Ֆարուկ Լեգարի

	Ֆարուկ Լեգարի
Կուսակցություն՝	Պակիստանի ժողովրդական կուսակցություն (դեկտեմբերի 2, 1997) և Pakistan Muslim League (Q)? (հոկտեմբերի 20, 2010)
Կրթություն՝	Ֆորմանի քրիստոնեական քոլեջ, Aitchison College? և Սբ Կատրինի քոլեջ
Մասնագիտություն՝	դիվանագետ և քաղաքական գործիչ
Դավանանք	սուննի իսլամ
Ծննդյան օր	մայիսի 29, 1940
Ծննդավայր	Choti Zareen, Բրիտանական Հնդկաստան, Բրիտանական կայսրություն
Վախճանի օր	հոկտեմբերի 20, 2010 (70 տարեկան)
Վախճանի վայր	Ռավալպինդի, Փենջաբ, Պակիստան
Քաղաքացիություն	Պակիստան և Բրիտանական Հնդկաստան
Farooq Leghari

Ֆարուկ Լեգարի (ուրդու՝ سردار فاروق احمد خان لغاری‎, մայիսի 29, 1940(1940-05-29), Choti Zareen, Բրիտանական Հնդկաստան, Բրիտանական կայսրություն - հոկտեմբերի 20, 2010(2010-10-20)^[1], Ռավալպինդի, Փենջաբ, Պակիստան), պակիստանցի պետական գործիչ, Պակիստանի նախագահ (1993-1997)։

ԿենսագրությունԽմբագրել

Ծնվել է Բրիտանական Հնդկաստանում, բելուջի ծագում ունեցող նախարար և հարուստ հողատեր Մուհամադ Խան Լեգարիի ընտանիքում։ Ֆարուկը սովորել է Լահորում և Օքսֆորդի Սուրբ Եկատերինայի քոլեջում, որից հետո դարձել Է Արևելյան Պակիստանի պաշտոնյա։ Հոր մահը նրան ստիպել է վերադառնալ, որպեսզի ընդունի տոհմի գլխի տիտղոսը։

Լեգարին անդամակցել է Պակիստանի ժողովրդական կուսակցությանը, իսկ Բհուտոյի ձերբակալությունից հետո փաստացի գլխավորել է այն։ Զիյա-ուլ-Հակեի օրոք նա ինքն էլ բազմիցս զրկվել է ազատությունից, փոխարենը 1993 թվականին պարգևատրվել է՝ իր կուսակցության աջակցությամբ դառնալով նախ արտաքին գործերի նախարար, ապա՝ Պակիստանի նախագահ։

Լեգարիի նախագահության մեծ մասի օրոք վարչապետ է եղել Բենազիր Բհուտտոն։ Նրան հաջողվել է որոշակի տնտեսական հաջողությունների հասնել, սակայն դրանք ուղեկցվել են ուժեղ կոռուպցիայով։ 1996 թվականին Լեգարին հեռացրել է Բհուտոյին և ցրել խորհրդարանը^[2]։

Նոր վարչապետը՝ Նավազ Շարիֆը, պայքարել է նախագահի իշխանությունը սահմանափակելու համար և 1997 թվականին նրանից պահանջել է հեռացնել իր մրցակցին՝ դատավոր Սայադ Ալի Շահին^[3]։ Օրենքի տառի համաձայն՝ նախագահը չէր կարող մերժել կառավարության ղեկավարին նման հրամանագրի ստորագրման հարցում, և Լեգարին հրաժարական է տվել^[4]։

Հեռանալուց հետո նա քաղաքական գործունեությունը շարունակել է նոր՝ «Միլաթ» և «Պակիստանյան մահմեդական լիգա» կուսակցություններում, որի հետո 2002 թվականին ընտրվել է խորհրդարան։ Հանդես է եկել ամերիկյան Բիլ Քերի-Լուգարի դեմ^[5]։ Լեգարիի որդիներից մեկը սենատոր է դարձել, մյուսը՝ նախարար։

ԾանոթագրություններԽմբագրել

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 https://web.archive.org/web/20101022234612/http://www.dawn.com:80/wps/wcm/connect/dawn-content-library/dawn/news/pakistan/99-former-president-farooq-laghari-passes-away-ik-01
↑ Беназир Бхутто. Биография Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine. // Вести
↑ Шариф, Наваз // Лента.ру
↑ Белаш В. История добровольных отставок // КоммерсантЪ
↑ Сотников В. И. Американские аналитики о борьбе правительства Пакистана против «Талибана»

[_21b88605445fe817-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 https://web.archive.org/web/20101022234612/http://www.dawn.com:80/wps/wcm/connect/dawn-content-library/dawn/news/pakistan/99-former-president-farooq-laghari-passes-away-ik-01

[2] Беназир Бхутто. Биография Archived 2016-03-04 at the Wayback Machine. // Вести

[3] Шариф, Наваз // Лента.ру

[4] Белаш В. История добровольных отставок // КоммерсантЪ

[5] Сотников В. И. Американские аналитики о борьбе правительства Пакистана против «Талибана»

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]