Էմիր Կուստուրիցա

Ռուսերեն

«Գնչուների ժամանակը»

Третья картина Кустурицы, «Время цыган» («Дом для повешения», «сербохорв». Dom za vešanje, 1988) была создана при участии британских и итальянских продюсеров. Снятая в Македонии лента стала первым обращением Кустурицы к цыганской тематике и первым в истории кино фильмом о цыганах на цыганском языке. В главной роли — подростка Перхана — снялся Давор Дуймович, а саундтрек написал Горан Брегович, с которым Кустурица сотрудничал и в следующих двух своих фильмах. За «Время цыган» Кустурица был удостоен на Каннском кинофестивале приза за режиссуру.

Примерно в то же время режиссёр начал играть на бас-гитаре в сараевской панк-рок-группе Zabranjeno pušenje, которая вскоре временно прекратила своё существование.

ԱՄՆ

Уже имевший опыт преподавания в киношколе в Сараеве (из которой режиссёра уволили после того, как он стал участником Zabranjeno pušenje), Эмир Кустурица был приглашен Милошем Форманом читать лекции в Колумбийском университете.

Сценарий, написанный студентом Кустурицы Дэвидом Аткинсом, после небольшой доработки лёг в основу англоязычного фильма «Аризонская мечта» (англ. Arizona Dream, 1993), в котором снялись Джонни Депп и Фэй Данауэй. На создание картины ушло очень много времени, и дата премьеры неоднократно переносилась. Получившийся фильм провалился в прокате, хотя получил в основном положительные отзывы кинокритиков и был удостоен премии «Серебряный медведь» на Берлинском кинофестивале. Позже Кустурица заявил о том, что не хочет больше работать в Голливуде.

Վերադարձ Հարավսլավիա

В 1992 году началась Боснийская война. Дом семьи Кустурицы в Сараеве был разрушен, отец режиссёра Мурат Кустурица вскоре после этого скончался от сердечного приступа. Семья нашла убежище в Черногории. Видя, что происходит с его страной, Кустурица вернулся в Югославию для того, чтобы начать работу над новым фильмом — фантасмагорическим фильмом-притчей с элементами чёрной комедии «Андерграунд» (серб. Подземље, англ. Underground) по сценарию знаменитого югославского драматурга Душана Ковачевича.

«Անդերգրաունդ»

Фильм вышел на экраны в 1995 году. В этой новой своей режиссёрской работе Кустурица связал прошлое своей страны с эпизодами новейшей истории (начало войны на Балканах). Реакция критики на картину была неоднозначной, и Кустурица, решив, что его не поняли, даже заявлял, что уходит из кинематографа[4]. Тем не менее, «Андерграунд» принёс ему вторую «Золотую пальмовую ветвь» кинофестиваля в Каннах, и Кустурица стал четвёртым режиссёром, дважды завоёвывавшим этот приз (после Альфа Шёберга, Фрэнсиса Форда Копполы и Билле Аугуста; позже это достижение повторили Сёхэй Имамура, братья Дарденн, а также Михаэль Ханеке).

Էմիր Կուստուրիցա-ի թարգմանություն

Թարգմանիչ --Karapetyan Karine 07:47, 31 Հունվարի 2016 (UTC) Տեղափոխված է
Վերստուգող --Ջեօ 07:53, 8 Փետրվարի 2016 (UTC) Ստուգված է

«Գնչուների ժամանակը»

Կուստուրիցայի երրորդ ֆիլմը՝ «Գնչուների ժամանակը» («Մահապատժի տունը», սերբախորվաթ․՝ Dom za vešanje, 1988) ստեխծվեց բրիտանացի և իտալացի պրոդյուսերների մասնակցությամբ։ Մակեդոնիայում[1] նկարահանված ֆիլմը Կուստուրիցայի առաջին անդրադարձն էր գնչուական թեմատիկային և գնչուների մասին աշխարհում առաջին ֆիլմն էր գնչուերենով: Պատանի Պերհանի դերում նկարահանվեց Դավոր Դույմովիչը, իսկ ֆիլմի սաունդթրեքը գրեց Գորան Բերեգովիչը, ում հետ Կուստուրիցան համագործակցեց նաև իր հաջորդ երկու ֆիլմերում:«Գնչուների ժամանակի» համար Կուստուրիցան Կաննի կինոփառատոնում արժանացավ լավագույն ռեժիսորի մրցանակի:

