Վարդան Պետրոսյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Պետրոսյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին:
Վարդան Եղիշեի Պետրոսյան (փետրվարի 27, 1959, Երևան, Հայկական ԽՍՀ), հայ դերասան, սցենարիստ, կատակերգու[1]։ Բնակվում է Փարիզում ու Երևանում և ունի Հայաստանի ու Ֆրանսիայի քաղաքացիություն[2]։ Հայտնի ժամանակակից հայ դերասաններից մեկն է[3], որ իր ներկայացումներում անդրադառնում է այնպիսի խնդիրների, ինչպիսիք են Հայոց ցեղասպանությունը, Հայաստանի քաղաքականությունը և արտաքին քաղաքական հարցերը[4]։
| Վարդան Պետրոսյան | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | փետրվարի 27, 1959 (64 տարեկան) |
| Ծննդավայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ |
| Քաղաքացիություն |  Ֆրանսիա Հայաստան |
| Ազգություն | հայ |
| Կրոն | քրիստոնեություն |
| Մասնագիտություն | կինոյի և թատրոնի դերասան, սցենարիստ, ծաղրերգու |
 Vardan Petrosyan Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն խմբագրել
Վարդան Պետրոսյանը ծնվել է 1959 թվականի փետրվարի 27-ին Երևանում, գիտնականի ընտանիքում։ Մանկությունն անցել է Երևանի կենտրոնում՝ Խանջյան փողոցում գտնվող հայրական բնակարանում։ Սովորել է Փանոս Թերլեմեզյանի անվան գեղարվեստական ուսումնարանում, ապա Երևանի պետական գեղարվեստա-թատերական ինստիտուտի դիզայնի բաժնում։ Երկու տարի Խորհրդային բանակում ծառայելուց հետո վերադարձել է Երևան 1985 թվականին։
1988 թվականին Վահրամ Սահակյանի հետ ստեղծել է Երիտասարդ ոզնիներ թատերախումբը, որը, հետագայում վերանվանվելով «Ոզնիներ», եղել է առաջին հայկական ոչ պետական երիտասարդական թատրոնը։
1988 թվականից մինչև 1992 թվականը, երբ ընթանում էր Ղարաբաղյան շարժումը, Վարդան Պետրոսյանը գրել և բեմադրել է քաղաքական հարցերի անդրադարձող մի քանի ներկայացումներ։ Հայաստանում տիրող տնտեսական ծանր պայմանների պատճառով Վարդան Պետրոսյանը 1992 թվականին տեղափոխվել է Փարիզ։ Մինչև 1997 թվականը նա նկարահանվել է կարճամետրաժ ու լիամետրաժ ֆիլմերում։ Մասնակցել է ֆրանսիական մի շարք ներկայացումների (ռեժիսոր՝ Ռոբեր Օսեյն)[4]։ 1996-1997 թվականներին Վարդան Պետրոսյանը նորից սկսել է հանդես գալ «Ոզնիներ» թատերախմբի հետ։ 1997-2000 թվականներին ներկայացրել է մի շարք դուետներ, այդ թվում՝ «Հայ եմ ես, հայ ես դու» (Չուկոյի հետ, Լոս Անջելես, 1997), «Մեր մանկության մանգոն» (Արամոյի հետ, Երևան, 1998), «Ծերունին և սովը» (Խորեն Աբրահամյանի հետ, Երևան, 1999)[4]։
2000 թվականից Վարդան Պետրոսյանն սկսել է բեմադրել հիմնականում հեղինակային ներկայացումներ՝ նվիրված քաղաքական ու հասարակական տարբեր հարցերի։ Հայաստանից բացի նա իր ներկայացումներով հանդես է գալիս Հայկական Սփյուռքում՝ Միացյալ Նահանգներում, Ֆրանսիայում, Կանադայում, Լիբանանում, Իրանում, Սիրիայում, Ռուսաստանում և այլուր[4]։
2012 թվականին Երևանում ներկայացրել է իր նոր՝ «Պարոնայք 50-50» համերգային ծրագիրը, որի ներկայացումները անցել են հուլիսի 23-ից մինչև դեկտեմբերի 19-ը Պարոնյանի անվան թատրոնում[5]։
