Կոստանդնուպոլսի հայկական տպագրություն

Պատմություն խմբագրել

Կոստանդնուպոլսի հայկական տպագրությունը, սկզբնավորվել Է 1567-ին, Աբգար Թոխաթեցու ջանքերով։ Նույն թվին տպագրվել Է «Փոքր քերականութիւն կամ Այբբենարան» պոլսահայ առաջին գիրքը։ Տպարանը գործել Է մինչե 1569-ը։ Ավելի քան մեկդարյա ընդմիջումից հետո՝ 1677-ին, Երեմիա Չելեպի Քյոմյուրճյանը հիմնել Է մի նոր տպարան, որը երկու գրքույկ տպագրելուց հետո փակվել Է 1678-ին։ 1691—92-ին կաթոլիկ հայերը այստեղ բացել են գաղտնի տպարան, որ գոյատևել Է մինչե հաջորդ դարի երկրորդ տասնամյակի կեսերը։ Կոստանդնուպոլսում հայկական տևական ու հաստատուն տպարանի հիմնադիրը Գրիգոր Մարզվանեցին Է։ Նրա նախաձեռնությամբ և Աստվածատուր Կոստանդնուպոլսեցու ընկերակցությամբ 1698-ին լույս ընծայվեց «Տաղարան վայելուչ և գեղեցիկ ի զանազանից բանաստեղծից» գիրքը, որից հետո նրանցից յուրաքանչյուրն ունեցավ իր տպարանը։ Առավել արգասավոր Էր Աստվածատուր Կոստանդնուպոլսեցու տպարանը, որը հիմնադրի մահից (1745) հետո շարունակեց պահպանել որդին՝ «Չնչին» կամ «Տիրացու» Հովհաննեսը, մինչե 1770-ական թթ.։ Մարզվանեցու և Կոստանդնուպոլսեցու տպարաններում սրբագրական-խմբագրական երկարատև աշխատանք Է կատարել նշանավոր տաղերգու Բաղդասար Դպիրը, որի տաղերը, քերականության դասագրքերը և այլ գործեր տպագրվել են այդ տպարաններում։ XVIII դ. սկզբներից մինչե 70-ական թթ. գործել են տասից ավելի այլ տպարաններ, որոնցից ամենանշանավորը Ապուչեխցի Աստվածատուրի որդի Հովհաննեսի և Հակոբի հիմնադրածն Էր (1766)։ Հակոբը ասպարեզից վաղ Է հեռացել, և գործը շարունակել են Հովհաննեսն ու նրա որդի Պողոսը (տես Արապյաններ, Արապյան Պողոս)։ Կոստանդնուպոլսի հայկական տպագրությունը նկատելի վերելք ապրեց XIX դ. և XX դ. սկզբին։ Այդ ժամանակաշրջանում գործել Է շուրջ 80 հայկական տպարան։ Սրանց մեծ մասի գործունեությունը տարբեր պատճառներով տևական չի եղել, փակվել կամ բռնագրավվել են։ Իրենց մեծությամբ և տպագիր արտադրանքի քանակով աչքի են ընկել Հովհաննես Մյահենտիսյանի, Ռ. Քյուրքճյանի, Հ. Գավաֆյանի, Ճ. Արամյանի, Ա. Պոյաճյանի, Ն. Պերպերյանի, Հ. Մաթեոսյանի տպարանները։ Սրանցից յուրաքանչյուրում տպագրված գրքերի թիվը 200—300 և ավելի Է։ Հայերեն գրքեր ու պարբերականներ են տպագրվել նաև մոտ 10 եվրոպական (Ա. Պ. Չըրչիլի, «Մուրբ Բենեդիկտոս», Ն. դե Կաստրոյի, Հենրի Կայոլի են) և նույնքան Էլ թուրքական («Մաթպասի ամիրե», «ճեմիյեթի իլմիեի օսմանիե», «Մեճմուայի հավադիս» են) տպարաններում։ Կոստնանդնուպոլսում են տպագրվել հայ նոր գրականության արեմտյան ներկայացուցիչների համարյա բոլոր ստեղծագործությունները, բազմաթիվ դասագրքեր, հասարակական-քաղաքական, գիտական, կրոնական գրքեր, նոտային և քարտեզագրական նյութեր։ 1832-ից (առաջին հայատառ «Լրո գիր...» թերթի տպագրումից) մինչև 1918-ը, Գ. Լեոնյանի տվյալներով, Կոստանդնուպոլսում լույս Է տեսել շուրջ 250 անուն պարբերական, իսկ 1918-ից մինչև մեր օրերը՝ մոտ 150 անուն։ Մեծ մասը կարճատև կյանք Է ունեցել։ Կոստանդնուպոլսում տպագրված և հայ մշակույթի ու գրականության ասպարեզում որոշակի դեր խաղացած պարբերականներից են՝ «Մասիս», «Մեղու», «Հայրենիք», «Իփկար», «Ծաղիկ», «Բյուզանդիոն» ։ Կոստանդնուպոլսի հայկական տպագրությունը նպաստել Է նաև թուրք և այլ ժողովուրդների տպագրության ստեղծմանը։ 1729-ին հիմնադրված թուրքական առաջին տպարանի սարքավորումների մի մասը ապահովել են հայ վարպետները։ XVIII—XIX դդ. Պ. Արապյանը, Հ. Մյուհենտիսյանը, Կ. Քեշիշյանը, Ա. Թոզլյանը, Մ. Նազգաշյանը թուրքական տառատեսակների և տպագրության արվեստի կատարելագործողները եղան։ Կոստանդնուպոլսում բուլղարերեն գրքեր հրատարակող Թ. Տիվիթճյանը և ուրիշներ հաստատուն տեղ են գրավում Բուլղարիայի տպագրության պատմության Էջերում։ Ներկայումս Կոստանդնուպոլսում հրատարակվում Է 16 անուն պարբերական՝ «Շողակաթ» տարեգիրքը, «Պայքար», «Փորձանք» շաբաթաթերթերը, «Պարտեզ» մանկական ամսագիրը, «Քուլիս» կիսամսյա հանդեսը, «Մարմարա», «ժամանակ» լրագրերը։

Գրականություն խմբագրել

Այլ հղումներ խմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 5, էջ 619