Մոտավորապես այդ ժամանակ էլ ռեժիսորը սկսեց բաս-կիթառ նվագել Սարաևոյի «Zabranjeno pušenje» փանք-ռոք խմբում, որը շուտով ժամանակավորապես դադարեցրեց իր գործունեությունը:

ԱՄՆ

Քանի որ Սարաևոյի կինոդպրոցի դասավանդման փորձ ուներ (որտեղից ռեժիսորն դուրս եկավ երբ սկսեց նվագել «Zabranjeno pušenje»-ում[2]), Էմիր Կուստորիցան Միլոշ Ֆորմանի կողմից հրավիրվեց դասախոսելու Կոլումբիայի համալսարանում:

«Արիզոնական երազանք» անգլալեզու ֆիլմը (անգլ.՝ Arizona Dream, 1993), որում նկարահանվեցին Ջոնի Դեփը և Ֆեյ Դանաուեյը, նկարահանվեց Կուստուրիցայի ուսանող Դևիդ Աթքինսի գրած փոքր-ինչ մշակված սցենարի հիման վրա: Ֆիլմի ստեղծման համար բավականին շատ ժամանակ պահանջվեց, և շնորհանդեսի օրը մի քանի անգամ տեղափոխվեց[3]: Ստացված ֆիլմը տապալվեց վարձույթում[3], չնայած որ կինոքննադատների կողմից հիմնականում դրական արձագանքներ գտավ և Բեռլինի կինոփառատոնում արժանացավ «Արծաթե արջ» մրցանակին: Հետագայում Կուստուրիցան հայտարարեց, որ այլևս չի ցանկանում աշխատել Հոլիվուդում[2]:

Վերադարձ Հարավսլավիա

1992 թվականին սկսվեց Բոսնիական պատերազմը: Սարաևոյում գտնվող Կուստուրիցայի ընտանիքի տունը ավերվեց, որից հետո ռեժիսորի հայրը՝ Մուրատ Կուստուրիցան մահացավ սրտի կաթվածից: Ընտանիքը ապաստան գտավ Չեռնոգորիայում: Տեսնելով, թե ինչ է կատարվում իր երկրի հետ, Կուստուրիցան վերադարձավ Հարավսլավիա, որպեսզի սկսի աշխատել նոր, ֆատասնմագորիկ-այլաբանական, սև կատակերգության տարրեր պարունակող «Ընդհատակ» (սերբ.՝ Подземље, անգլ.՝ Underground) ֆիլմի վրա՝ հարավսլավական հանրահայտ դրամատուրգ Դուշան Կովաչևիչի սցենարով:

«Ընդհատակ»

Ֆիլմը էկրան բարձրացավ 1995 թվականին: Այս նոր ռեժիսորական աշխատանքում Կուստուրիցան իր երկրի անցյալը կապեց նորագույն պատմության դրվագների՝ Բալկաններում պատերազմի սկզբի հետ: Ֆիլմի քննադատության ռեակցիան միանշանակ չէր, և Կուստուրիցան, որոշելով որ իրեն չեն հասկացել, նույնիսկ հայտարարեց, որ հեռանում է կինեմատոգրաֆիայից[1]: Այնուամենայնիվ, «Ընդհատակ»-ը Կաննի կինոփառատոնում նրան բերեց երկրորդ «Ոսկե արմավենին», և Կուստորիցան դարձավ «Ոսկե արմավենու» չորրորդ կրկնակի մրցանակակիր ռեժիսորը (Ալֆ Շյոբերգից, Ֆրենսիս Ֆորդ Կոպպոլայից և Բիլլ Աուգուստից հետո): Հետագայում նման ձեռքբերում ունեցան նաև Սյոհեյ Իմամուրան, Դարդենն եղբայրները, ինչպես նաև Միխայել Հանեկեն։

Ծանոթագրություններ

  1. 1,0 1,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «kustucom» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  2. 2,0 2,1 «Интервью «Независимой Газете»». Արխիվացված է օրիգինալից 2012-11-26-ին.
  3. 3,0 3,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ «plakhov» անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:



Պատահական