2013 թվականի հոկտեմբերի 20-ին Եղվարդ-Երևան ավտոճանապարհին երթևեկելիս Վարդան Պետրոսյանը տրանսպորտային վթարի է ենթարկվել՝ հարվածելով մեկ այլ մեքենայի, որի ուղևորներից երկուսը մահացել են, իսկ չորս անձ ստացել է մարմնական վնասվածքներ[6]։ Ինքը՝ Վարդան Պետրոսյանը, ծանր վնասվածքներ է ստացել և մի քանի անգամ վիրահատվել։ Նոյեմբերի 8-ին կալանավորվել է մահացու ելքով երթևեկության կանոնների խախտման մեղադրանքով[7]։ Վարդան Պետրոսյանին մեղադրանք է առաջադրվել Քրեական օրենսգրքի 242-րդ հոդվածի 3-րդ մասով՝ ճանապարհային երթևեկության կամ տրանսպորտային միջոցների շահագործման կանոնները խախտելը, որն անզգուշությամբ առաջացրել է երկու կամ ավելի մարդու մահ[8]։ Դատարանը մերժել է նրան գրավով ազատելու դիմումը, չնայած այն ստորագրել էր 11,000 մարդ[9][10]։ Վարդան Պետրոսյանն իրեն մեղավոր չի ճանաչել 2015 թվականի հունվարի 26-ին։ Նույն թվականի հունվարի 29-ին նա դատապարտվել է հինգ տարվա ազատազրկման Կոտայքի մարզի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարանի կողմից[11][12]։ 2015 թվականի սեպտեմբերի 2-ին Վարդան Պետրոսյանը տեղափոխվել է բաց բանտ[13][14]։ 2017 թվականի մարտին նա ժամկետից շուտ ազատվել է բանտից[15], ինչից հետո մեկնել է Ֆրանսիա։ 2018 թվականին նա բեմադրել է «Իմ կիսատ թողած երգը» ներկայացում, որ նվիրված է բանտում անցկացրած տարիներին[16]։
Աշխատանքները խմբագրել
Ֆիլմադարան խմբագրել
- 1974 – Односельчане
- 1978 – Օգոստոս
- 1987 – Գործողություն
- 1987 – Трое из нас
- 1991 – Глас вопиющий
- 1992 – Առաջին Անգամ Հայաստանում (Վահրամ Սահակյանի հետ)
- 1992 – Ամենավերջին տանգոն Փարիզում (Վահրամ Սահակյանի հետ)[17]
- 1993 – Ամեն ձև
- 1995 – Օդում, ջրում և ցամաքում (Վահրամ Սահակյանի հետ)
- 1998 – Ամենավերջին տանգոն Փարիզում-2 (Վահրամ Սահակյանի հետ)
- 1999 – Մեր Վերջը (Վահրամ Սահակյանի հետ)
- 2009 – Ցմահ բանտարկյալներ
Համերգային տեսաերիզներ խմբագրել
- 1991 – Ձայն անապատում
- 1999 – Մեր վերջը
- 2001 – Խաղում ենք 1700[18]
- 2003 – Բենեֆիս
- 2004 – Կրակի մեջ
- 2006 – Վերելք
- 2008 – Ինչ անել
- 2008 – Սեր և ատելություն[19]
- 2010 – Ճակատագրի կատակները
- 2011 – Սեռասարսափ[20]
- 2012 – Պարոնայք 50-50
- 2013 – Ամեն 2շաբթի
Թատերական ներկայացումներ խմբագրել
- 1981-1985 – «Ոզնիներ» – Հեռուստատեսային կատակներ
- 1987-1989 – Ջութակ և խարթոց
- 1989 – Նույն ինքը Պեպոն
- 1990 – «Ոզնիներ» – Մի անգամ Հայաստանում
- 1990 – Տարեմուտի արկածներ
- 1991 – Բրավո, բրավո, բրավո
- 1996 – Վարդան Պետրոսյան և Ոզնիներ. Ծիծաղի երեկոներ
- 1997 – Վարդան և Չիկո։ I am an Armenian, You are an Armenian
- 1997 – Մեր քերին ձեր բակում
- 1997 – Կես լուրջ ու կես կատակ
- 1998 – Մեր մանկության ՄԱՆԳՈ-ն
- 1999 – Ծերունին և ծովը
- 2000 – 1000 ու մի ելք
- 2002 – Between two mountains
- 2003 – Entre L'Orient et L'Occident
- 2004 – Ցմահ բանտարկյալներ
- 2006 – Վարդան Պետրոսյան և ընկերներ. Շնորհավոր Նոր Տարի
- 2006 – Համլետ
- 2007 – One Vartan Show
- 2009 – Խոստովանություն թատրոնում
- 2009 – Օրեր, գույներ, ճակատագրեր
- 2010 – Encourters with art։ Vardan Petrosian
- 2010 – Aznavour in Armenie
- 2012 – Պարոնայք 50-50
- 2013 – Ամեն 2շաբթի
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Vardan Petrosyan»։ ArmeniaNow։ սեպտեմբերի 2, 2005։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 20-ին։ Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 2
- ↑ Հովհաննիսյան Իրինա (14 նոյեմբերի, 2013)։ Վարդան Պետրոսյանի փաստաբանը դիմել է նրան ազատ արձակելու հարցով (հայերեն)։ Radio Free Europe/Radio Liberty Armenian Service։ Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 2։ «...Վարդան Պետրոսյանի Ֆրանսիայի քաղաքացի լինելը...»
