Ֆիլիպոս Պեցալնիկոս
Ֆիլիպոս Պեցալնիկոս (հուն․՝ Φίλιππος Πετσάλνικος, դեկտեմբերի 1, 1950, Mavrochori, Kastoria Municipality, Կաստորիա, Արևմտյան Մակեդոնիա[1] - մարտի 13, 2020[2], Աթենք, Հունաստան), հույն իրավաբան և քաղաքական գործիչ, Կաստորիայի ՊԱՍՈԿ-ի պատգամավոր (1985-2012), մի քանի անգամ տարբեր նախարարություններում նախարար և Հունաստանի խորհրդարանի նախկին նախագահ (2009-2012)[3]։
| Ֆիլիպոս Պեցալնիկոս | |
| |
| Կուսակցություն՝ | Համահունական սոցիալիստական շարժում |
|---|---|
| Կրթություն՝ | Սալոնիկի համալսարան և Բոննի համալսարան |
| Մասնագիտություն՝ | քաղաքական գործիչ և փաստաբան |
| Ծննդյան օր | դեկտեմբերի 1, 1950 |
| Ծննդավայր | Mavrochori, Kastoria Municipality, Կաստորիա, Արևմտյան Մակեդոնիա[1] |
| Վախճանի օր | մարտի 13, 2020[2] (69 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Աթենք, Հունաստան |
| Քաղաքացիություն |  Հունաստան
|
| Կայք՝ | petsalnikos.gr |
| Պարգևներ |
 և  |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Ֆիլիպոս Պեցալնիկոսը ծնվել է 1950 թվականի դեկտեմբերի 1-ին Կաստորիասի Մավրոխորի գյուղում՝ գյուղական ընտանիքում[4]։ Սովորել է Սալոնիկի Արիստոտելի համալսարանում և Գերմանիայի Բոնի համալսարանում՝ իրավագիտության և տնտեսագիտության ասպիրանտուրայում։ Ուսման համար ռեսուրսներ ապահովելու համար աշխատել է տարբեր գործարաններում[4]։ Գերմանիայում գտնվելու ընթացքում նա զարգացրել է արհմիութենական գործունեություն[5]։
Հունաստանում նա հայտնվել է քաղաքական ձախ շարժման մեջ «սև գնդապետների» կառավարման շրջանում, իսկ 1969 թվականից գլխավորել է Գերմանիայում հունական երիտասարդ ուսանողների շարժումը ընդդեմ Հունաստանում բռնապետության։
Անձնական կլյանքԽմբագրել
Նա ամուսնացել է Մարիելե Բիդեխդիկի հետ և ունի երեք զավակ։ Տիրապետում է գերմաներենին և անգլերենին։ 2009 թվականի ապրիլի 2-ին նա արժանացել է Գերագույն խաչ մրցանակի` ԳԴՀ Արժեքի շքանշանի աստղով` «Հունա-գերմանական հարաբերություններում ունեցած ակնառու ներդրման համար»[6]։ Մահացել է 2020 թվականի մարտի 13-ին՝ լեյկեմիայից[7]։
Քաղաքական գործունեությունԽմբագրել
1974 թվականին դարձել է շարժման ստեղծումից առաջացած ՊԱՍՈԿ-ի անդամ։
1984-1985 թվականներին եղել է Կրթության նախարարությում ժողովրդական կրթության գլխավոր քարտուղար, իսկ 1994 թվականի ապրիլին ՊԱՍՈԿ-ի համագումարում ընտրվել է կենտրոնական կոմիտեի անդամ, պաշտոն, որտեղ վերընտրվել է 1996, 1999 և 2001 թվականների համագումարներում[8]։ Նա պատգամավոր է ընտրվել Կաստորիայի ընտրատարածքում 1985 թվականի, 1989 թվականի հունիսին և նոյեմբերին, 1990 թվականի, 1993 թվականի, 1996 թվականի և 2000 թվականի ընտրություններում[8]։
Նա ՊԱՍՈԿ-ի շատ կառավարություններում ծառայել է որպես փոխնախարար և նախարար՝ Ազգային կրթության և կրոնների նախարարի տեղակալ (1986-1987, 1988-989 և 2000-2001), Մշակույթի փոխնախարար (1987-1988), Ազգային կրթության և կրոնների փոխնախարար (1994-1996), Մակեդոնիայի նախարար-Թրակիա (1996-1998), հասարակական կարգի նախարար (1998-1999) և արդարադատության նախարար (2002-2004)։
2004 թվականին ընտրվել է Հունաստանի խորհրդարանի փոխնախագահ, իսկ 2007 թվականի սեպտեմբերին վերընտրվել նույն պաշտոնում։ 2011 թվականի նոյեմբերին Գեորգիոս Պապանդրեուի կողմից առաջադրվել է՝ որպես վարչապետ, ձևավորվող անցումային կառավարության համար։ Նրա թեկնածությունն առաջացրել է արձագանքներ ՊԱՍՈԿ-ի, Նոր ժողովրդավարության և LAOS-ի ղեկավարների կողմից, քանի որ ամբողջությամբ վերահսկվում էր Գեորգիոս Պապանդրեուի կողմից, և նա, ի վերջո, հեռացավ[9]։ 2012 թվականի մայիսի 6-ի ընտրություններում նա չկարողացավ ընտրվել պատգամավոր։ 2012 թվականի հունիսին կայացած ընտրություններից առաջ նա հայտարարել է, որ թեկնածու չի լինի Կաստորիայի ընտրատարածքում[10]։
Խորհրդարանի խոսնակԽմբագրել
Պեցալնիկոսը նախագահ է ընտրվել 2009 թվականի Արտահերթ ընտրություններից հետո ի հայտ եկած խորհրդարանի կողմից՝ 168 ձայնով (130 դատարկ և մեկ անվավեր) 299 ընտրողից[11]։
Զբաղեցրած քաղաքական պաշտոններԽմբագրել
- 1986-1987՝ Ազգային կրթության և կրոնների փոխնախարար (1-ին անգամ)
- 1987-1988՝ Մշակույթի փոխնախարար (Նոր սերնդի, արտասահմանի հույների, ժողովրդական կրթության դասընթացներ)
- 1988-1989՝ Ազգային կրթության և կրոնների փոխնախարար (2-րդ անգամ)
- 1990-1993՝ ՊԱՍՈԿ-ի կրթության խորհրդարանական հատվածի քարտուղար
- 1994-1996՝ Ազգային կրթության և կրոնների փոխնախարար
- 1996-1998՝ Մակեդոնիայի նախարար-Թրակիա
- 1998-1999՝ Հասարակական կարգի նախարար
- 2000-2001՝ Ազգային կրթության և կրոնների փոխնախարար (3-րդ անգամ)
- 2001-2004՝ Արդարադատության նախարար
- 2004-2009՝ Հունաստանի խորհրդարանի փոխնախագահ
- 2009-2012՝ Հունաստանի խորհրդարանի նախագահ
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 http://www.hellenicparliament.gr/en/Vouleftes/Viografika-Stoicheia/?MPId=eab807bc-2a11-4728-ab96-b12346500a84
- ↑ 2,0 2,1 2,2 https://www.protothema.gr/politics/article/984149/pethane-o-filippos-petsalnikos/
- ↑ «Πέθανε ο Φίλιππος Πετσάλνικος»։ ΤΑ ΝΕΑ (հունարեն)։ Վերցված է 2020-08-30
- ↑ 4,0 4,1 «Επίσημη ιστοσελίδα του Φ. Πετσάλνικου»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-11-12-ին։ Վերցված է 2010-01-22
- ↑ Εξπρές Archived 2009-10-17 at the Wayback Machine., Ο Φίλιππος Πετσάλνικος νέος Πρόεδρος της Βουλής, 15 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ Τιμητική διάκριση για τον τέως Υπουργό κύριο Φίλιππο Πετσάλνικο Archived 2012-04-19 at the Wayback Machine., Γερμανικές αποστολές στην Ελλάδα, 2009. Ανακτήθηκε στις 26/5/2012
- ↑ «Πέθανε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος»։ News 24/7։ Վերցված է 2020-03-13
- ↑ 8,0 8,1 Βιογραφικό στην "Ελευθεροτυπία", 6 Οκτωβρίου 2009.
- ↑ Βήμα, Πρωθυπουργός Φ. Πετσάλνικος, 9 Νοεμβρίου 2011
- ↑ «Δεν θα είναι υποψήφιος του ΠΑΣΟΚ στην Καστοριά ο Φίλιππος Πετσάλνικος»։ in.gr։ 26 Μαΐου 2012։ Վերցված է 26 Μαΐου 2012
- ↑ Καθημερινή(չաշխատող հղում), Ο Φίλιππος Πετσάλνικος νέος πρόεδρος της Βουλής, 15 Οκτωβρίου 2009.