինանսական անհաջողությունը չխանգարեց «Գրանդհաուսին» արժանանալ կինոքննադատների բարձր գնահատականներին։ Այս ամենի ապացույցը եղավ Տարանտինոյի «Մահվան ապացույց»-ի մասնակցությունը հեղինակավոր Կաննի կինոփառատոնին[40]։ «Գրանդհաուսից» հետո Քվենտինը հանդես եկավ Ռինգոյի դերով «Ջանգոյի սուկիյակի վեսթերնը» ֆիլմում։ Ռեժիսորի հաջորդ աշխատանքը եղավ «Անփառունակ սրիկաները» ֆիլմը։ Դեռ 2001 թվականին Քվենտինը նշել էր այս ֆիլմի նկարահանման ցանկության մասին, անգամ ԶԼՄ-ներում հաղորդվում էր, որ գլխավոր դերը կինոյում խաղալու է Մայքլ Մեդսենը, սակայն 2002 թվականին Քվենտինը հասկացավ, որ ֆիլմը չափազանց ժամանակատար է, և սկսեց նկարել «Սպանել Բիլլին»-ը[41]։ Վերջապես 2009 թվականին տարածվեց «Անփառունակ սրիկաների» մասին մամլո հաղորդագրություն։ Տարանտինոն առաջարկում էր հանդիսատեսին Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ավարտի ալտերնատիվ տարբերակ, պատմության նյութը փոխում էին ամերիկացի հրեաներից բաղկացած վրիժառուների ջոկատը, ովքեր դաժանորեն սպանում էին ֆաշիստներին և քերում էին նրանց գլխամաշկը, հրեա վրիժառու աղջիկ Շուշաննան, ում ընտանիքին սպանել էին նրա աչքի առաջ, և ով այրում է կինոթատրոնը, որտեղ ներկա է լինում Ադոլֆ Հիտլերը։

«Անփառունակ սրիկաները» ընդունվեց ոչ միանշանակ, այս թեմայով ահա թե ինչ է ասում ինքը ռեժիսորը՝ «Իսրայելում կինոթատրոնը լցվեց ծափահարություններով, բայց ոչ այն պահին երբ Հիտլերին սպանեցին, այլ այն ժամանակ երբ Շուշաննան ասում է, - Սա է հրեական վրեժի երեսը, - Ես կարծում եմ, որ սկսեցին երկու տղաներ, իսկ հետո բոլորը տեղներից վեր թռչեցին։ Եվ գիտեք, դա շատ դաժան էր։ Դա շատ վախենալու էր։ Այդ ուրախության մեջ շատ դաժանություն կար։ Այդ ամենը նման չէր «Ինդիանա Ջոնսի» ուրախ ողջույններին, այդտեց կար մի բան, որ վախ էր ներշնչում»։ օրիգինալ տեքստը NY Magazine - ում տված «Անփառունակ սրիկաների» պրեմիերան Իսրայելում հարցազրույցի ընթացքում.

Ֆիլմում նկարահանվել են Բրեդ Փիթը, Թիլ Շվայգերը, Դայան Քրյուգերը, Քրիստոֆ Վալցը և ուրիշներ։

Վերջին տարիներին Տարանտինոն օգտագործում է Հոլիվուդում ունեցած իր հեղինակությունը, արտասահմանյան կինոյի հանդեպ ուշադրություն ցուցաբերելու համար։ Այդպիսի ֆիլմերը հիմնականում վերնագրվում են՝ «Քվենտին Տարանտինոն ներկայացնում է»։ Առաջին այդպիսի ֆիլմը 2001 թվականին ներկայացված հոնկոնգյան «Երկաթե կապիկ» կինոն էր, որը ունեցավ 14 միլիոն դոլլարանոց շահույթ ԱՄՆ-ում, ինչը 7 անգամ գերազանցում է ֆիլմի բյուջեն։ 2004 թվականին Տարանտինոն ԱՄՆ-ին ներկայացրեց չինական «Հերոսը» ֆիլմը, որը, ունենալով 53 և կես միլիոն դոլլար շահույթ, դարձավ համար մեկը շահավետության տեսանկյունից։ 2006-ին Քվենտինը հանդես եկավ որպես «Ուիսթել» ֆիլմի պրոդյուսեր, որն էլ հավաքեց 20 միլիոն դոլլար առաջին ուիքենդի ընթացքում։ Նույն թվականին ամերիկացիների դատին հանձնեց «Վիշապի պատիվը» ֆիլմը, որը հավաքեց 12 միլիոն դոլլար վարձույթում գումարած DVD-ների վաճառքից ստացված 20 ու կես միլիոն դոլլարը։ 2007-ին Տարանտինոն «Հոսթել 2» ֆիլմի պրոդյուսերը դարձավ, իսկ 2008-ին «Դժոխային ուղեվորության»։ Հոնկոնգյան «Ընտրություններ»-ը ֆիլմը 2005 թվականին չմտավ «Տարանտինոն ներկայացնում է»-ների ցուցակը, բայց այն այնքան էր դուր եկել ռեժիսորին, որ DVD-ի շապիկին գրված են նրա հետևյալ խոսքերը՝ «Տարվա լավագույն ֆիլմ»[42]։ 2011 թվականին Տարանտինոն հայտարարեց նոր սպագետտի-վեսթերնի՝ «Ջանգո ազատագրված»-ի նկարահանումների մասին։ Սյուժեն պատմում է Ջանգոյի՝ սևամորթ գերու մասին, ով հայտնվել է ազատության մեջ և փնտրում է իր գերեվարված կնոջը[43]։ 2007 թվականի ապրիլին Քվենտինը ասել էր որ ցանկանում է հայտնաբերել այնպիսի մի բան, որը դեռ ոչ ոք նորմալ չի հետազոտել.«Ես ուզում եմ նկարել ֆիլմ, որը կպատմի Ամերիկայի պատմության սարսափելի էջերի մասին, սևամորթ գերիների մասին, ես ուզում եմ այն անել սպագետտի-վեսթերն ժանրում, ես փորձում եմ մի գործ ստեղծել, որը դեռ Ամերիկան չի տեսել, որովհետև նա ամաչում է այս ամենից, և ուրիշներն էլ չեն խոսում այս մասին՝ կարծելով, թե իրավունք չունեն»[44]։ Ֆրանկո Ներոն, ով մարմնավորել է Ջանգոյին 1966 թվականին նույնանուն «Ջանգո» ֆիլմում (աշխատանքային անվանումը՝ «Հրեշտակը, վատը, իմաստունը»), խոստովանել է, որ որոշակի պարոդիա և հարգանք կա այս ֆիլմում Սերջիո Լեոնեի «Լավը, վատը, չարը»-ի նկատմամբ։ Ֆիլմի նկարահանումները սկսվեցին 2012 թվականի հունվարին և ավարտվեցին նույն թվականի հունիսին, Կալիֆորնիա նահանգում[45]։ Ֆիլմում գլխավոր դերերում հանդես են եկել՝ Ջեյմի Ֆոքսը՝ Ջանգո. Քրիստոֆ Վալցը՝ բժիշկ Քինգ Շուլց, վերջինիս հետ Տարանտինոն աշխատել էր նաև «Անփառունակ սրիկաներում»[46]։ Ֆիլմի սցենարի համար Տարանտինոն արժանացավ «Օսկար» և «Ոսկե գլոբուս» մրցանակների։