- ↑ ՎԱՐԴԱՆ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆ. «Բոլոր տիպի վերելքները սկսվում են հոգու մաքրությունից»։ Orer (Prague, Czech Republic)։ 13 մարտի, 2007։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 3-ին։ Վերցված է 2 փետրվարի, 2014։ «...իր ստեղծագործական կյանքում հասցրել է կյանքի կոչել մեր ժամանակների ամենատաղանդավոր հայ արվեստագետներից մեկը` Վարդան Պետրոսյանը։»
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 «Վարդան Պետրոսյան [Vardan Petrosyan]» (հայերեն)։ AV Production։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-06-28-ին։ Վերցված է 2018-02-10
- ↑ PanArmenian.net --> Վարդան Պետրոսյան։ Ես դերասան չեմ
- ↑ Two Teenagers Killed In Vardan Petrosyan’s Car Accident
- ↑ Թերթ․am Վարդան Պետրոսյանին կալանավորելու որոշում է կայացվել(չաշխատող հղում), 09.11.13
- ↑ «Armenian actor Vardan Petrosyan charged over fatal crash»։ նոյեմբերի 9, 2013։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-11-11-ին։ Վերցված է 2013 թ․ նոյեմբերի 9
- ↑ Mejlumyan Zaruhi (նոյեմբերի 13, 2013)։ «11,000 Sign Petition to Revoke Detention of Vardan Petrosyan»։ Hetq։ Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 2
- ↑ Վարդան Պետրոսյանը կմնա կալանքի տակ. դատարանը մերժեց միջնորդությունը
- ↑ «Vardan Petrosyan Case: Armenian actor sentenced to jail in vehicular manslaughter trial»։ ArmeniaNow։ հունվարի 29, 2015։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ ապրիլի 18-ին։ Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 28
- ↑ «Armenian Court Sentences Vardan Petrosyan to Five Years»։ Hetq Online։ 29 հունվարի, 2015
- ↑ Վարդան Պետրոսյանի առաջին րոպեները ազատության մեջ
- ↑ «Վարդան Պետրոսյանն ազատության մեջ է»։ Ա1+։ 2 սեպտեմբերի, 2015
- ↑ «Վարդան Պետրոսյանն ազատ է արձակվել»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 28-ին։ Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 28
- ↑ ««Իմ կիսատ թողած երգը»․ Վարդան Պետրոսյանի նոր ներկայացումը՝ Լիբանանում»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ հունիսի 19-ին։ Վերցված է 2018 թ․ հունիսի 28
- ↑ «Ամենավերջին տանգոն Փարիզում» ֆիլմը ՅուԹյուբ կայքում
- ↑ «Խաղում ենք 1700» ՅուԹյուբ կայքում
- ↑ «Սեր և ատելություն» ՅուԹյուբ կայքում
- ↑ «Սեռասարսափ»-ը ՅուԹյուբ կայքում
Արտաքին հղումներ խմբագրել
|
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Վարդան Պետրոսյան կատեգորիայում։ |