Ֆլորենս Բալգարնի
Ֆլորենս Բալգարնի (անգլ.՝ Florence Balgarnie, 1856[1] կամ օգոստոսի 19, 1856 - 1928[1] կամ մարտի 25, 1928), բրիտանացի ընտրող, խոսնակ, խաղաղապահ, ֆեմինիստ և զգոն ակտիվիստ[2][3]։ Նրան բնութագրում են որպես «համառ լիբերալ»։ Լիդիա Բեկերի ազդեցությամբ՝ Բագարնին սկսել է իր աջակցությունը կանանց ընտրական իրավունքին Մեծ Բրիտանիայում տասնյոթ տարեկանից[4]։
Վաղ տարիներ խմբագրել
Ֆլորեն Բալգարնին ծնվել է Անգլիայի Հյուսիսային Յորքշիրում, Սկարբորո քաղաքում, 1856 թվականի օգոստոսի 19–ին։ Նրա ծնողները Հարավային Քլիֆի ծխական եկեղեցու հայտնի այլադավան քահանա Ռոբերտ Բալգարնին (1826–1899) էր[5], և կինը՝ Մարթա Ռուքը։ Ընտանիքում երկու կրտսեր քույրերն էին[2][3], այդ թվում մեկը՝ Մերի անունուվ[6]։
Կարիերա խմբագրել
1883 թվականին Բալգարնինը ընտրվել է Սկարբորոյի դպրոցական խորհրդի անդամ[7]։ Հենց այստեղ Բալգարնին զարգացրել է իր հմտությունները՝ որպես խոսնակ։ Իր հայրենի քաղաքում առաջացրել է մեծ սպասումներ իր հետագա կարիերայի համար։ Լոնդոն գնալուց ի վեր՝ 1884 կամ 1886 թվականներին[6], ժուժկալությունն իրեն առավել հետաքրքրող թեման էր, և այն հարցը, որի շուրջ խոսում էր շատ հաճախ։ 1884 –ականներին, փոքր–ինչ վախով, Բալգարնին նախ սկսել է ելույթ ունենալ հասարակության առջև, սակայն այն դարձավ հաճույքի աղբյուր։ Անգլիայի Դերբի քաղաքում անցկացված համընդհանուր ընտրությունների ժամանակ հանդես է եկել խոսքով մի քանի հազար մարդու առջև։ Դա նրա համար «փառավոր կյանքի մարդաշատ ժամն էր», և բնութագրում էր նրա սրամիտ լիազորությունները, և որ, ամբոխի մեջ այլախոհը, ով ընդհատել է Բալգարնիի խոսքը, ընդունել է նրա տեսակետը[5]։
Մինչև 1889 թվականը, զբաղեցնում էր կանանց ընտրական իրավունքի կենտրոնական ազգային ընկերության քարտուղարի պաշտոնը[7], բայց այս պաշտոնից հրաժարվել է՝ ավելի հարմար պաշտոնի համար՝ Բրիտանիայի կանանց ասոցիացիայի Լեդի Հենրի Սոմերսեթի գլխավորությամբ քարտուղար։ Այս պաշտոնը նա զբաղեցրել է մինչև 1895 թվականը, որից հետո ժամանակ է տրամադրել՝ խոսելու և գրելու ժուժկալության և այլ պատճառների համար[5]։ Բալգարնին «Ոստիկանության բաժանմունքներում ոստիկանության մատրոններ նշանակելու մասին աղերսագրի» (1894) հեղինակն է[8]։
1902 թվականին, Վաշինգտոն ԿՇում, ներկայացրել է Կանանց ընտրական իրավունքի ընկերությունների ազգային միությունը կանանց ընտրական իրավունքի դաշինքի առաջին, միջազգային համաժողովին[6]։ Նա նաև կապված էր Արբիտրաժի և խաղաղության միջազգային ասոցիացիայի, Բրիտանական հակալինչի լիգայի[2] և Կանանց վերադարձը խթանող հասարակության հետ, ինչպիսիք են կոմսության խորհրդականները, անհատական իրավունքների ասոցիացիան, բարոյական բարեփոխումների միությունը և կանանց, տղամարդկանց ակումբները։ Նաև ժողովրդական ընտրական իրավունքի ֆեդերացիայի գործադիր կոմիտեի համահիմնադիր էր[9]։
Մահացել է Իտալիայի Ֆլորենցիա քաղաքում[10], 1928 թվականի մարտի 25–ին[2] և թաղվել է Դափնիների գերեզմանատանը, Ֆլորենցիայում։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Հղումներ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Oxford Dictionary of National Biography / C. Matthew — Oxford: OUP, 2004.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Florence Balgarnie». Women In Peace. Վերցված է 2019 թ․ հունվարի 10-ին.
- ↑ 3,0 3,1 Lewis Shiman, Lilian. «Balgarnie, Florence». Oxford Dictionary of National Biography (online ed.). Oxford University Press. doi:10.1093/ref:odnb/55095. (Subscription or UK public library membership required.)
- ↑ Crawford, 2003, էջ 30-31
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Cassell limited, 1896, էջ 182
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Crawford, 2003, էջ 31
- ↑ 7,0 7,1 Crawford, 2013, էջ 56
- ↑ Balgarnie, 1894, էջ 1
- ↑ Crawford, 2003, էջեր 31-32
- ↑ Crawford, 2003, էջ 32
Իրավասություն խմբագրել
- https://archive.org/details/pleaforappointme00balg
- https://books.google.com/books?id=w-9MAAAAMAAJ&pg=PA182
Գրականություն խմբագրել
- Crawford, Elizabeth (2003 թ․ սեպտեմբերի 2). The Women's Suffrage Movement: A Reference Guide 1866-1928. Routledge. ISBN 1-135-43402-6.
- Crawford, Elizabeth (2013 թ․ ապրիլի 15). The Women's Suffrage Movement in Britain and Ireland: A Regional Survey. Routledge. ISBN 978-1-136-01062-0.
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆլորենս Բալգարնի» հոդվածին։ |