Հեկտոր Բաբենկո
Հեկտոր Էդուարդու Բաբենկո (բրազ.-պորտ.՝ Héctor Eduardo Babenco, փետրվարի 7, 1946[1][2][3][…], Մար-դել-Պլատա, Բուենոս Այրես, Արգենտինա[1] - հուլիսի 13, 2016[4][2][3][…], Սան Պաուլո, Բրազիլիա[4]), բրազիլացի կինոռեժիսոր, սցենարիստ և պրոդյուսեր։
 բրազ.-պորտ.՝ Héctor Babenco | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 7, 1946[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Մար-դել-Պլատա, Բուենոս Այրես, Արգենտինա[1] |
| Մահացել է | հուլիսի 13, 2016[4][2][3][…] (70 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Սան Պաուլո, Բրազիլիա[4] |
| Քաղաքացիություն |  Արգենտինա և  Բրազիլիա[5] |
| Մասնագիտացում | կինոռեժիսոր, սցենարիստ, կինոպրոդյուսեր և ռեժիսոր |
| Պարգևներ | |
| IMDb | ID ID 0002199 |
| www2.uol.com.br/hectorbabenco/ | |
Կենսագրություն խմբագրել
Հեկտոր Բաբենկոն ծնվել է Արգենտինայում, հրեա էմիգրանտներ Հայմե Բաբենկոյի (1918-1983) և Յանկի Հաբերբերգի (1923-?) ընտանիքում[6][7][8]։ Նրա մայրը Վարշավայից է, հայրը՝ Ուկրաինայից[9][10]։ 17 տարի Արգենտինայում ապրելուց հետո (որտեղ նա աշխատել է որպես դերձակ) տեղափոխվել է Եվրոպա, ապրում է Իտալիայում։ Երկու տարի անց (1969) նա չի վերադարձել Արգենտինա (զինվորականների շրջանում հակասեմիտիզմի տարածվածության պատճառով), այլ տեղափոխվել է հարևան երկիր՝ Բրազիլիա, որտեղ նույնիսկ ստիպված է եղել զբաղվել տապանաքարերի վաճառքով, որպեսզի կարողանա գոյատևել[11]։ 1975 թվականից Հեկտոր Բաբենկոն նատուրալիզացված բրազիլացի է։
Հեկտորի կինոկարիերան սկսվել է մրցարշավորդ Էմերսոն Ֆիտտիպալդիի մասին «OFabulosoFittipaldi» վավերագրական ֆիլմում Ռոբերտո Ֆարիասի մասնակցությամբ, որպես ռեժիսորի օգնական։ Բրազիլիայում Հեկտորին համբավ բերած ինքնուրույն ռեժիսորական գործերն են «Գիշերվա արքան» (1975) և «Լուսիու Ֆլավիուն, Ագոնիի ուղևորը» (1977) ֆիլմերը, վերջին ֆիլմը պատմում է Բրազիլիայում ռազմական բռնապետության դաժանությունների մասին։
Նրան համաշխարհային համբավ են բերել այնպիսի ֆիլմեր, ինչպիսիք են Ժոզե Լոույզերի «Զոհվածների մանկությունը» գրքի հիման վրա նկարահանված, «Պիշոտե, ամենաթույլերի օրենքը» կինոֆիլմը (1981 թվականին առաջադրվել է «Ոսկե գլոբուսի»՝ որպես լավագույն արտասահմանյան ֆիլմ և Մանուել Պուիգի «Սարդ-կնոջ համբույրը» վեպի կինոէկրանավորումը (1985, Օսկարի առաջին կարգի մրցանակ (Լավագույն դերասան) և Օսկարի 3 այլ անվանակարգերում)։ Նրա ստեղծագործական «հավաքածուում» հաջորդ երկու ֆիլմերը «զուտ ամերիկյան» նախագծերն են՝ «Տատասկափուշ» (1987, գլխավոր դերերում Մերիլ Սթրիփ և Ջեք Նիքոլսոն) և «Խաղ աստվածային դաշտում» (1991)։ Յոթ տարվա ընդմիջումից հետո նրա հաջորդ ռեժիսորական աշխատանքը «Լուսավոր սիրտը»-ն (Corazóniluminado / FoolishHeart) է եղել՝ հիմնված պատանեկության տարիների իր սեփական հիշողությունների վրա[12]։
2003 թվականին Դրաուսիո Վարելլայի բեսթսելլերի վրա նկարահանված «Կարանդիրու» ֆիլմը (որը մինչև 2002 թվականը Սան Պաուլոյի գլխավոր արական բանտի մասին է[13]), հիմնված է բանտարկյալների իրական կյանքի պատմությունների վրա և դարձել է ռեժիսորի կինոկարիերայի նոր փուլ։ Այդ ֆիլմում նա վերադարձել է բանտում համասեռականության թեմային, որին ավելի վաղ անդրադարձել է «Սարդ-կնոջ համբույրը» ֆիլմում։ 2007 թվականին Ալան Պաուլսի վեպի հիման վրա (Erralde Prize, 2003) նկարահանել է «Անցյալը» ֆիլմը, որտեղ գլխավոր դերում հանդես է գալիս Գաել Գարսիա Բեռնալը։