Կինոփառատոններում որպես ժյուրի խմբագրել

Քվենտինը 2004 թվականից Կաննի կինոփառատոնի մրցութային ծրագրի ժյուրիի անդամ է։ Նույն թվականին «Ոսկե արմավենու» արժանացավ Մայքլ Մուրի սկանդալային փաստագրական «Ֆարենհայտ 9/11» ֆիլմը, որը արժանացել էր ԱՄՆ նախագահ Ջորջ Բուշի խիստ դատապարտմանը։ Խնդիրը նրանում էր, որ ֆիլմը ներկայացնում էր վերջինիս կապը Սաուդյան Արաբիայի միլիոներների հետ, որոնց թվում է նաև «N1 տերորիստ» Ուսամա բեն Լադենը[47]։ Ժյուրիի որոշման մասին հայտարարությունում Քվենտինը նշել էր, որ չի առաջնորդվել քաղաքական ընկալումներով[48]։ 2010 թվականին Տարանտինոն դարձավ 67-րդ Վենետիկի կինոփառատոնի ժյուրիի անդամ։ Այդ թվականին «Ոսկե առյուծը» բաժին է հասնում Ֆրենսիս Ֆորդ Կոպպոլայի դստերը՝ Սոֆի Կոպպոլաին «Ինչ-որ տեղ» ֆիլմի համար։ Ֆիլմը պատմում է ամերիկյան կինոաստղի և նրա դստեր հարաբերությունների մասին։ Ինչպես նշեց ժյուրիի նախագահը՝ մրցանակակիրը որոշվել էր միաձայն։

Չիրականացված նախագծեր և ապագայի պլաններ խմբագրել

Տարանտինոն պլանավորում էր «Ուիքենդ» ֆիլմի նկարահանումները Սերբիայում։ Գլխավոր դերում պետք է նկարվեին Շերոն Սթոունը, Մայքլ Մեդսենը և Դենիս Հոփփերը[50]: Տարանտինոն բացահայտորեն ասում էր, որ ցանկություն ունի նկարել Ջեյմս Բոնդի մասին պատմող ֆիլմերից մեկը՝ «Կազինո Ռոյալը», ավելին ֆիլմի գաղափարը պատկանում էր հենց Տարանտինոյին։ Քվենտինը նաև ուզում էր, որ գլխավոր դերում հանդես գա Փիրս Բրոսնանը։ Բայց պրոդյուսերները չհամաձայնվեցին։ 2008 թվականին Տարանտինոն որոշեց նկարել Ռուս Մեյերիի «Սատկացրու, սատկացրու նրանց, կատվիկ» (անգլ. Faster, Pussycat! Kill! Kill!) սև ու սպիտակ ֆիլմի ռիմեյքը։ Ֆիլմի սյուժեն հիմնված էր երեք մերկապարուհիների ավտոմրցարշավի վրա[52]: Նշված պռոեկտներից ոչ մեկը իրականություն չդարձավ։

«Սպանել Բիլլին»-ի պրիքվելներն ու սիքվելները խմբագրել

Սան Դիեգոում տեղի ունեցող միջազգային ամենամյա Comic Con կոմիքսների և հեռուստատեսության երկրպագուների հանդիպման ժամանակ, Տարանտինոն պատմեց, որ ուզում է նկարել «Սպանել Բիլլին»-ի պրիքվելը։ Եվ քանի որ օրիգինալը դուրս էր եկել երկու մասով, պրիքվելը նույնպես պլանավորվում էր 2 մասով անել։ Առաջին մասը պետք է պատմեր հերոսուհու՝ Բիլլի (Դեյվիդ Կերեդին) անցած կյանքի և նրա հարաբաերությունների մասին Հատորի Հանզոյի (Սոնի Չիբա) հետ։ Երկրորդ մասում պիտի ներկայացվեր վարձու մարդասպան Հարսնացուի՝ (Ումա Թուրման) գործունեությունը, նրա կենցաղը «օձային» խմբում։ Տարանտինոն նաև ակնարկեց, որ եթե ամեն ինչ ստացվի երկու նախագծերն էլ կնկարվեն, որպես անիմե, նման «Սպանել Բիլլին»-ից Օ Ռեն Իշի էպիզոդին։ Սակայն ոչ ժամկետների, ոչ էլ պրոդյուսերների մասին նա չխոսեց[49]։ Բացի պրիքվելներից Քվենտինը պատրաստվում էր նկարել «Սպանել Բիլլին» սիքվելի 3-րդ մասը։ Դեռ երկրորս մասի թողարկման ժամանակ Տարանտինոն մինչ պրեմիերան տված հարցազրույցում ռեժիսորը նշել է 10-15 տարի անց կնկարի արյունոտ ֆիլմի երրորդ մասը։ Նա նաև նշել էր որ Ումա Թուրմանը այս անգամ չի խաղա գլխավոր հերոսուհու դերը։ Կինոնկարի սյուժեն պետք է կառուցվեր Վերնիտա Գրինի դստեր՝ Նիկկիի (Վիվիան Ֆոքս) շուրջ։ Հարսնացուն, առաջին մասում, նրա աչքի առաջ սպանել էր ծնողներին և ասել էր, որ երբ նա մեծանա կարող է վրեժ լուծել իրենից։ Բիլլի բոլոր փողերը, պետք է բաժին հասնեին Սոֆի Ֆետալին (Ջուլի Դրեյֆուս), ով կմեծացներ Նիկկիին, ով էլ կսկսեր մոր վրեժը առնել[50]։ 2007 թվականի հունիսին առաջին երկու մասերի գլխավոր պրոդյուսեր՝ Բենեթ Ուոլշը պատմեց, որ պարզվում է «Սպանել Բիլլին 3» և «Սպանել Բիլլին 4» ֆիլմերի սկզբնական սցենարները արդեն գրված են, և առաջին իսկ հնարավորության դեպքւոմ Տարանտինոն կմեկնի Չինաստան՝ սկսելու նկարահանումները։ Պրոդյուսերը նաև նշել էր, որ Հարսնացուին պետք է պատժեին նաև «88 կատաղածները», որոնց առաջին մասում Հարսնացուն զրկել էր աչքերից և ձեռքերից։ Չորրորդ մասում իրար հետ մենամարտելու էին Հարսնացուի և Վերնիտայի դստրերը[51]։ 2009 թվականի հոկտեմբերին «Անփառունակ սրիկաների» աղմկահարույց պրեմիերայից հետո, վերջապես հայտարարվեց «Սպանել Բիլլին 3»-ի մասին։ Ֆիլմի պրեմիերան նշանակվել էր 2014 թվականին։ Ռեժիսորը նման երկար ժամկետը բացատրում էր այսպես. «Առաջին հերթին ես և Ուման պետք է հանգստանանք, որովհետև «Սպանել Բիլլին»-ը շատ դժվար նկարվեց։ Եվ երկրորդ ես պաշտում եմ Բեատրիս Կիդդոյին, ես կարծում եմ, որ նա արժանի է դստեր հետ 10 տարի անցկացնելուն»[52]։ 2012 թվականի Դեկտեմբերին, «Ջանգո ազատագրված»-ի համար հրավիրված մամլո ասուլիսի ժամանակ, Տարանտինոն հայտարարեց, որ սպառել է հետաքրքրությունը ֆիլմի շարունակության նկատմամբ. «Ես չգիտեմ ֆիլմը կունենա 3-րդ մաս, տեսնենք, բայց ավելի շուտ չի ունենա, քան հակառակը»[53]:

Այլ մտահղացումները խմբագրել

Մեծ Բրիտանիայում «Անփառունակ սրիկաների» վարձույթ իջնելուց առաջ Տարանտինոն պատմեց, որ ուզում է նկարել ֆիլմ՝ գորղ Լեն Դեյթոնի («The IPCRESS File»-ի և այլ սուր սյուժե ունեցող բեսթսելլերների հեղինակ) լրտեսական եռագրության հիման վրա։ Խոսքը «Խաղը Բեռլինում», «Մեխիկոյի Սեթը» և «Լոնդոնի մատչը» եռագրության մասին («Berlin Game», «Mexico Set» и «London Match») էր։ Եռագրությունները միմյանց կապվում էին ընդհանուր հերոսով, ով տարեց լրտես Բեռնարդ Սամսոնն էր։ Նա աշխատում էր սառը պատերազմի վերջին տարիներին գործող, մի հնարված Գաղտնի Լրտեսական Ծառայությունում (Secret Intelligence Service, SIS)[54]:

Ռեժիսորական ձեռագիրը խմբագրել

Ի տարբերություն ամերիկյան այլ կինոռեժիսորների Տարանտինոն ամեն ինչ սովորել էր ինքնուրույն՝ աշխատելով վիդեովարձույթների սրահում։ Նրա կինեմատոգրաֆիական ճաշակը զարգանում էր փոփ-մշակույթի և արտհաուսային կինոյի օրիգինալ խառնուրդից[55]։ Նրա բոլոր ֆիլմերում առկա է յուրահատուկ ձեռագիրը, որի շնորհիվ ուղղակի անհնար է խառնել Տարանտինոյի ֆիլմերը այլ ռեժիսորների աշխատանքների հետ։ Առաջին հերթին պետք է նշել նրա ֆիլմերում առկա սյուժետային հերթականության բացակայությունը, միանգամից անցումը անցյալի դեպքերին, ժամանակների միախառնումը, բռնության էսթետիկացումը և երկար դիալոգները։ Տարանտինոյական կինոն հարուստ է նաև անձամբ ռեժիսորի կողմից սիրված ֆիլմերի ցիտումներով[56]։ Համարյա բոլոր ֆիլմերում, բացի «Մահվան ապացույցից» առկա է «մեքսիկական փակուղի» կոչվող տեսարանը, երբ երեքով կամ ավելի շատով հրացանը պահում են իրար վրա միաժամանակ[57]։ Նրա կինոն հարուստ է նաև բռնության մանրամասն տեսարաններով, թմրադեղերի օգտագործմամբ, խոշոր պլաններով, դաժան և անմարդկային տեսարաններով, որոնց մեծամասնությունը մնում է կինոժապավենի վրա։ Չնայած այս ամենին Տարանտինոն իրական կյանքում տանել չի կարողանում բռնությունը[9]։ Ֆիլմերում հատկանշական է նաև հերոսներից մեկի խոշոր պլանով ֆիքսած դեմքը, այն պահին երբ ֆիլմի այլ հերոսը դեռ խոսքը չի ավարտել։ Օգտագործում է մականուններ և կեղծանուններ, իր գրեթե բոլոր ֆիլմերում։ Հերոսուհիները հաճախ կրում են սև ու սպիտակ տաբատային կոստյումներ։ Հաճախ նաև օգտագործում է հորինված բռենդներ, քանի որ ատում է գովազդը կինոյում, օրինակ շատ կինոներում նշվում է գոյություն չունեցող «Կարմիր խնձոր» ծխախոտները[58]։ Նրա ֆիլմերի գլխավոր հերոսները մշտապես ֆիլմերի գլխավոր հերոսը մեկ խոշոր հանցագործություն գործած է լինում՝ հիմնականում սպանություն, մի քանի ֆիլմերում՝ թալան, որպես բացառություն կարելի է նշել միայն «Չորս սենյակներ»-ում նկարած իր էպիզոդը։ Կերպարները հիմնականում զրուցում են ռեստորաններում և սրճարաններում, հիմնական խոսակցության թեման նույնպես ուտելիքն է լինում։ Նրա պատմություններում անընդհատ ներկայացվում է անչափահաս երեխաների ծնողների սպանությունը, օրինակ «Կատաղած շներ»-ում ոստիկանը խնդրում է, - մի սպանիր ինձ, ես փոքրիկ երեխա ունեմ, - որից հետո էլ նրան սառնասրտորեն սպանում են։ «Սպանել Բիլլին»-ում Բեատրիքսը սպանում է Վերնիտա Գրինին, նրա փոքր դստեր աչքերի առաջ, փոքրիկ Օ-Ռեն Իշիի ծնողներին էլ սպանած են լինում նրա աչքերի առաջ, երբ նա դեռ փոքր էր։ «Անփառունակ սրիկաներում» Բրիջիտ Ֆոն Համերմարքսը սպանում է Մաքսի նորաթուխ հայրիկին։ Ինքը ռեժիսորը ասում է, որ իր բոլոր ֆիլմերում կա ընդհանուր գիծ, որը գրավում է բազմաթիվ հանդիսատեսների ամբողջ աշխարհում, բոլոր ֆիլմերում առկա յուրահատուկ հումորը ստիպում է ծիծաղել այնպիսի բաների վրա, որոնք ըստ տրամաբանության ընդհանրապես ծիծաղելի չեն[59]։ Շատ հաճախ Տարանտինոն աշխատում է այնպիսի դերասանների հետ ինչպիսիք են Թիմ Ռոթը, Մայքլ Մեդսենը, Ումա Թուրմանը, Սամուել Լ. Ջեքսոնը, վերջինս ամենաշատն է նկարահանվել Տարանտինոյի ֆիլմերում։ Մի հատկանշական փաստ էլ կա. բացի «Մահվան ապացույց»-ից նրա բոլոր ֆիլմերում գոնե մեկ կերպարում խաղում են Մարտին Սկորսեզեի «Չար փողոցներ»-ի դերասանները։ Նրա գրեթե բոլոր ֆիլմերում խոշոր պլանով նկարված է կանացի ոտնաթաթը. «Քրեական ընթերցվածք», «Ջեքի Բրաուն», «Սպանել Բիլլին», «Մահվան ապացույց», «Անփառունակ սրիկաները», կամ տեսարաններ կապված ոտքերի հետ. «Քրեական ընթերցվածքում» ոտքերի մերսման մասին խոսակցությունը, Սալմա Հայեքի պարի տեսարանը՝ «Մայրամուտից մինչ արևածագում», «Վախի մոլորակում» Չերրի Դառլինգի ոտքերը կորցնելու տեսարանը, և նրան հաջորդող պրոթեզավորումը[60]։

Քննադատությունը խմբագրել

Մի քանի աշխարհահռչակ քննադատներ Տարանտինոյին համարում են ամենահաջողակ, քննադատների կողմից գնահատված և չանտեսված երիտասարդ ռեժիսորներից մեկը։ Կինեմատոգրաֆում նա հայտնվեց 90-ականներին, ներդրեց իր էսթետիզմը և որոշակի հմայքը, ստեղծեց վառ և չմոռացվող կերպարներ, նկարեց կինոներ, որոնք ոչ միայն իրենց առանձին տեղը ունեցան կինոարվեստում, այլ նաև արժանացան լրագրողների և քննադատների առանձնահատուկ ուշադրությանը։ Բայցևայնպես Տարանտինոյի արվեստը տարբեր ժամանակներում և տարբեր առիթներով բախվեց լուրջ քննադատության։ Ավելին, նա երկրպագուների մեծ բանակից բացի ունի ահռելի քանակով իերն ատողներ[61]։ Հիմնականում Տարանտինոն քննադատվում էր, իր ֆիլմերում, այլ մշակույթների կրողների հանդեպ ցուցաբերած անհարգալից վերաբերմունքի համար։ Նրա կինոների կերպարները հաճախ ասում են ռասիստական ֆրազներ. «սևամազ», «նեգր»։ Հատկապես աղմուկ բարձրացավ «Ջեքի Բրաուն» ֆիլմի ժամանակ, երբ անձամբ Տարանտինոն, ով կերտում էր կերպարներից մեկը ասում է սևամորթ դերասան Սամուել Լ Ջեքսոնի հերոսին՝ տեսե՞լ ես տան վրայի ցուցանակի գրվածքը՝ «մեռած նեգրերի պահեստ»։ Հետագայում նույն ֆրազը լսում ենք այլ ֆիլմերում ևս[62]։ "Variety"-ին տված հարցազրույցում ռեժիսոր Սփայք Լին ասում է. «Ես դեմ չեմ այդ խոսքերին, ես ինքս էլ դրանք օգտագործում եմ, բայց Քվենտինը ուղղակի խանգառվել է դրանց վրա, ի՞նչ է նա ուզում, որպեսզի իրեն պատվավոր սևամորթ դարձնե՞ն»[62]։ Հովարդ Սթերնի շոուի ժամանակ Տարանտինոն պատասխանեց Լիին, հայտարարելով, որ նա կարող է աթոռին կանգնած համբուրել իր հետուքը[63]։ Սամուել Լ Ջեքսոնը, ով նկարվել է երկուսի ֆիլմերում էլ Տարանտինոյի կողմն անցավ և Բեռլինի կինոփառատոնի ընթացքում Լիի հարձակումներին այսպես պատասխանեց՝

  Ես կարծում եմ, որ նշված խոսքերը վիրավորական են ֆիլմի կոնտենտում... Սևամորթ դերասանները կարծում են, որ նրանք միակն են, ում թույլատրվում է օգտագործել այդ բառերը, դա հիմարություն է։ «Ջեքի Բրաունը» հիանալի ֆիլմ է, և ոչ մի կերպ չի վիրավորում սևամորթներին[64]]:  

"Premiere" ամսագրի հոդվածներից մեկում Դենզել Վաշինգտոնը նույնպես մեղադրում է Տարանտինոյին՝ ֆիլմերում ռասիստական վիրավորանքներ օգտագործելու մեջ, սակայն չի մոռանում հավելել, որ Քվենտինը իր գործի վարպետն է[65]։ Իսկ ահա «Ջանգո ազատագրվածը» քննադատվեց այն բանի համար, որ Տարանտինոն այն նկարել է սևամորթ նախագահի կառավարման տարիներին[66]։ Քվենտինին հաճախ քննադատում են նաև բռնության տեսարանների համար, օրինակ՝ "The Daily Beast"-ից Լի Սիգելը այս երևույթը «աբսուրդ» անվանեց[67]։ Մի քանի այլ քննադատներ խոսում են այն մասին, որ եթե ուշադիր դիտենք Քվենտինի ֆիլմերը, կարող ենք հասկանալ, որ կինոնկարները ներկայացնում են բռնությունը դրանից հեռու մնալու համար, բացատրելու, որ բռնությունը ոչինչ չի որոշում։ Այդ տեսարանների մեջ պետք է գտնել իրական իմաստը։ Տարանտինոն մանրամասն նկարում է բռնությունը հանդիսատեսի մոտ ուժեղ հույզեր և զգացմունքներ առաջացնելու համար[68]։ Հաճախ հնչում են մեղադրանքներ երկար դիալոգների համար, ինչին էլ Տարանտինոն պատասխանում է "Комсомольской правдa"-ին տված հարցազրույցում՝

  Երկխոսությունները, ձեր մերը, - դա իմ ձեռագիրն է, հասկանում ես չէ, դա այն է ինչով ես զբաղվում եմ։ Ես հարգում եմ մարդկանց կարծիքները, բայց իմ կինոն նայելուց հետո ասել՝ շատ են դիալոգները, դա ուղղակի այնպիսի ապուշություն է, որ նույն բանը ասեն Թենեսի Ուիլյամսի կամ Դեյվիդ Հեյրի պիեսները դիտելուց հետո։ Չի կարելի լինել իմ մոլի երկրպագուն և չսիրել դիալոգները։ Իմ բոլոր ֆիլմերը քննադատվել են երկար դիալոգների համար, բացի «Սպանել Բիլլին»-ի առաջին մասից, որտեղ համընդանուր լռություն է[69]։  

Որոշ քննադատներ էլ Տարանտինոյի ֆիլմերը համարում են «ցածրակարգ» և «անլուրջ», ինքը ռեժիսորը այս ամենի մասին ասում է. «Ինձ արդեն 16 տարի է հրավիրում են Կաննի կինոփառատոն, դրա մերը, ձեր կարծիքով դա արվում է նրա համար, որ ես անլուրջ ֆիլմե՞ր եմ նկարում։ Ինչ-որ մեկը ֆիլմերս համարում է «ցածրակարգ», բայց ես այդպես չեմ կարծում։ Ինձ համար բանտի շիկահերների մասին կինո նկարելը նույնքան պատվավոր զբաղմունք է, որքան Հենրի Ջեյմսի վեպերը էկրանավորելը, միակ բացառությամբ. Հենրի Ջեյմսի վեպերի էկրանավորումը ինձ ընդհանրապես դուր չի գալիս, իսկ ահա բանտի շիկահերների մասին ֆիլմերը հրաշալիորեն լավն են, և նկարել ես ուզում եմ հենց այդպիսի կինոնկարներ։ Ես վերադարձնում եմ «ցածրակարգ», գրեթե մոռացված ժանրի՝ սպագետտի-վեսթերնի նկատմամբ արժանի հարգանքը և ժամանակակից հնչողությունը, ձեր մերը, ու ես դա անում եմ «խենթ Քվենտինի» ոճով, ինչը նշանակում է, որ դրանք ոչ մեկին նման չեն, բացի, իհարկե, տարօրինակ Քվենտինից, չէ որ դա ես եմ»[69]։ Բացի քննադատությունից ու մեղադրանքներից Տարանտինոն արժանացել է շատ պարգևների և մրցանակների։ Մի քանի անգամ հայտնվել է՝ "Paste" ամսագրի վերջին ժամանակների լավագույն ռեժիսորների տասնյակում, իսկ "The Guardian" թերթը նրան արժանացրել է 17-րդ հորիզոնականը աշխարհի լավագույն 40 ռեժիսորների ցանկում[70][71]։

Անձնական կյանքը, հետաքրքրությունները, հոբբին, ճաշակը խմբագրել

Չնայած նրան, որ Տարանտինոն երբեք ամուսնացած չի եղել, նա ունեցել է ռոմանտիկ հարաբերություններ շատ հայտնի կանանց հետ, նրանցից են՝ դերասանուհիներ Միրա Սորվինոն[72], Ջուլի Դրեյֆուսը և Շեր Ջեքսոնը, կոմեդիկ դերասանուհի Քեթի Գրիֆինը և Մարգրետ Չոն[73], ռեժիսորներ Էլիսոն Անդերսը և Սոֆիա Կոպպոլան[74]։ Բամբասանքներ էին պտտվում Տարանտինոյի և նրա մուսսա Ումա Թուրմանի սիրավեպի մասին, սակայն ռեժիսորը դրանք հերքեց, իրենց հարաբերությունները անվանելով պլատոնական։ Իր ամուրի լինելու և երեխաներ չունենալու մասին մի անգամ ռեժիսորն ասել է՝

  Ես չեմ պնդում, որ մինչև 60 տարեկան դառնալս երբեք չեմ ամուսնանա և երեխաներ չեմ ունենա, բայց այժմ ես այսպիսի ընտրություն եմ արել և այս ճանապարհով եմ գնում, քանի որ սա կինոներ ստեղծելու իմ ժամանակն է[75]  

