Մենք նայել ենք մահվան դեմքին
«Մենք նայել ենք մահվան դեմքին» (ռուս.՝ «Мы смерти смотрели в лицо»), 1980 թվականի խորհրդային գեղարվեստական ֆիլմ։ Պրեմիերան տեղի է ունեցել 1981 թվականի մարտին։
 ռուս.՝ Мы смерти смотрели в лицо | |
|---|---|
| Երկիր |  ԽՍՀՄ |
| Ժանր | ռազմական ֆիլմ |
| Թվական | 1981 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Նաում Բիրման |
| Սցենարի հեղինակ | Յուրի Յակովլև |
| Դերակատարներ | Օլեգ Դալ, Լյուբով Մալինովսկայա, Բորիս Բիրման և Օլգա Կուզնեցովա |
| Օպերատոր | Հենրիկ Մարանջյան |
| Կինոընկերություն | Լենֆիլմ |
| Տևողություն | 74 րոպե[1] |
Ֆիլմը նկարահանել է ռեժիսոր Նաում Բիրմանը «Լենֆիլմ» կինոստուդիայում՝ Յուրի Յակովլևի սցենարով, որը գրվել է նրա «Քաղբաժնի բալերինան» (1979) գրքի հիման վրա․ սյուժեն հիմնված է իրական իրադարձությունների վրա, որոնք ներկայացնում են Արկադի Օբրանտի կողմից ռազմաճակատային երիտասարդական անսամբլի ստեղծման մասին։
Ֆիլմում օգտագործվել է երաժշտություն Դմիտրի Շոստակովիչի ստեղծագործություններից, հնչում է Օլգա Բերգգոլցի բանաստեղծությունը։ Ֆիլմի վերնագիր է դարձել «Պատանի թմբկահար» բանաստեղծության տողը (գերմաներենից ազատ թարգմանությունը՝ Միխայիլ Սվետլովի)։
Սյուժե խմբագրել
Լենինգրադ, շրջափակման առաջին՝ 1941/42 ձմռան վերջը։ Բորիս Կորբուտ (նախատիպը՝ Արկադի Օբրանտ[2]), որը նախքան պատերազմը Պիոներների պալատում աշխատել է որպես բալետմայստեր, քաղաք է գալիս քաղբաժնի առաջադրանքով՝ պարախումբ հավաքել ագիտդասակի համար։ Մեծահասակ պարողներ նա չի գտնում, բայց փողոցում հանդիպում է իր նախկին աշակերտներից մեկին։ Այդ ժամանակ Կորբուտը որոնում է անսամբլի ողջ մնացած մասնակիցներին։ Փորձերը տանջալի են, բայց շուտով պատանիներն առաջին համերգն են տալիս առաջնագծից վերադարձած մարտիկների համար։
Դերերում խմբագրել
| Դերասան | Դեր |
|---|---|
| Օլեգ Դալ | կարմիրբանակային Կորբուտ Պիոներների պալատի նախկին բալետմայստեր |
| Լյուբով Մալինովսկայա | բուժքույր մորաքույր Վալյա Պիոներների պալատի նախկին հանդերձաբան (հնչյունավորել է Վերա Տիտովան) |
| Լարիսա Տոլկաչյովա | Թամարա Սամսոնովա |
| Յուրա Ժուկով | Վադիկ Լոժբինսկի |
| Բորիս Բիրման (լուսագրերում՝ Բորյա Նաումով) | Սերյոժա Մարկով |
| Օլգա Կուզնեցովա | Ժենյա Սլաստնայա |
| Յուլյա Սլեզկինսկայա | Ալլա Պետունինա |
| Սաշա Դովգալև | Շուրիկ Շչերբակով |
| Սաշա Զենկևիչ | Վիտյա Կոչնև |
| Իգոր Կուստով | Իգոր Ուսին |
| Յուրա Ֆեոդորով | Լյովուշկա Սնեգիրյով |
Նկարահանումներ խմբագրել
Պատանի պարողների դերերը կատարում էին Վագանկովյան ուսումնարանի ուսանողները. բացառություն է Բորիս Բիրմանը՝ ռեժիսորի որդին, որը դպրոցական է։
Ֆիլմը եղել է Օլեգ Դալի նախավերջին կինոնկարը։ Ալեքսանդր Մուրինը, որը ճանաչել է Օբրանտին, հիշել է[3]․ Դալը, պատրաստվելով դերին, նրան խնդրել է պատմել Օբրանտի մասին («Ինձ համար թանկ է այդ մարդու ամեն մի գիծը»)։ Երբ արդեն Դալի մահից հետո Մուրինը դիտել է ֆիլմը, նրան ցնցել է տեսարաններից մեկը․
Բալետմայստերը (Դալ) քայլում է լենինգրադյան փողոցում։ Սառել են տրամվայները, կախված են կտրված լարերը. Վերքն իրեն զգացնել է տալիս։ Նա կռանում է, կորանում։ Բայց հիշեց, որ ինքն արտիստ է։ Եվ քայլվածքը դարձավ թեթև, մեջքն ուղղվեց։ Ճիշտ այնպես, ինչպես Օբրանտը, որը հեռանաում էր Նևսկիով։
Նկարահանող խումբ խմբագրել
- Սցենարի հեղինակ՝ Յուրի Յակովլև
- Բեմադրող ռեժիսոր՝ Նաում Բիրման
- Բեմադրող օպերատոր՝ Հենրիկ Մարանջյան
- Բեմադրող նկարիչ՝ Բելլա Մանևիչ
- Հնչյունային օպերատոր՝ Իգոր Վիգդորչիկ
- Բալետմայստեր՝ Նելլի Ռաուդսեպ, որը եղել է Ռազմաճակատի երիտասարդական անսամբլի առաջին մասնակիցների թվում[4]։
Մրցանկաներ խմբագրել
- ՀամԼԿԵՄ Կաունասի քաղկոմի մրցանակ 1981 թվականի Վիլնյուսի համամիութենական կինոփառատոնում ռազմահայրենասիրական թեմայի հաջող իրականացման համար[2]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ https://web.archive.org/web/20120331215624/http://www.lenfilm.ru/catalogue/cat_1980.htm
- ↑ 2,0 2,1 «Мы смерти смотрели в лицо» Аннотированный каталог фильмов киностудии «Ленфильм» 1918—2003
- ↑ Александр Мурин. «Ой вы, куры» // «Нева». — 2006. — № 6.
- ↑ Алянский Ю. Л. Танец в огне // Дети военной поры / Сост. Э. Максимова. — М.: «Политиздат», 1984.