Վյաչեսլավ Կոտյոնոչկին

խորհրդային ռեժիսոր-մուլտիպլիկատոր, նկարիչ և նկարիչ-մուլտիպլիկատոր

Վյաչեսլավ Միխայլովիչ Կոտյոնոչկին (ռուս.՝ Вячесла́в Миха́йлович Котёночкин, հունիսի 20, 1927(1927-06-20)[1], Մոսկվա, ԽՍՀՄ - նոյեմբերի 20, 2000(2000-11-20)[1], Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային ռեժիսոր-մուլտիպլիկատոր, նկարիչ և նկարիչ-մուլտիպլիկատոր։ «Կատվիկը Լիզյուկովի փողոցից», «Բռնվեց նա, որ կծում էր», «Շոգեբաղնիք», «Ճանապարհորդ գորտը», «Տարօրինակ թռչուն», «Դե, սպասիր», «Հին ձայնապնակ» մուլտֆիլմերի բեմադրող։ ՌՍՖՍՀ ժողովրդական արտիստ (1987), ԽՍՀՄ Պետական մրցանակի դափնեկիր (1988)։

Վյաչեսլավ Կոտյոնոչկին
Ծնվել էհունիսի 20, 1927(1927-06-20)[1]
ԾննդավայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Մահացել էնոյեմբերի 20, 2000(2000-11-20)[1] (73 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, Ռուսաստան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
Մասնագիտացումմուլտիպլիկատոր, կինոռեժիսոր, կինոպրոդյուսեր, ռեժիսոր և նկարիչ
Պարգևներ
Բարեկամության շքանշան
ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ ԽՍՀՄ պետական մրցանակ
և Ժպիտի շքանշան
IMDbID ID 0467875

Կենսագրություն խմբագրել

Վյաչեսլավ Կոտյոնոչկինը ծնվել է 1927 թվականի հունիսի 20-ին Մոսկվայում։ Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին (1942 թվականից) սովորել է հրետանային հատուկ դպրոցում։ Ուղարկվել է հակատանկային հրետանային ուսումնարան Պենզայում, որն ավարտել է 1945 թվականին։

Նկարչությամբ հետաքրքրվելը և, ինչպես ինքն է ասել, «թեթևամիտ ազգանունը» Կոտյոնոչկինին տարել են «Սոյուզմուլտֆիլմ» ստուդիա։ 1947 թվականին ավարտել է «Սոյուզմուլտֆիլմ» կինոստուդիային առընթեր մուլտիպլիկատորների դասընթացներն ու սկսել աշխատել ստուդիայում նախ որպես նկարիչ-մուլտիպլիկատոր, ապա բեմադրող նկարիչ։ 1962 թվականին դարձել է ռեժիսոր։

Մասնակցել է ավելի քան 80 ժապավենների ստեղծմանը։ Տարվել է ռիթմական, «արագ» էպիզոդներով։ Որպես ռեժիսոր հաճախ նկարահանել է սյուժեներ «Պատրույգ» (ռուս.՝ «Фитиль») կինոամսագրի համար, ստեղծել մուլտիպլիկացիոն հատվածներ «Ճանապարհորդություն դեպի ապրիլ» (ռուս.՝ «Путешествие в апрель») և «Ամեն ինչ ձեզ համար» (ռուս.՝ «Всё для вас») գեղարվեստական ֆիլմերի համար։

Վյաչեսլավ Կոտյոնոչկինը հանդիսատեսի շրջանում մեծ ճանաչման է արժանացել «Ճանապարհորդ գորտը» (1965) մուլտֆիլմի շնորհիվ, սակայն փառքի հասել է «Դե, սպասիր» (1969) մուլտֆիլմի ստեղծումից հետո[2]։ Գայլի ու նապաստակի արկածները սիրվել են հանդիսատեսի կողմից, և ինչպես չափահասների, այնպես էլ երեխաների մեծաթիվ խնդրանքների պատճառով նա բազմիցս նկարահանել է նոր սերիաներ։

1988 թվականին Վյաչեսլավ Կոտյոնոչկինին շնորհվել է ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ։ 1999 թվականին լույս է տեսել նրա հուշերի գիրքը, որ կոչվում է «Դե, Կոտյոնոչկին, սպասիր» (ռուս.՝ «Ну, Котёночкин, погоди!»

Վյաչեսլավ Կոտյոնոչկինը մահացել է 2000 թվականի նոյեմբերի 20-ին Մոսկվայում։ Թաղվել է Մոսկվայի Վագանկովյան գերեզմանատանը։

Ընտանիք խմբագրել

  • Կինը՝ Թամար Վիշնևա, բալետի պարուհի,
  • Որդին՝ Ալեքսեյ Կոտյոնոչկին, ռեժիսոր-մուլտիպլիկատոր
  • Դուստրը՝ Նատալյա Կոտյոնոչկինա
  • Թոռը՝ Եկատերինա Կոտյոնոչկինա, երգչուհի

Պարգևներ խմբագրել

  • «ՌՍՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ» պատվավոր կոչում (31 դեկտեմբերի, 1976 թվական) — խորհրդային կինոարվեստի բնագավառում ունեցած ներդրումների համար[3],
  • Մանկական միջազգային «Ժպիտի շքանշան» (Լեհաստան, 1985 թվական),
  • ՌՍՖՍՀ ժողովրդական արտիստ (3 օգոստոսի, 1987 թվական),
  • ԽՍՀՄ Պետական մրցանակ (1988 թվական) — «Սոյուզմուլտֆիլմ» ստուդիայի արտադրության մուլտիպլիկացիոն ֆիլմերի «Դե, սպասիր» շարքի համար ․(մրցանակ գրականության կամ արվեստի բնագավառում մանուկների համար նախատեսված ստեղծագործության համար),
  • Բարեկամության շքանշան (2 մայիսի, 1996 թվական) – պետությանը մատուցած ծառայությունների, մշակույթի և արվեստի բնագավառում բազմամյա բեղմնավոր գործունեության համար[4]։

Մրցանակներ փառատոններում խմբագրել

Ֆիլմագրություն խմբագրել

Նկարիչ-մուլտիպլիկատոր խմբագրել

Ռեժիսոր խմբագրել

 
ԽՍՀՄ փոստային նամականիշ «Դե, սպասիր»

Սցենարի հեղինակ խմբագրել

Բեմադրող նկարիչ խմբագրել

  • «Մենք այսպիսի վարպետներ ենք» (ռուս.՝ «Мы такие мастера», 1963)
  • «Ճանապարհորդ գորտը» (ռուս.՝ «Лягушка-путешественница», 1965)
  • «Տարօրինակ թռչուն» (ռուս.՝ «Странная птица», 1969)
  • «Ուրախ կարուսել № 18։ Տոնածառի տակ» (ռուս.՝ «Весёлая карусель № 18. Под ёлкой», 1986)

Սյուժեներ «Պատրույգ» կինոհանդեսից խմբագրել

Ռեժիսոր խմբագրել

  • «Անտարբերության վիրուս։ Ռևանշիստ» (ռուս.՝ «Вирус равнодушия. Реваншист», «Фитиль № 3») (1962)
  • «Անհեթեթություն» (ռուս.՝ «Собачий бред», «Фитиль № 54») (1967)
  • «Ահա և ես» (ռուս.՝ «А вот и я!», «Фитиль № 58») (1967)
  • «Зайкины рога» («Фитиль № 61») (1967)
  • «Երկու անգամ երկու» (ռուս.՝ «Дважды два», «Фитиль № 71») (1968)
  • «Կա արդյոք կյանք Մարսի վրա» (ռուս.՝ «Есть ли жизнь на Марсе», «Фитиль № 80») (1969)
  • «Վազորդներ ու խնամակալներ» (ռուս.՝ «Бегуны и опекуны», «Фитиль № 84») (1969)
  • «Անպատասխանատու պատասխանատուն» (ռուս.՝ «Безответственный ответственный», «Фитиль № 100») (1970)
  • «Ուրախ տղաներ» (ռուս.՝ «Весёлые ребята», «Фитиль № 126») (1972)
  • «Երաժշտական փորձ» (ռուս.՝ «Музыкальный эксперимент», «Фитиль № 134») (1973)
  • «Ատամիկ» (ռուս.՝ «Зубок», «Фитиль № 141») (1974)
  • «Անակնկալ» (ռուս.՝ «Сюрприз», «Фитиль № 145») (1974)
  • «Ձեռքերով չդիպչել» (ռուս.՝ «Руками не трогать», «Фитиль № 182») (1977)
  • «Զարմանալի մաշիկներ» (ռուս.՝ «Удивительные башмачки», «Фитиль № 183») (1977)
  • «Արգելված հնարք» (ռուս.՝ «Запрещённый приём», «Фитиль № 206») (1979)
  • «Միջին անհատականություն» (ռուս.՝ «Средняя индивидуальность», «Фитиль № 310») (1988)
  • «Անմաքուր ուժ» (ռուս.՝ «Нечистая сила», «Фитиль № 315») (1988)

Սցենարիստ խմբագրել

  • «Անակնկալ» (ռուս.՝ «Сюрприз», «Фитиль № 145») (1974)

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Գրականություն խմբագրել

  • Котёночкин В. М. Ну, Котёночкин, погоди! — М.: Алгоритм, 1999. — 269 с. — ISBN 5-88878-026-X.
  • Сергей Капков. Энциклопедия отечественной мультипликации. — М.: Алгоритм, 2006. — 816 с. — 3000 экз. — ISBN 5-9265-0319-4 с. 353—355.
  • КИНО: Энциклопедический словарь, М. Советская энциклопедия, 1987, с. 213.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

  Արտաքին պատկերներ
  Վյաչեսլավ Կոտյոնոչկինի շիրմաքարը Վագանկովյան գերեզմանատանը