Սև անցքերը ֆանտաստ գրողների մեծ թեմա են հանդիսաում,բայց ի՞նչ են իրականում դրանք:Սև անցքերը դրանք տարածություն-ժամանակային,գրավիտացիոն ձգողության մի բաժին են,որոնցւմ ձգողության ուժը այնքան մեծ է,որ միչև անգամ լույսի արագությամբ շարժվող օբյեկտը այնտեղից չի կարող հեռանալ:Գոյություն ունի հեռացման արագություն,դա այն արագությւնն է,որով հեռանում է մարմինը տվյալ օբյեկտի ձգողությունից:Այսպես օրինակ`արհեստական արբանյակը Երկրից հեռանալու համար պետք է ունենա 11,2կմ/վ արագություն,իսկ հարց է ծագում,ի՞նչ արագությւն է անհրաժեշտ սև անցքի ձգողությւնից հեռանալու համար? Պարզվում է,որ սև անցքի ձգօղությունը այնքան մեծ է,որ պետք է լույսից առավել արագ գնացող օբյեկտ:1905թ_ին Էյնշտեյնը իր հարաբերականության թեորեմում մեզ ասել է,որ լույսից արագ գնալ հնարհավոր չէ,այն բացարձակ արագություն է(299,792,458 m/c) :Դրա համար էլ սև անցքերը սև են,նրանք սեփական լույսը չեն թողնում,որ կարող է հասնել մեր աջքին:Սև անցք կարող է լինել այն ամենը,որ կունենա փոքր չափսեր,բայց մեծ զանգված,մեր մոլորակն էլ կարող է լինել սև անցք,եթե այն փոքրացնենք մինչև եղունգի չափ:Հիմա այն մասին թե ինչպես են առաջանում սև անցքերը:Աստղերը նույնպես ունեն կյանքի տևողություն,երբ աստղի միջուկը այլևս էներգիա չի ստեղծում,աստղը սկսում է մահանալ և վերածվում են կարմիր գիգանտների,իսկ հետո այն պայթում է,իսկ միջուկը իր մեծ գրավիտացիոն ուժի շնորհիվ սկսում է արագ պտտվել,կուլ տալով ամենը,այսպես ձևավորվում է սև անցք:Ըստ Էյնշտեյնի գոյություն ունի քառաչափ տարածություն(մեր եռաչափը և ժամանակը),այդ ամենը սև անցքի ներսում ուղակի կանգ են առնում և սև անցքի ամենա վերջում ձևավորվում է մի սինգուլյար վիճակ,դա այն տեղն է,որտեղ ամբողջ զանգվածը սեղմված է մինչև զրոյական չափը: Ինչպես բոլոր գալակտիկաների այնպես էլ մեր գալակտիկայի վերջը սև անցքն է:Մեր գալակտիկայի հենց կենտրոնում էլ գտնվում է հսկայական չափսերի հասնող սև անցք,որի զանգվածը թեև 3-4 միլիոն անգամ առավել է մեր արևից,բայց չափսերով տասն անգամ փոքր է: