Վիքիպեդիա

Ալեքսեյ Պորոշենկո

Ալեքսեյ Պորոշենկո (ուկրաիներեն՝ Порошенко Олексій Петрович, մարտի 6, 1985(1985-03-06), Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), ուկրաինացի քաղաքական գործիչ, դիվանագետ։ 2014 թվականի նոյեմբերի 27-ից Ուկրաինայի VIII գումարման պատգամավոր։ Ուկրաինայի հինգերորդ նախագահ Պետրո Պորոշենկոյի ավագ որդին։

Ալեքսեյ Պորոշենկո
 
Կուսակցություն՝ Եվրոպական համերաշխություն
Կրթություն՝ Կիևի Տարաս Շևչենկոյի ազգային համալսարանի Միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտ, Լոնդոնի տնտեսության և քաղաքական գիտությունների դպրոց, INSEAD?, Իթըն քոլեջ և Q12110520? (2002)
Մասնագիտություն՝ քաղաքական գործիչ և դիվանագետ
Ծննդյան օր մարտի 6, 1985(1985-03-06) (39 տարեկան)
Ծննդավայր Կիև, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Քաղաքացիություն  Ուկրաինա
Հայր Պետրո Պորոշենկո
Մայր Մարինա Պորոշենկո

Կենսագրություն խմբագրել

 
Ուկրաինայի Գերագույն ռադա. 2015 թվական
 
Ալեքսեյ Պորոշենկոն Ուկրաինայի Գերագույն ռադայում

2002 թվականին ավարտել է Ուկրաինայում Կլովսկի լիցեյը[1]։ 2001-2002 թվականներին սովորել է Իտոնի քոլեջում (Մեծ Բրիտանիա)[2]։ 2002-2003 թվականներին սովորել է Վինչեստերի քոլեջում (Մեծ Բրիտանիա)[2]։

2002-2006 թվականներին սովորել է Կիևի Տ. Շևչենկոյի անվան ազգային համալսարանում՝ միջազգային հարաբերությունների բաժնում[3]։ 2004-2007 թվականներին սովորել է Լոնդոնի տնտեսագիտության դպրոցում (Մեծ Բրիտանիա)[2][4]։ 2008 թվականին ավարտել է Տ․ Շևչենկոյի անվան Կիևի ազգային համալսարանի Միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտը՝ «միջազգային բիզնես» մասնագիտությամբ[3]։ 2011-2012 թվականներին սովորել է INSEAD (Diversity Fund Scholarship) բիզնես դպրոցում Ֆրանսիայում և Սինգապուրում[2][5]։

2006 թվականին աշխատել է Merrill Lynch բանկում՝ որպես վերլուծաբան[2]։

2007-2009 թվականներին աշխատել է «ԿԿ Ռոշեն» ՊՁ-ում՝ որպես ֆինանսական աշխատանքների տնտեսագետ[6]։

2009 թվականին աշխատել է «ԿԿ Ռոշեն»-ում՝ որպես տարածքային բաժնի իրացման գծով մենեջեր[6]։

2009-2010 թվականներին աշխատել Է Ուկրաինայի Էկոնոմիկայի նախարարությունում՝ նախարարի աշխատանքի ապահովման դեպարտամենտի խորհրդականների բաժնի խորհրդականի պաշտոնում[4][6]։

2010 թվականի հունվար-օգոստոս ամիսներին եղել է Շանհայում (ՉԺՀ) Ուկրաինայի գլխավոր հյուպատոսության առևտրատնտեսական առաքելության ղեկավարի տեղակալ (հայրն այդ ընթացքում զբաղեցրել Է Ուկրաինայի արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնը)[7][8]։

2010 թվականի օգոստոսից մինչև սեպտեմբեր՝ Շանհայում Ուկրաինայի գլխավոր հյուպատոսությունում առևտրատնտեսական առաքելության ղեկավարի տեղակալի պաշտոնակատար[6][9]։

2010 թվականի սեպտեմբերից մինչև 2011 թվականի հունիսը եղել է Շանհայում Գլխավոր Հյուպատոսության տնտեսական հարցերի բաժնի փոխդեսպան[6][8]։

«Պոդիլյա» սննդի ընկերության արտաքին տնտեսական հարաբերությունների գլխավոր տնօրենի տեղակալ[9][10]։

Հասարակական գործունեություն խմբագրել

2013 թվականից՝ Վիննիցայի մարզային խորհրդի պատգամավոր, «Բատկիվշչինա» խմբակցության անդամ, մարզային խորհրդի սոցիալ-տնտեսական զարգացման, բյուջեի և ֆինանսների հարցերի մշտական հանձնաժողովի անդամ։ 2013 թվականի փետրվարի 24-ին տեղի ունեցած № 3 ընտրատարածքից (Բերշադ, Բերշադի շրջան) ընտրվել է Վիննիցայի շրջանային խորհրդի պատգամավոր։ Նրա թեկնածության օգտին քվեարկել Է ընտրողների գրեթե 80 %-ը[11]։

Ալեքսեյի խոսքով՝ 2014 թվականի օգոստոս-սեպտեմբեր ամիսներին Դոնբասում զինված հակամարտության ժամանակ նա ուրիշի ազգանունով վերագրվել է ականանետային ստորաբաժանմանը և Կրամատորսկի մոտ ծառայություն է իրականացրել։ Նա առանձին ապրում էր շտաբում, որտեղ գտնվում էր պաշտպանության նախարար Վալերի Գելետեյը։ Մարտերին չի մասնակցել[12][13][14][15][16]։

Միջազգային գործունեություն խմբագրել

Սինգապուրի Հանրապետության հետ միջխորհրդարանական կապերի խմբի ղեկավար[17]։

Միջխորհրդարանական միությունում ուկրաինական պատվիրակության անդամ[18]։ 2017 թվականի ապրիլի 11-ին Ալեքսեյ Պորոշենկոն Գերագույն Ռադայում կայացած ճեպազրույցի ժամանակ հայտարարել էր, որ Ուկրաինան բոյկոտելու է Միջխորհրդարանական միության վեհաժողովի անցկացումը Սանկտ Պետերբուրգում[19]։

2015 թվականին Ալեքսեյ Պորոշենկոն քվեարկել Է «Ուկրաինայի Սահմանադրության մեջ փոփոխություններ կատարելու մասին (Ուկրաինայի ժողովրդական պատգամավորների և դատավորների անձեռնմխելիության վերաբերյալ)», որի հեղինակը Ուկրաինայի նախագահ Պետրո Պորոշենկոն էր[20]։

2017 թվականի օգոստոսին Ալեքսեյ Պորոշենկոն դարձել է ուկրաինացի քաղաքական գործիչներից առաջինը, որը հաղթել է Սինգապուրի համագործակցության ծրագրի (SCP) մրցույթում և անցել է պետական կառավարման և պլանավորման ոլորտում ստաժավորում, ինչպես նաև զարգացման ռազմավարությունների ձևակերպում Սինգապուրի կառավարական կառույցների աշխատանքի օրինակով[21][22]։ Սինգապուր այցի ընթացքում ձեռք բերված պայմանավորվածությունների արդյունքում շուրջ 50 պետծառայողներ ուսուցում են անցել Սինգապուրում՝ պետական կառավարման քոլեջի հիմքի վրա[23]։

2018 թվականի սեպտեմբերի 21-ին, ըստ VoxUkraine անկախ վերլուծական պլատֆորմի վարկածի, բարեփոխումների աջակցման ինդեքսով Ալեքսեյ Պորոշենկոն մտել է Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի ութերորդ նստաշրջանի ամենաարդյունավետ ժողովրդական պատգամավորների տասնյակում, որոնք աջակցել են բարեփոխիչ օրենքներին[24]։

2018 թվականի նոյեմբերի 1-ին ռուսական պատժամիջոցներ են սահմանվել Ուկրաինայի 322 քաղաքացիների, այդ թվում՝ Ալեքսեյ Պորոշենկոյի նկատմամբ[25][26]։

Օրինաստեղծ գործունեություն խմբագրել

Ալեքսեյ Պորոշենկոն դարձել է 2016 թվականի փետրվարի 2-ին Ուկրաինայի Գերագույն Ռադայի կողմից ընդունված № 3150 օրինագծի համահեղինակը՝ «պատերազմի վետերանների կարգավիճակի, նրանց սոցիալական պաշտպանության երաշխիքների մասին» Ուկրաինայի օրենքի 15-րդ հոդվածում փոփոխություն կատարելու մասին, որը վերաբերում է զոհվածների ընտանիքների անդամների սոցիալական պաշտպանության ուժեղացմանը։ Օրինագիծը նախատեսում է չեղյալ հայտարարել արտոնությունների տրամադրման բացարձակ անարդար սահմանափակումները նրանց ընտանիքներին, ովքեր զոհվել են՝ պաշտպանելով Ուկրաինան[27][28][29]։