2012 թվականին գլխավորել է Մոսկվայի 34-րդ միջազգային կինոփառատոնի գլխավոր մրցույթի ժյուրին[14]։
Անձնական կյանք խմբագրել
Հեկտոր Բաբենկոն երկու դուստրերի հայր է (Միրա և Ժանկա) Ռաքել Արնոյի և Ֆիորելլայի հետ ամուսնական միություններից[9]։ Նրա երրորդ կինը բրազիլացի դերասանուհի Շուշա Լոպեսն էր։
Սարդ-կնոջ համբույրը նկարահանելուց հետո նրա մոտ ախտորոշվել է ավշային համակարգի քաղցկեղ։ 1995 թվականին նա ենթարկվել էր ոսկրածուծի փոխպատվաստման։ 15 տարի նրա ուռուցքաբանը եղել է Դրաուսիո Վարելլան՝ «Կարանդիրու» ֆիլմի սցենարի հիմքում ընկած գրքի հեղինակը։
Ֆիլմագրություն խմբագրել
Ռեժիսոր խմբագրել
- 2016 - Իմ հնդիկ ընկերը / Meu Amigo Hindu
- 2014 - Զրույցներ աստվածների հետ / Words with Gods (դրվագ «Մարդը, ով գողացավ բադին»)
- 2007 - Անցյալ / El pasado
- 2003 - Կարանդիրու / Carandiru
- 1998 - Լուսավոր սիրտ / Corazón iluminado
- 1990 – Խաղ աստվածային դաշտերում / At Play in the Fields of Lord
- 1987 - Տատասկափուշ / Ironweed
- 1984 – Սարդ-կնոջ համբույրը / Kiss of the Spider Woman
- 1980 – Պիշոտե։ Ամենաթույլերի օրենքը / Pixote: a Lei do Mais Fraco
- 1977 - Լուսիո Ֆլավիո, Ագոնիի ուղևորը / Lúcio Flávio, o Passageiro da Agonia
- 1975 - Գիշերվա արքան
- 1973 – Հռչակավոր Ֆիտիպալդին
Մրցանակներ և պարգևներ խմբագրել
- 1977 - Սան Պաուլոյի փառատոնի հանդիսատեսի մրցանակ՝ «Լուսիու Ֆլավիու, Ագոնիի ուղևորը» ֆիլմի համար,
- 1981 - Լոկառնոյի «Արծաթե հովազ» փառատոնի մրցանակ՝ «Պիշոտե, ամենաթույլերի օրենքը» ֆիլմի համար,
- 1981 - Սան Սեբաստիանի կինոփառատոնի պատվավոր մրցանակ՝ «Պիշոտե, ամենաթույլերի օրենքը» ֆիլմի համար,
- 1985 - Տոկիոյի միջազգային կինոփառատոնի հատուկ պատվավոր մրցանակ՝ «Սարդ-կնոջ համբույրը» ֆիլմի համար,
- 2003 - 7 մրցանակ Հավանայի կինոփառատոնում՝ «Կարանդիրու» ֆիլմի համար,
- 2004 - 2 մրցանակ (Բրազիլական կինոյի Գրան պրի) «Կարանդիրու» ֆիլմի համար՝ լավագույն ֆիլմ, լավագույն ադապտացիա,
- 2004 - Կարթագենի կինոփառատոնի լավագույն ֆիլմ մրցանակ՝ «Կարանդիրու» ֆիլմի համար։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Internet Movie Database — 1990.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural (порт.) — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 http://www.lorientlejour.com/article/996349/bresil-deces-du-cineaste-hector-babenco-a-lage-de-70-ans.html
- ↑ Piza D. BABENCO NAS CELAS DO HORROR — 2003.
- ↑ Alex Bellos talks to Hector Babenco
- ↑ Hector Babenco’s Carandiru
- ↑ The Lavender Screen: The Gay and Lesbian Films
- ↑ 9,0 9,1 Daniel Piza Արխիվացված 2012-02-09 Wayback Machine
- ↑ Ucrânia em África: Hector Babenco — ucraniano que venceu
- ↑ Hector Babenco @ Filmbug
- ↑ UOL — Página não encontrada Արխիվացված 2004-12-16 Wayback Machine
- ↑ C A R A N D I R U
- ↑ Официальный сайт Московского международного кинофестиваля Արխիվացված 2012-06-18 Wayback Machine
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Հեկտոր Բաբենկո» հոդվածին։ |