Մի քանի տարի անց ռեժիսորը ավելի կտրուկ խոսեց այս մասին[76]. «Հասկացեք, ես շատ բաներից եմ կյանքում հրաժարվել կինո նկարելու համար։ Ես չունեմ կին և երեխաներ, ես այդ զոհողությանն եմ գնացել նպատակի համար։ Եվ ես երջանիկ եմ»։ "New York Post"-ի համաձայն Քվենտինը մի անգամ երթևեկել է կանանցով և հարբեցողներով լի ավտոբուսով, և թվացել է, թե նա հաճույք է ստանում այդ ամենից, հետո նա բոլորին տեղավորել է իր առանձնատանը Հոլիվուդում և բազմել դիվանին՝ շրջապատված կանանցով[77]։ Տարանտինոյի ամենամտերիմ ընկերներից է Ռոբերտ Ռոդրիգեսը, ում հետ նա շատ արժեքավոր գործեր է ստեղծել, նրանք նաև «A Band Apart» խմբի անդամ են, որի մեջ մտնում են նաև ռեժիսորներ՝ Ջոն Վուն և Լյուք Բեսսոնը, իր մուսսաներ՝ Ումա Թուրմանը և Մադոննան[78]։ Իր լավագույն ընկերների մեջ են մտնում նաև՝ Փոլ Թոմաս Անդերսոնը, Ջենիֆեր Բիլզը և Սոֆիա Կոպպոլան։ 2004 թվականին, Մոսկվա այցելության ընթացքում. առիթը Մոսկովյան 26-րդ կինոփառատոնն էր, Տարանտինոն այցելեց Բորիս Պաստեռնակի գերեզման և նշեց որ վերջինս նրա գրական կուռքն է, ով մեծ ազդեցություն է ունեցել իր արվեստի վրա[79][80]։ Քվենտինը խոստովանել է նաև, որ թուլություն ունի ոտնաթաթերի հանդեպ, այդ սեքսուալ շեղման անունը՝ ֆութ-ֆետիշ է[81][82]։ Ռեժիսորը հավաքագրում է սեղանի այն հին խաղերը, որոնք կապ ունեն «I Dream of Jeannie» (1965), «Հազվարդի Դյուքին» (1979), ««А» խումբը» (1983) սերիալների հետ։ Բացի սրանից նա «The Three Stooges» սերիալի դերասանական տրիոյի և հենց ֆիլմի մեծ երկրպագուն է։ Տարանտինոն նաև սիրում է «Half-Life» կոմպյուտերային խաղը, որի էկրանավորման հնարավոր տարբերակներն է ուսումնասիրում։ 2007 թվականին Մանիլում կայացած 9-րդ միջազգային կինոփառատոնի ժամանակ ֆիլիպինցի ռեժիսորներ՝ Սիրիո Սանտյագոյին, Էդդի Ռոմերոյին և Ժերարդո Դե Լեոնեին անվանեց 70-ականների իր անձնական կուռքեր[83]։ 2009 թվականին ճապոնացի ռեժիսոր՝ Քինձի Ֆուկասակուի «Թագավորական մարտ» ֆիլմը անվանեց 1992-ին դուրս եկածներից իր ամենասիրելին, այսինքն հենց այն ժամանակ, երբ նա սկսեց զբաղվել ռեժիսուրայով[84]։ Իր բարձր IQ-ի, մինչև 160, մասին խոսակցություններին ի պատասխան Տարանտինոն ասել է, որ իր մայրը նշել է այդ մասին ինչ-որ հարցազրույցի ժամանակ, և ինքը չգիտի դա ճիշտ է թե ոչ։ Ունի մեկ եղբայր և երկու քույր։

Տարանտինոյի սիրելի ֆիլմերը

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Հիմնական հոդված՝ Քվենտին Տարանտինոյի ֆիլմագրություն
Տարի Ֆիլմ
Ռեժիսոր Սցենարիստ Պրոդյուսեր Դերասան Դեր
1983 Սեր, թռչուններ և անազատություն
X
X
X
1985 Ոսկե աղջիկներ
X
 Էլվիս Փրեսլիին նմանակող
1987 Լավագույն ընկերոջս ծննդյան տոնը
X
X
X
X
 Կլարենս
1991 Կատաղած շները
X
X
X
 Պարոն Շականակագույնը
1991 Կեսգիշերից հետո
X
1992 Էդդի Փրեսլի
X
1993 Իրական սեր
X
1993 Երկաթե կապիկը
X
1993 Սպանել Զոին
X
1994 Քրեական ընթերցվածք
X
X
X
 Ջիմմի Դիմիկը
1994 Ամերիկացի աղջիկը
X
 Դեզմոնդ
1994 Ի ծնե մարդասպաններ
X
1994 Քնիր ինձ հետ
X
 Սիդ
1994 Նա, ով սիրահարված է
X
 Բառտենդեռ
1995 Դեսթընները միացնում են ռադիոն
X
 Ջոննի Դեսթընի
1995 Հուսահատը
X
1995 Պարիր ինձ հետ, քանի դեռ մենք սիրում ենք
X
X
1995 Չորս սենյակները
X
X
X
X
 Չեսթեր
1995 Մայրամուտից մինչև արևածագ
X
X
X
 Ռիչարդ Գեկո
1996 Աղջիկ № 6
X
1996 Չորացած արյուն
X
X
1997 Ջեքի Բրաուն
X
X
1998 Աստված ասաց․ - Հա՜
X
1999 Մայրամուտից մինչ արևածագ 2
X
2000 Մայրամուտից մինչ արևածագ 3
X
2000 Նիկկի, կրտսեր սատանա
X
 Դեյսոն
2001 Լրտեսուհին
X
2002 Մոդեսթի Բլեյսի արկածները
X
2003 Սպանել Բիլին
X
X
2004 Սպանել Բիլին 2
X
X
2005 Դոլթրի Քելհուն
X
2005 Հոսթել
X
2005 C.S.I.Հանցագործության վայրը։ 5-րդ եթերաշրջան․ «Վտանգ գերեզմանոցից»
X
X
2006 Ազատության կատաղությունը
X
2007 Վախի մոլորակ
X
X
X
2007 Մահվան ապացույց
X
X
X
X
2007 Հոսթել 2
X
2007 Ջանգոյի Սուկիյակի վեսթերնը
X
 Փիրինգո
2008 Դժոխային ուղեվորություն
X
2009 Անփառունակ սրիկաները
X
X
2010 Եկեք տուն
X
2012 Ջանգոն ազատված
X
X
X
 Լեքինտ ընկերության աշխատակից
2014 Միսս խառնաշփոթը
X
 կամեո
2015 Նողկլի ութնյակը
X
X
X
2019 Մի անգամ Հոլիվուդում
X
X
X

Վարկանիշը և պարգևները խմբագրել

 
2014 թվականի փետրվարի 28-ին, Փարիզ, «Սեզար» մրցանակաբաշխության ժամանակ:

Վարկանիշը

Տարանտինոն ներկայացվել է եղել տարբեր մրցանակների 47 անվանակարգերում, և ստացել է 37 մրցանակ։ 2007 թվականին "Total Film" ամսագիրը նրա անունը տեղադրեց 12րդ տողում, բոլոր ժամանակների լավագույն ռեժիսորների ցանկում[86]։ 2008 թվականին IMDB կազմեց այն ռեժիսորների վիճակագրական աղյուսակը, ովքեր 4-ից պակաս ֆիլմեր չեն նկարել, ֆիլմերի միջին վիճակագրական տվյալներով Տարանտինոն առաջինն էր 8, 12 գործակցով[87]։ Նրա կինոներից 6-ը մտնում են «Բոլոր ժամանակների և բոլոր ազգերի 100 լավագույն ֆիլմերի՝ «FHM» ցուցակում՝ № 1 «Քրեական ընթերցվածք», № 11 «Կատաղած շները», № 25 «Սպանել Բիլլին 1», № 26 «Սպանել Բիլլին 2», № 73 «Մայրամուտից մինչև արևածագ», № 75 «Իրական սեր»[88]։ 2004 թվականին Տարանտինոն զբաղեցրեց «Premiere» ամսագրի կազմած՝ «100 ամենահեղինակավոր անձանց» 81-րդ հորիզոնականը, իսկ 2004-ին բրիտանական «Empire» ամսագրի կազմած՝ «Բոլոր ժամանակների մեծագույն ռեժիսորների» ռեյտինգի 8-րդ հորիզոնականը[89]։ 2007 թվականի ավարտին կազմած «Ժամանակակից 100 հանճարները» ցանկում նույնպես տեղ զբաղեցրեց[90]։

