Քարակզաքիս
| Քարակզաքիս | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Գիտական դասակարգում | ||||||||||||||||
|
||||||||||||||||
| Լատիներեն անվանում | ||||||||||||||||
| Martes foina Erxleben, 1777 |
||||||||||||||||
| Հատուկ պահպանություն | ||||||||||||||||
| Արեալ | ||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||
|
|
Քարակզաքիսը գիշատիչ կաթնասուն է կզաքիսայիններ ընտանիքից (Mustelidae)։ Կզաքիսներից ամենատարածվածն է Եվրոպայում և կզաքիսների միակ տեսակն է, որը չի վախենում ապրել մարդկային բնակավայրերի մոտ։
Արտաքին կառուցվածքԽմբագրել
Մարմնի երկարությունը 45–54 սմ է, պոչինը՝ 27–37 սմ, կենդանի զանգվածը՝ 2,5 կգ։
ՏարածվածությունԽմբագրել
Քարակզաքիսը բնակում է Եվրասիայի մեծ մասը։ Իր արեալը ձգվում է Պիրենեյան թերակղզուց մինչև Մոնղոլիա և Հիմալայները։
ԿենսակերպԽմբագրել
Քարակզաքիսն ակտիվ է երեկոյան և գիշերը (ամռանը՝ նաև ցերեկը)։
ՍննդառությունԽմբագրել
Սնվում է կրծողներով, սողուններով, երկկենցաղներով, միջատներով, թռչուններով և նրանց ձվերով ու ձագերով, նաև բուսական կերով։
ԲազմացումԽմբագրել
Բազմանում է տարին 1 անգամ, ունենում 3–5 ձագ։ 7 շաբաթական ձագերը կարողանում են ինքնուրույն որս անել, ապա բաժանվում են ծնողներից և ինքնուրույն կյանք վարում։
Քարակզաքիսը և մարդըԽմբագրել
Մորթին արժեքավոր է։ Ունի որսարդյունագործական նշանակություն։
ԳրականությունԽմբագրել
- Ronald M. Nowak։ Walker's Mammals of the World. Johns Hopkins University Press, 1999 ISBN 0-8018-5789-9
ՀղումներԽմբագրել
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |