Վիքիպեդիա:Նախագիծ:Թարգմանչի անկյուն/Ռուսերեն/278
Օկտավիանոս Օգոստոս
Ռուսերեն
Ներածություն
Происходил из незнатной богатой семьи, приходился внучатым племянником Цезарю. В 44 году до н. э. был усыновлён им по завещанию и оказался в центре политической жизни Римской республики, пользуясь поддержкой многих сторонников Цезаря. В 43 году до н. э. вместе с цезарианцами Марком Антонием и Марком Эмилием Лепидом создал второй триумвират для борьбы с общими противниками. После побед над Марком Брутом и Секстом Помпеем между триумвирами началась борьба за власть, завершившаяся войной между Антонием и Октавианом.
В 27—23 годах до н. э. Октавиан сконцентрировал в своих руках ряд обычных и чрезвычайных должностей, позволивших ему управлять Римским государством, избегая установления открытой монархии. Для характеристики нового строя используется термин «принципат», а Октавиан считается первым императором в современном смысле этого слова. За время своего правления Октавиан значительно расширил границы Римского государства, включив в его состав большие территории на Рейне и Дунае, в Испании, а также Египет, Иудею и Галатию. Проведение активной внешней политики стало возможным благодаря развитию экономики, освоению провинций и военной реформе. Правление Октавиана ознаменовалось уменьшением влияния сената на римскую политику и зарождением культа императора (среди проявлений последнего — переименование одного из месяцев в август). Поскольку у императора не было сыновей, в течение своего правления он рассматривал различных возможных наследников. В конце концов, он оставил власть своему пасынку Тиберию, а основанная Августом династия Юлиев-Клавдиев правила Римской империей до 68 года.
Օկտավիանոս Օգոստոս-ի թարգմանություն
| Թարգմանիչ | --Lilit LMK (քննարկում) 12:24, 27 Հունվարի 2016 (UTC) | Տեղափոխված է |
| Վերստուգող | --Ջեօ 07:30, 29 Հունվարի 2016 (UTC) | Ստուգված է |
Ծագումով եղել է հարուստ ընտանիքից, Կեսարի եղբոր թոռն էր: Մ. թ. ա. 44 թվականին որդեգրվել է վերջինիս կողմից ըստ կտակի և հայտնվել Հռոմեական Հանրապետության քաղաքական կյանքի կենտրոնում՝ ունենալով Կեսարի բազմաթիվ կողմնակիցների աջակցությունը: Մ.թ.ա. 43 թվականին կեսարացի Մարկոս Անտոնիոսի և Մարկոս Էմիլիանոս Լեպիդոսի հետ ստեղծեց երկրորդ եռապետությունը՝ ընդհանուր թշնամիների դեմ պայքարելու նպատակով: Հաղթելով Մարկոս Բրուտոսին և Սեքստոս Պոմպեոսին՝ եռապետությունների միջև սկսվեց պայքարը հանուն իշխանության, որն ավարտվեց Անտոնիոսի և Օկտավիանոսի միջև պատերազմով:
Մ. թ. ա. 27-23 թվականներին Օկտավիանոսն իր ձեռքում կենտրոնացրեց մի շարք սովորական և արտակարգ պաշտոններ, որոնք թույլ էին տալիս նրան կառավարել Հռոմեական հանրապետությունը՝ խուսափելով բաց միապետության սահմանումից: Նոր կարգի բնութագրման համար կիրառվում է «պրինցիպատ» տերմինը, իսկ Օկտավիանոսը համարվում է առաջին կայսրը՝ այդ բառի ժամանակակից իմաստով: Իր կառավարման ժամանակաշրջանում Օկտավիանոսը նշանակալիորեն ընդլայնեց Հռոմեական պետության սահմանները՝ ներառելով դրա մեջ Իսպանիայի մեծ տարածքներ Ռեյնեն և Դունաեն, ինչպես նաև Եգիպտոսը, Հրեաստանը և Գալաթիան:Ակտիվ արտաքին քաղաքականություն վարելը հնարավոր դարձավ տնտեսության զարգացման, գավառների յուրացման և ռազմական բարեփոխումների շնորհիվ: Օկտավիանոսի կառավարումը նշանավորվեց հռոմեական քաղաքականության վրա սենատի ազդեցության կրճատմամբ և կայսեր պաշամունքի սկզբնավորմամբ (վերջինիս արտահայտման ձևերից է ամիսներից մեկի՝ օգոստոս վերանվանումը): Քանի որ կայսրը չուներ որդիներ, իր կառավարման ընթացքում նա դիտարկում էր տարբեր հնարավոր ժառանգների: Վերջ ի վերջո, նա իշխանությունը թողեց իր խորթ որդուն՝ Տիբերիոսին, իսկ Օգոստոսի կողմից հիմնադրված Հուլիոս Կլավդիոսների արքայատոհմը կառավարեց Հռոմեական կայսրությունը մինչև 68 թվականը:
Ծանոթագրություններ