Նոմինացիաներն ու պարգևները

Տարի Անվանում Պարգև Կատեգորիա Արդյունք
2012 «Ջանգո ազատագրվածը» Հոլիվուդյան կինոփառատոն «Լավագույն սցենար»[91] Հաղթանակ
«Քննադատների ընտրություն» «Լավագույն օրիգինալ սցենար» Հաղթանակ
«Ոսկե Գլոբուս» «Լավագույն ռեժիսորական աշխատանք» Անվանակարգ
«Լավագույն սցենար» Հաղթանակ
BAFTA «Լավագույն ռեժիսորական աշխատանք» Անվանակարգ
«Լավագույն օրիգինալ սցենար» Հաղթանակ
«Օսկար» «Լավագույն օրիգինալ սցենար» Հաղթանակ
«Սատուրն կինոփառատոն» «Լավագույն սցենարակ աշխատանք» Հաղթանակ
2009 «Անփառունակ սրիկաները» «Օսկար» «Լավագույն օրիգինալ սցենար»[92] Անվանակարգ
«Լավագույն ռեժիսորական աշխատանք]]»[93] Անվանակարգ
«BAFTA» «Լավագույն, օրիգինալ սցենար»[94] Անվանակարգ
«Դեյվիդ Լինի անվան մրցանակ, լավագույն ռեժիսորական աշխատանքի համար»[95] Անվանակարգ
«Ոսկե Գլոբուս» «Լավագույն սցենար»[96] Անվանակարգ
«Լավագույն ռեժիսորական աշխատանք»[97] Անվանակարգ
«Կաննի կինոփառատոն» «Ոսկե արմավենի»[98] Անվանակարգ
«Սատուրն» «Լավագույն ռեժիսոր» Անվանակարգ
«Լավագույն սցենար» Անվանակարգ
2007 «Մահվան ապացույց» «Կաննի կինոփառատոն» «Ոսկե արմավենի]»[99] Անվանակարգ
2006 «C.S.I.: Հանցագործության վայրը» (էպիզոդ «Լուրջ վտանգներ») «Էդգար Ալլան Պոյի անվան մրցանակաբաշխություն» «Սերիալում լավագույն էպիզոդ»[100] Անվանակարգ
«Էմմի» «Դրամատիկ սերիալում լավագույն ռեժիսոր» Անվանակարգ
2004 «Սպանել Բիլլին 2» «Գրեմմի» «Լավագույն սաունդթրեք» Անվանակարգ
«Սատուրն» «Լավագույն սցենար» Անվանակարգ
Լավագույն ռեժիսոր" Անվանակարգ
Եվրապական կինոակադեմիայի մրցանակ Screen International Award-ի մրցանակ Անվանակարգ
2003 «Սպանել Բիլլին 1» «Սատուրն» «Լավագույն ռեժիսորական աշխատանք» Անվանակարգ
«Լավագույն սցենար» Անվանակարգ
«Սպուտնիկ մրցանակաբաշխություն» «Լավագույն օրիգինալ սցենար» Անվանակարգ
1998 «Ջեքի Բրաուն» «Բեռլինի կինոփառատոն» «Ոսկե արջ լավագույն ռեժիսորի համար»[101] Անվանակարգ
1996 «Մայրամուտից մինչ արևածագ» «Սատուրն» «Լավագույն սցենար» Անվանակարգ
«Երկրորդ պլանի լավագույն դերակատար» Անվանակարգ
«Ոսկե ազնվամորի» (Անտիմրցանակաբաշխություն) «Երկրորդ պլանի վատագույն դերակատար» Անվանակարգ
1994 «Քրեական ընթեցվածք» «Օսկար» «Լավագույն օրիգինալ սցենար]]» Հաղթանակ
«Լավագույն ռեժիսոր»[102] Անվանակարգ
«BAFTA» «Լավագույն օրիգինալ սցենար»[103] Հաղթանակ
«Լավագույն ֆիլմ»[104] Անվանակարգ
«Դեյվիդ Լինի անվան մրցանակ» լավագույն ռեժիսորական աշխատանքի համար[105] Անվանակարգ
«Սեզար մրցանակաբաշխություն» «Լավագույն ֆիլմ օտար լեզվով»[106] Անվանակարգ
«Կաննի կինոփառատոն» «Ոսկե արմավենի]]»[11] Հաղթանակ
«Դավիթ դի Դոնաթելլո» «Լավագույն արտասահմանյան ֆիլմ»[107] Հաղթանակ
«Էդգար Ալլան Պոյի անվան մրցանակաբաշխություն» «Лучший фильм»[108] Հաղթանակ
«Ոսկե Գլոբուս» «Լավագույն սցենար»[13] Հաղթանակ
«Լավագույն ռեժիսոր»[13] Անվանակարգ
«ԱՄՆ-ի ազգային կինոքննադատների մրցանակաբաշխություն» «Լավագույն ռեժիսոր»[109] Հաղթանակ
«Անկախ հոգին» «Լավագույն ռեժիսոր» Հաղթանակ
«Լավագույն սցենար» Հաղթանակ
1993 «Իրական սեր» «Սատուրն» «Լավագույն սցենար» Անվանակարգ
1992 «Կատաղած շները» «Մարիա» մրցանակաբաշխություն «Կատալոնիայում միջազգային կինոփառատոն» «Լավագույն ռեժիսոր»[110] Հաղթանակ
«Լավագույն սցենար» Հաղթանակ
«Տորոնտոյի կինոփառատոն» «Միջազգային կինոքննադատների մրցանակ» Հաղթանակ
«Անկախ հոգին» «Լավագույն ռեժիսոր» Անվանակարգ
«Լավագույն դեբյուտային ֆիլմ» Անվանակարգ
«Սանդենս կինոփառատոն» «Դրամատիկ ֆիլմ» Անվանակարգ

