Օտյաններ
Օտյաններ, 19-20-րդ դարերի հայ հասարակական-քաղաքական մի շարք գործիչների, գրողների, մանկավարժների գերդաստան էր Կոստանդնուպոլսում[1]։
- Պողոս Օտյան - XIX դարի սկզբին Կեսարիայի Մունճուսուն գյուղից պանդխտել է Կոստանդնուպոլիս, իբրև շինարար բանվոր՝ աշխատել արքունի ճարտարապետ Գ. Պալյանի մոտ և նրա հովանավորությամբ դարձել է նախ գրագիր, ապա՝ արքունի ճարտարապետ։ Նա իր բնակարանում բացել է մասնավոր դպրոց, հրավիրել եվրոպական կրթություն ստացած ուսուցիչների և իր նյութական միջոցներով կրթել Կոստանդնուպոլսի մի խումբ պատանիների, որոնց թվում էին Հարություն Սվաճյանը և Գ. Օտյանը։
- Խաչիկ Օտյան - (1842-1908) բազմակողմանի կրթություն է ստացել, 1861 թվականին Փարիզում մտերմացել է Մ. Նալբանդյանի հետ, որը նրան է ձոնել իր «Սոս և Վարդիթերի կրիտիկան»։ Իբրև պետական հանձնաժողովի անդամ, մասնակցել է Սան Ստեֆանոյի (1878) բանակցություններին։ Զբաղվել է թարգմանությամբ։
- Եվփիմե Օտյան - Կոստանդնուպոլսի ճանաչված մանկավարժներից էր։
- Գրիգոր Օտյան (1834-1887) - հայ հասարակական-քաղաքական գործիչ, հրապարակախոս, արևմտահայ լիբերալ-բուրժուական հոսանքի հիմնադիրներից։ Մասնակցել է Հայ Ազգային և օսմանյան 1876 թվականի սահմանադրությունների մշակմանը։
- Երվանդ Օտյան (1869-1926) ― նշանավոր գրող-երգիծաբան, հրապարակախոս։ Օտյանների ամենահայտնի ներկայացուցիչն է։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, Երևան, 1986, հատոր 12, էջ 579
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |