Ինչպես ամեն ինչում, այնպես էլ նկարչության մեջ բանականությունն է, որ կարգավորում ու չափի մեջ է դնում նաև զգացմունքը։ Սրանք արվեստում չեն կարող գոյություն ունենալ առանց մեկը մյուսի։
Ավետարան։ Ժամանակներն ու դարերը միմյանց կապող գիրք, որը 40-ից հետո պետք է կարդա ամեն ոք, որպես կյանքի դասագիրք։
Հանճարի միտքը սահմաններ չունի։
Դասական արվեստը պետք է լինի սկիզբն ու շարունակությունը բոլոր ժամանակների արվեստագետների համար։
Ազատություն։ Մայր, որի զավակներն են բարին, ճշմարիտն ու գեղեցիկը։
Յուրաքանչյուր մարդ ստեղծում է իր ճակատագիրը։
Արվեստաբանի իսկական կոչումն այն է, որ լուսաբանի ու բացահայտի նկարչին այնպես, ինչպես ոչ մեկը։
Ազգային դպրոցը սուր է, իսկ մայրենի լեզուն վահան` արժանապատիվ կեցության համար։
Հայրենասիրություն։ Այն ոչ միայն սուրբ զգացմունք է, այլև կոչում, որ տրված է ի վերուստ մայրական կաթի հետ։
Արվեստագետը մեռնում է այն ժամանակ, երբ անվերջ կրկնում է իրեն, երբ վախենում է կորցնել ձեռք բերածը։ Արվեստը կրկնություններ չի սիրում։
Գեղանկարչությունը գունային խառնարան է։ Ժամանակն արժևորում է յուրաքանչյուր ստեղծագործություն։
Ասում են գեղեցկությունը կփրկի աշխարհը։ Ես ասում եմ աշխարհը կփրկի բարությունը։ Բարին անսահման է ինչպես տիեզերքը, և լուսավոր ու ջերմ, ինչպես արևը։
Ժամանակը հրեղեն նժույգ է, որի սանձն ամուր ձեռքերում կարող է հրաշքներ գործել։
Մեծ է այն արվեստագետը, որ կանգնած է իր մայր հողի վրա ու բոլոր նյարդերով կապված է հարազատ ժողովրդի հետ։
Կարեն Սմբատյանի աշխատանքներում կարելի է մատնանշել նկարչին հատուկ, միայն իրեն բնորոշ սինթեզը, որը ես կբնութագրեի հետևյալ կերպ։ Սևեռուն, խորապես լարված, իրապես «ներքին մի հայացքով», ինչը բնորոշ է ամեն մի անհատի, նա հասել ու հատկապես «իր մեջ» և ոչ թե «դրսից» տեսել, ի հայտ բերել և հայտնագործել է ինչ-ինչ «արխիտոնիկ» շերտեր։ Դրանցով Կ. Սմբատյանն իր մեջ բացահայտել է այն «ապոկրիֆ» մակարդակը, որտեղ գտել է ազգային և դրանով իսկ համամարդկային բովանդակություն արտահայտող կերպարներ ու առարկաներ, որը կարող է տեսնել և ի ցույց դնել միայն խոշոր արվեստագետը։ Մյուս կողմից` «ներքին» այդ աշխարհը պարզվել, իբրև «ամբողջական համապատկեր» գունազարդվել և կենդանություն է ստացել մեծ գեղանկարչի եռանդի, անհատականության և տաղանդի շնորհիվ, որպիսին Կարեն Սմբատյանն է, և որին բնությունն այնպես շռայլորեն օժտել