Համագործակցությունը դերասանների և պրոդյուսերների հետ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Broadway Database — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 filmportal.de — 2005.
  3. ↑ 3,0 3,1 Discogs — 2000.
  4. ↑ https://pplus.ynet.co.il/articles/0,7340,L-5415775,00.html — Pnai Plus, 2018.
  5. ↑ https://www.news.com.au/entertainment/celebrity-life/hook-ups-break-ups/quentin-tarantinos-starstudded-wedding-to-singer-daniella-pick/news-story/080c10af423338d6a246ff4ec2b96d3e — 2018.
  6. ↑ https://edition.cnn.com/2018/11/29/entertainment/quentin-tarantino-wedding/index.html — 2018.
  7. ↑ https://people.com/movies/quentin-tarantino-past-romances/
  8. ↑ https://www.imdb.com/title/tt0110912/awards
  9. ↑ 9,0 9,1 Виктория Карманец. «կինոարվեստի երկրպագու և բռնության էսթետ» (ռուսերեն). kinopokaz.tv. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  10. ↑ Michaela Latham. «Interview Quentin Tarantino (անգլ.)». BBC. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  11. ↑ 11,0 11,1 «Award 1994» (անգլերեն). Կաննի կինոփառատոն. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  12. ↑ «Writing (Screenplay Written Directly for the Screen)» (անգլերեն). Օսկար կինոարվեստի ամերիկյան ակադեմիայի ամենամյա ազգային մրցանակ. 1995. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «The 52nd Annual Golden Globe Awards (1995)» (անգլերեն). Ոսկե Գլոբուս. 1995. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  14. ↑ «Quentin Tarantino President of the jury» (անգլերեն). Կաննի կինոփառատոն. 2004. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 24–ին-ին.
  15. ↑ «Venezia 67» (անգլերեն). Վենետիկի կինոփառատոն. 2010. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  16. ↑ «Quentin Tarantino Biography (1963-)» (անգլերեն). filmreference.com. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 24–ին-ին.
  17. ↑ «Faces of the week» (անգլերեն). BBC. 14 мая 2004. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 24–ին-ին.
  18. ↑ «3 Quentin Tarantino» (անգլերեն). Entertainment Weekly. 30 декабря 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 24–ին-ին.
  19. ↑ «The Man and His Movies». Նյու Յորք: Harper Perennial. 1995. էջ 12. ISBN 978-006095161-0.
  20. ↑ 20,0 20,1 «Quentin Tarantino Biography» (անգլերեն). Yahoo! Movies. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 24–ին-ին.
  21. ↑ «Քվենտին Տարանտինոյի կենսագրությունը» (ռուսերեն). Տարանտինոյի ռուսական ֆան էջը. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 12-ին.
  22. ↑ ««The Golden Girls» The Complete Fourth Season DVD Review (անգլ.)». Aaron Wallace. Փետրվարի 14 2006 թ. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  23. ↑ Fuller, Graham (1998). «Graham Fuller/1993». In Peary, Gerald. (ed.). Quentin Tarantino: Interviews. University Press of Mississippi. էջեր 57–59. ISBN 1578060516.
  24. ↑ Սերգեյ Պոլոտովսկի. (2005 թ․ ապրիլի 1). ««Քրեական ընթերցվածք»». Sovetnik.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 29-ին.
  25. ↑ Ալեքս Էքսլեր (2004 թ․ հունիսի 7). ««Քրեական ընթերցված» (Pulp Fiction)» (ռուսերեն). Exler.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 29-ին.
  26. ↑ Rocio Ayuso. (2004 թ․ ապրիլի 30). ««Thurman is my Clint Eastwood», says Tarantino» (ռուսերեն). Лента.ру. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  27. ↑ «Man From the South» (անգլերեն). roalddahlfans.com. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  28. ↑ Ալեքս Էկսլեր (2004 թ․ հուլիսի 22). ««Չորս սենյակները»-ի քննադատությունը» (ռուսերեն). Exler.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  29. ↑ Джон Сильвер. ««Չորս սենյակները»-ի քննադատությունը» (ռուսերեն). kino.orc.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  30. ↑ Виталий Шишикин. (2011 թ․ հունիսի 7). «Ретроспектива «Մայրամուտից մինչ արևածագ]»». Видеодром (ռուսերեն). Мир фантастики. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  31. ↑ «Pulp Fiction (1994)» (անգլերեն). Rotten Tomatoes. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 4–ին-ին.
  32. ↑ «Reservoir Dogs (1992)» (անգլերեն). Rotten Tomatoes. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 4–ին-ին.
  33. ↑ «Jackie BrownJackie Brown (1997)» (անգլերեն). Rotten Tomatoes. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 4–ին-ին.
  34. ↑ «Jackie Brown» (անգլերեն). Box Office Mojo. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  35. ↑ «Trivia for Kill Bill: Vol. 2» (անգլերեն). IMDb. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 29-ին.
  36. ↑ «CSI Special: Tarantino's Grave Danger reviewed (անգլ.)». Jack Foley. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  37. ↑ «Grindhouse» (անգլերեն). IMDb. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 30-ին.
  38. ↑ «Grindhouse (2007) (անգլ.)». Box Office Mojo. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 9-ին.
  39. ↑ «Quentin Tarantino Says DEATH PROOF Is the «Worst» Film He's Ever Made». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 22-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 14-ին.
  40. ↑ Վալերի Կիչին. (24 мая 2007). «Կաննի Փառատոնը ներկայացրեց կրիմինալ ֆիլմի արտացոլումները» (ռուսերեն). Российская газета. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 30-ին.
  41. ↑ «Trivia for Inglourious Basterds» (անգլերեն). IMDb. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հունվարի 30-ին.
  42. ↑ «Election DVD (անգլ.)». bs. 11 ноября 2007. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  43. ↑ Мэтт Голдберг. (28 февраля 2011). «Quentin Tarantino's Next Film Is a Spaghetti Western Starring Christoph Waltz» (անգլերեն). Collider. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 2-ին. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 17-ին.
  44. ↑ «Quentin Tarantino: I'm proud of my flop (անգլ.)». The Daily Telegraph. 27 апреля 2007. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  45. ↑ Тим Сэндл. (27 января 2012). «Django Unchained: new Tarantino movie begins shooting» (անգլերեն). DigitalJournal. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 17-ին.
  46. ↑ Майк Скотт. (2011 թ․ օգոստոսի 23). «Quentin Tarantino's 'Django Unchained' will shoot in New Orleans, city confirms» (անգլերեն). Nola. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 17-ին.
  47. ↑ «Տարանտինո, Քվենտին» (ռուսերեն). Лента.ру. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  48. ↑ «Moore film 'won Cannes on merit'» (անգլերեն). BBC World News. 23 мая 2004. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  49. ↑ «Ինչպիսին է Տարանտինոյի ֆիլմերի մեխը(ռուս.)». Film.ru. 18 августа 2006. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  50. ↑ «Տարանտինոն պատրաստվում է նկարել «Սպանել Բիլլին»-ի շարունակությունը (ռուս.)». Lenta.ru. 2004 թ․ ապրիլի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  51. ↑ ««Սպանել Բիլլին 3»։ Վրեժը կերակրատեսակ է, որը պետք մատուցել ևս մեկ անգամ (ռուս.)». Film.ru. Հունիսի 27 2007. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  52. ↑ «Tarantino Teases Kill Bill Volume 3 (անգլ.)». MrDisgusting. 4 октября 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  53. ↑ Квентин Тарантино утратил интерес к продолжению "Убить Билла" | Новости. Новости дня на сайте Подробности
  54. ↑ «Քվենտին Տարանտինոն սիրո խոստովանություն է արել անգլիական դետեկտիվներին (ռուս.)». Russian Fun Site. 20 августа 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  55. ↑ «Quentin Tarantino» (անգլերեն). MTV. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 9–ին-ին.
  56. ↑ Ջեֆ Դոուսոն։ (1995). «Квентин Тарантино» (ռուսերեն). qtarantino.h11.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  57. ↑ «Mexican Standoff» (անգլերեն). tvtropes.org. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  58. ↑ «Quentin Tarantino's trademarks» (անգլերեն). tarantino.info. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ հունվարի 6-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7–ին-ին.
  59. ↑ «There is a sense of humour in all of my movies». Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 15-ին.
  60. ↑ Բռեդ Բրեվեթ. «Tarantino: Brevet» (անգլերեն). RopeOfSilicon. Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 11-ին. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 17-ին.
  61. ↑ «The 50 Most Influential Directors of the Century» (անգլերեն). Brainz. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 18-ին.
  62. ↑ 62,0 62,1 Allen-Taylor, J. Douglas (ապրիլի 9-ը 1998). «New Word Order». Metroactive.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2008 թ․ հոկտեմբերի 23–ին-ին.
  63. ↑ Schnakenberg, Robert. «Secret Lives of Great Filmmakers: Spike Lee». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 15-ին.
  64. ↑ «Samuel L. Jackson blasts Spike Lee for criticizing him for using 'n-word' in 'Jackie Brown.'». Jet. Findarticles.com. 1998 թ․ մարտի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 10-ին. Վերցված է 2008 թ․ հոկտեմբերի 23–ին-ին.
  65. ↑ «Denzel Washington». Celebrities-Pictures.Com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 5–ին-ին.
  66. ↑ Елена Гагарина. Мы - не рабы, рабы - не мы: «Джанго освобождённый» Արխիվացված 2013-05-13 Wayback Machine // Контрабанда - 06.03.2013
  67. ↑ ԼԻ Սիգել. (2009 թ․ օգոստոսի 24). «Tarantino's Hollow Violence» (անգլերեն). TheDailyBeast. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 18-ին.
  68. ↑ «Quentin Tarantino - Film Maker». BBC. 4 мая 2004. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 8–ին-ին.
  69. ↑ 69,0 69,1 Стас Тыркин. (2007 թ․ հունիսի 5). «Սիրտս խառնում է ֆիլմի նկարահանումներից!». Комсомольская правда. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 30-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 10–ին-ին.
  70. ↑ «The Fifty Best Living Directors» (անգլերեն). Paste Magazine. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ սեպտեմբերի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 18-ին.
  71. ↑ «The world's 40 best directors» (անգլերեն). The Guardian. Վերցված է 2012 թ․ մարտի 18-ին.
  72. ↑ «Quentin Tarantino and Mira Sorvino are history (անգլ.)». South Coast Today. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  73. ↑ «I'm the One That I Want (անգլ.)». Stephen Tropiano. 2000. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  74. ↑ «Coppola and Tarantino Share Suite (անգլ.)». IMDb. 17 мая 2004. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  75. ↑ «Quentin Tarantino - Tarantino Sacrificed Love For His Career (անգլ.)». Artist Alphabetocally. 28 июля 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  76. ↑ Беседа Олега Сулькина с Квентином Тарантино Արխիվացված 2013-10-29 Wayback Machine («Итоги»)
  77. ↑ «Quentin's 'Mexican' Halloween». New York Post. 2010 թ․ նոյեմբերի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 9–ին-ին.
  78. ↑ «Готов стать козлом отпущения». Известия. 2007 թ․ հունիսի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 10–ին-ին.
  79. ↑ Ольга Рудакова (2004 թ․ հունիսի 21). «Тарантино плакал на могиле Пастернака». Комсомольская правда. Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 7-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 6-ին.
  80. ↑ «Тарантино и Пастернак». Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 6-ին.
  81. ↑ Luis Calvo. (13 февраля 2004). «Quentin Tarantino's Foot Fetish» (անգլերեն). hollywoodinvestigator.com. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 28–ին-ին.
  82. ↑ Tyra Banks. «Tyra Banks Show» (անգլերեն). ՅուԹյուբ. Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 28–ին-ին.
  83. ↑ Constantino Tejero (12 августа 2007). «Tarantino raves over Pinoy B-movies». Philippine Daily Inquirer. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ հոկտեմբերի 11-ին. Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 15-ին.
  84. ↑ «Quentin Tarantino's Top 20 Favorite Films». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ սեպտեմբերի 5–ին-ին.
  85. ↑ Մաքսիմ Լորան. (2012 թ․ օգոստոսի 3). «"Vertigo" D'Hitchcock, Nouveau Sommet Du Septieme Art» (ֆրանսերեն). ParisMatch. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 3-ին.
  86. ↑ «Greatest Directors Ever - Part 2 (անգլ.)». Total Film. 2007 թ․ օգոստոսի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  87. ↑ «Рейтинг современных режиссёров от imdb (ռուս.)». Tarantino News. 2008 թ․ մարտի 5. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 10-ին.
  88. ↑ «Biography for Quentin Tarantino (անգլ.)». IMDb. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 23-ին. Վերցված է 2009 թ․ նոյեմբերի 11-ին.
  89. ↑ «Greatest Film Directors». Empire (անգլերեն). filmsite.org. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  90. ↑ «Top 100 living geniuses» (անգլերեն). The Daily Telegraph. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  91. ↑ Марк Джонсон (23 октября 2012). «The Awards Season Kicks Off With The Hollywood Film Awards» (անգլերեն). Awards Circuit. Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 25–ին-ին.
  92. ↑ «Writing (Original Screenplay)». The 82nd Academy Awards (2010) Nominees and Winners (անգլերեն). Օսկար մրցանակաբաշխություն. 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  93. ↑ «Directing». The 82nd Academy Awards (2010) Nominees and Winners (անգլերեն). Օսկար մրցանակաբաշխություն. 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  94. ↑ «Original Screenplay 2009». Awards Database (անգլերեն). BAFTA. 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  95. ↑ «Director 2009». Awards Database (անգլերեն). BAFTA. 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  96. ↑ «Best Screenplay - Motion Picture». The 67th Annual Golden Globe Awards (2010) (անգլերեն). Ոսկե Գլոբուս. 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  97. ↑ «Best Director - Motion Picture». The 67th Annual Golden Globe Awards (2010) (անգլերեն). Ոսկե Գլոբուս. 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  98. ↑ «Official Selection 2009» (անգլերեն). Կաննի կինոփառատոն. 2009. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  99. ↑ «Official Selection 2007» (անգլերեն). Կաննի կինոփառատոն. 2007. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  100. ↑ «Edgars Database». Vinctori 2006 (անգլերեն). Էդգար Ալլան Պոի մրցանակ. 2006. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  101. ↑ «Competition» (անգլերեն). Բեռլինի կինոփառատոն. 1998. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  102. ↑ «Directing» (անգլերեն). The 67th Academy Awards (1995) Nominees and Winners. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  103. ↑ «Original Screenplay 1994». Awards Database (անգլերեն). BAFTA. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  104. ↑ «Film 1994». Awards Database (անգլերեն). BAFTA. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  105. ↑ «David Lean Award for achievement in Direction, The 1994». Awards Database (անգլերեն). BAFTA. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  106. ↑ «Palmares 1995 - 20 eme Ceremonie Des Cesar» (ֆրանսերեն). Սեզար. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  107. ↑ «Miglior Film Straniero». Vinctori 1995 (իտալերեն). Դավիթ դի Դոնատելլո. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  108. ↑ «Edgars Database». Vinctori 1995 (անգլերեն). Էդգար Ալան Պոի մրցանակ. 1994. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  109. ↑ «Best Director» (անգլերեն). Կինոքննադատների ԱՄՆի-ի ազգային խորհուրդ. 1994. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.
  110. ↑ «Award "Maria honorífica"». 25ed. Festival Internaciona de Cinema Fantàstic de Sitges (2/10 - 11/10) (անգլերեն). Կատալոնիայում միջազգային կինոփառատոն. 1992. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 1-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 2–ին-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 
 Քվենտին Տարանտինո
էջը Վիքիպահեստում

Գրականություն խմբագրել

  • Квентин Тарантино: Интервью / Сост. Дж. Пири; Пер. с англ. З. Абдуллаевой, В. Клеблеева, М. Теракопян, Н. Цыркун. - СПб.: «Азбука-классика», 2008. - 336 с.
  • Greene, Richard and K. Silem Mohammad, editors. Quentin Tarantino and Philosophy. Chicago: Open Court Books, 2007. ISBN 0-8126-9634-4
  • Waxman, Sharon, ed. (2005). Rebels on the Backlot: Six Maverick Directors and How They Conquered the Hollywood Studio System. New York: Harper Entertainment. ISBN 0060540176.
  • Jeff Dawson. Quentin Tarantino: The Cinema of Cool. November 1995, Applause Theatre Book Pub, ISBN 1-55783-227-7
  • Wensley Clarkson. Quentin Tarantino: Shooting From the Hip. 1996.
  • Jerome Charyn. Raised by Wolves: The Turbulent Art and Times of Quentin Tarantino. New York: Thunder’s Mouth Press, 2006. ISBN 1-56025-858-6
  • Jim Smith. Tarantino. London: Virgin Books Ltd., 2005. ISBN 0-7535-1071-5
  • Wensley Clarkson. Quentin Tarantino: The Man, The Myths and His Movies. London: John Blake, 2007. ISBN 1-84454-366-8
  • Jami Bernard. Quentin Tarantino: The Man and His Movies. New York: Harper Perennial / HarperCollins, 1995. ISBN 0-06-095161-3
  • Gerald Peary. Quentin Tarantino: Interviews. Jackson, MS: University Press of Mississippi, 1998.
  • Paul A. Woods. King Pulp: The Wild World of Quentin Tarantino. London: Plexus Publishing Limited, 1996. ISBN 0-85965-235-1
Այս հոդվածն ընտրվել է Հայերեն Վիքիպեդիայի օրվա հոդված:
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քվենտին Տարանտինո» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Քվենտին_Տարանտինո&oldid=9784656» էջից