Զարգար Վանես
Զարգար Վանես (ծննդ. և մահվ. թվականներն անհայտ են), հայ աշուղ, ոսկերիչ։ Իսկական անունն է Հովհաննես[1][2]։
| Զարգար Վանես | |
|---|---|
| Ի ծնե անուն | Հովհաննես |
| Ծնվել է | 19-րդ դարի կեսեր Ղարաբաղ |
| Մահացել է | անհայտ հավանաբար Շուլավեր |
| Ժանրեր | աշուղական երգարվեստ |
| Մասնագիտություն | աշուղ և ոսկերիչ |
19-րդ դարի կեսերին Զարգարը Արցախից գաղթել է Շուլավեր, որտեղ ապրել է Քամանդար կոչվող թաղամասում։ Ուներ բազմաթիվ եղբայրներ[1][2]։
Զարգարը երգեր էր գրում հայերեն և թուրքերեն լեզուներով։ Նա տարբեր բնակավայրերից Շուլավեր էր հրավիրում աշուղների և կազմակերպում մրցումներ[1][2]։
Հովհաննեսը զբաղվել է նաև ոսկերչությամբ[1][2]։
Շուլավերի Զագամ կոչվող թաղամասում կառուցել է աղբյուր, որը հետագայում, ի պատիվ աշուղի, ժողովրդի կողմից ստացել է Զարգար Հանեսի աղբյուր անվանումը[1][2]։
Իր ստեղծագործական անունից Զարգարի տոհմը կոչվեց Զարգարյաններ կամ Զարգարյանց[1][2]։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Սանդուխտ Ասլանյան, Սամվել Կարապետյան, «Շուլավեր» Արխիվացված 2020-06-26 Wayback Machine, Երևան 2002թ., էջ 175։
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Ս. Քամալյան, Չարենցի գրական թանգարան, IV-1, էջ 203-206։