Ալեքսեյ Պորոշենկոն 36 օրենսդրական նախաձեռնությունների համահեղինակ է դարձել[30]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ «Двойняшки Порошенко отгуляли выпускной за рубежом: фото» (ռուսերեն). Znaj.ua.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Сын за отца: что карьера Алексея Порошенко говорит о президенте Украины». platfor.ma. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 28-ին.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Порошенко Олексій Петрович». Slovoidilo.ua.
  4. ↑ 4,0 4,1 «Яблоко от яблони: чем занимаются дети известных украинских политиков» (ուկրաիներեն). Antikor.com.ua.
  5. ↑ «Где будут учиться дочки Петра Порошенко». finance.bigmir.net.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 «Семья Петра Порошенко. Справка». Ukraina.ru.
  7. ↑ Михайлина Скорык (2010 թ․ մայիսի 28). «Дипломатія династій» (ուկրաիներեն). «Левый берег». Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  8. ↑ 8,0 8,1 «Алексей Порошенко» (ուկրաիներեն). «112 Украина». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 28-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Порошенко Алексей Петрович» (ուկրաիներեն). biz.censor.net.ua.
  10. ↑ «Порошенко Алексей Петрович». Bp.ubr.ua.
  11. ↑ «100 днів роботи Олексія Порошенко на Вінниччині» (ուկրաիներեն). «Моя Винница». 2013 թ․ հուլիսի 22. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  12. ↑ «Сын Порошенко рассказал о службе в зоне АТО: я не какой-то коммандос» (ռուսերեն). obozrevatel.com. 2014 թ․ նոյեմբերի 22. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  13. ↑ Мария Разенкова (2016 թ․ հոկտեմբերի 9). ««Жил отдельно, охраняли 20 спецназовцев». Как сын Порошенко служил в АТО» (ռուսերեն). «Вести». Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  14. ↑ Руслан Мельников (2016 թ․ հոկտեմբերի 10). «Сына Порошенко во время службы в Донбассе охраняли 20 спецназовцев» (ռուսերեն). «Российская газета». Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 25-ին.
  15. ↑ «Син Порошенка Олексій виграв вибори в Раду в окрузі №12 у Вінницькій області». ЦВК (ուկրաիներեն). 2014 թ․ հոկտեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 22-ին.
  16. ↑ «Порошенко Олексій Петрович — Посади протягом скликання». Верховна Рада України (ուկրաիներեն). 2016 թ․ սեպտեմբերի 7. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  17. ↑ «Народний депутат України > Порошенко Олексій Петрович». Верховна Рада України (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 6-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 23-ին.
  18. ↑ «Міжнародний майданчик для збереження миру». golos.com.ua (ուկրաիներեն). Վերցված է 2018 թ․ մարտի 28-ին.
  19. ↑ «Україна бойкотуватиме міжпарламентську асамблею в Петербурзі, – Олексій Порошенко». zik.ua (ուկրաիներեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 11-ին.
  20. ↑ «Олексій Порошенко: При голосуванні за зняття недоторканності треба пам'ятати, що саме це ми обіцяли виборцям» (ուկրաիներեն). Блок Петра Порошенко «Солидарность». 2017 թ․ հոկտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 12-ին. Վերցված է 2017 թ․ հոկտեմբերի 19-ին.
  21. ↑ «Українські держслужбовці отримали можливість вивчати провідний досвід Сінгапуру у сфері ефективного державного управління та протидії корупції – Олексій Порошенко» (ուկրաիներեն). Блок Петра Порошенко «Солидарность». 2017 թ․ օգոստոսի 23. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.(չաշխատող հղում)
  22. ↑ «Украинские госслужащие получили возможность изучать передовой опыт Сингапура в сфере эффективного государственного управления и противодействия коррупции — Алексей Порошенко» (ռուսերեն). Блок Петра Порошенко «Солидарность». 2017 թ․ օգոստոսի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ նոյեմբերի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 13-ին.
  23. ↑ «Олексій Порошенко: У нас є достатньо потенціалу, щоб бути самостійною економічною силою. І саме такою я бачу Україну» (ua). vn.presspoint.in.ua. 2018 թ․ հունվարի 17.{{cite web}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)(չաշխատող հղում)
  24. ↑ «Прийшов, натиснув, переміг. Які депутати найкраще голосували за реформи під час восьмої сесії ВР» (ուկրաիներեն). voxukraine.org. 2018 թ․ սեպտեմբերի 21. Վերցված է 2018 թ․ սեպտեմբերի 21-ին.
  25. ↑ «Россия ввела контрмеры в ответ на санкции Украины». ТАСС. 2018 թ․ նոյեմբերի 1. Վերցված է 2018 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  26. ↑ «Росія ввела санкції проти України: хто потрапив під удар». obozrevatel.com (ուկրաիներեն). 2018 թ․ նոյեմբերի 1.
  27. ↑ «Сім'ї загиблих учасників Революції Гідності та АТО отримуватимуть пільги без врахування доходів». radrda.gov.ua. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 3-ին.
  28. ↑ «Держава посилила захист сімей загиблих захисників України – Олексій Порошенко». solydarnist.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 4-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 2-ին.
  29. ↑ Проект Закону про внесення зміни до статті 15 Закону України «Про статус ветеранів війни, гарантії їх соціального захисту» щодо посилення соціального захисту членів сімей загиблих
  30. ↑ «Законопроекти, подані суб'єктом права законодавчої ініціативи» (ուկրաիներեն). Верховная рада. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 11-ին.
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեքսեյ_Պորոշենկո&oldid=9454904» էջից