Վահագն Դավթյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Դավթյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Վահագն Արմենակի Դավթյան (օգոստոսի 15, 1922[1][2][3], Արաբկիր, Խարբերդի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[2][3] - փետրվարի 21, 1996, Երևան, Հայաստան), հայ բանաստեղծ, հրապարակախոս, թարգմանիչ, դրամատուրգ։ Հայկական ԽՍՀ 1977 թվականի պետական մրցանակի դափնեկիր («Կոմունիստները» բանաստեղծության և «Տաղարան» բանաստեղծությունների շարքի համար), Չարենցի անվան մրցանակի դափնեկիր (1979)։ ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ։ Հայաստանի գիտությունների ազգային ակադեմիայի ակադեմիկոս (1996)[4]։ ԽՍՀՄ գրողների միության անդամ 1949 թվականից։
Վահագն Դավթյան | |
---|---|
Ծնվել է | օգոստոսի 15, 1922[1][2][3] |
Ծննդավայր | Արաբկիր, Խարբերդի վիլայեթ, Օսմանյան կայսրություն[2][3] |
Վախճանվել է | փետրվարի 21, 1996 (73 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Երևան, Հայաստան |
Գերեզման | Գերեզման Վահագն Դավթյանի |
Մասնագիտություն | բանաստեղծ, թարգմանիչ, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ և խմբագիր |
Լեզու | հայերեն |
Ազգություն | հայ |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Հայաստան |
Կրթություն | ԵՊՀ հայ բանասիրության ֆակուլտետ (1948)[2] |
Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն և ՀՀ ԳԱԱ[3] |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ[2] |
Աշխատավայր | Գրական թերթ[2], Հայրենիքի ձայն[2] և Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտե[2] |
Պարգևներ | |
Վահագն Դավթյան Վիքիքաղվածքում | |
Վահագն Դավթյան Վիքիդարանում | |
Vahagn Davtyan Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն
խմբագրելԾնվել է 1922 թվականին Արաբկիրում (Արևմտյան Հայաստան), որը ծվարած է Եփրատի ափին գտնվող Ոսկեգետակի մոտ։ 4 տարեկան է եղել, երբ Տրապիզոնից նավով գաղթել են և ժամանակավորապես հաստատվել Կրասնոդարում։ Գաղթական արաբկիրցիները 1930-ական թվականներին եկել և Երևանում հիմնել են նոր Արաբկիր թաղամասը։ Այդ մասին իմանալով՝ 1932 թվականին մոր և քրոջ հետ վերադառնում և հաստատվում են Երևանում, հայրը ավելի ուշ միանում է իրենց, քանի որ Կրասնոդարում փռապան էր և օգնում էր ընտանիքին։
Դպրոցն ավարտելուց հետո ուղարկել են բանակ, անմիջապես սկսվել է երկրորդ համաշխարհային պատերազմը։ Մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին, վիրավորվել է և վերադարձել տուն, ընդունվել համալսարան։ 1948 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանը։ Եղել է «Ավանգարդ» թերթի աշխատակից՝ 1945-1954 թվականներին, «Գրական թերթի» պատասխանատու քարտուղար՝ 1954-1962 թվականներին, գլխավոր խմբագիր՝ 1962-1965 թվականներին, «Հայրենիքի ձայն» թերթի հիմնադիր-գլխավոր խմբագիր՝ 1965-1967 թվականներին, Սփյուռքահայության հետ մշակութային կապի կոմիտեի նախագահի տեղակալ՝ 1967-1981 թվականներին, «Սովետական Հայաստան» (1989 թվականից՝ «Վերածնված Հայաստան») ամսագրի գլխավոր խմբագիր՝ 1981-1990 թվականներին, Հայաստանի գրողների միության նախագահ՝ 1991-1994 թվականներին, Հայաստանի գիտությունների ազգային ակադեմիայի թղթակից անդամ՝ 1986 թվականին, ակադեմիկոս՝ 1996 թվականին։ Մահացել է 1996 թվականի փետրվարի 21-ին Երևանում, աճյունն ամփոփած է Երևանի Կոմիտասի անվան պանթեոնում[5][6]։ ԽՄԿԿ անդամ 1953 թվականից։
Ստեղծագործություններ
խմբագրելՄոտ 40 բանաստեղծական ժողովածուի, գրական- հրապարակախոսական հոդվածների 2 գրքի, մամուլում տպագրված մոտ 1000 հոդվածի, գրախոսությունների, էսսեների, հուշագրությունների հեղինակ է։ Վահագն Դավթյանի ստեղծագործությունները սկսել են տպագրվել 1935 թվականից։ Թարգմանել է Ա. Ս. Պուշկինի, Ս. Ա. Եսենինի, Ա. Բլոկի, Շ. Պետեֆիի, Ռոբերտ Բըրնսի, Ռուդաքի, Մեժելայտիս, Ա. Կիրակոսյանի և այլոց բանաստեղծություններից։
Հիշատակ
խմբագրելՎահագն Դավթյանի անունով է կոչվում Երևանի թիվ 149 դպրոցը և Արաբկիրի այգին, որտեղ տեղադրված է բանաստեղծի հուշարձանը։ Արաբկիր վարչական շրջանում Դավթյանի անունով է կոչվել նաև փողոց։ 2012 թվականին Երևանի Արաբկիր համայնքի Նաիրի Զարյանի փողոցի 80 հասցեում բացվել է Վահագն Դավթյանի հուշատախտակը[7]։
1976 թվականին գեղանկարիչ Հրանտ Ստեփանյանը վրձնել է Վահագն Դավթյանի դիմանկարը, որը գտնվում է Չարենցի անվան արվեստի և գրականության թանգարանում։
Պարգևներ
խմբագրել- «Հայրենական պատերազմի երկրորդ աստիճանի» շքանշան
- ՀԽՍՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ
- «Աշխատանքային կարմիր դրոշի» շքանշան
- «Պատվո նշան» շքանշան
- Հայաստանի պետական մրցանակի կրկնակի դափնեկիր
- Չարենցի անվան մրցանակի դափնեկիր
Երկերի մատենագիտություն
խմբագրել- Առաջին սեր, Երևան, 1947, 64 էջ։
- Աշխարհի առավոտը, Երևան, 1950, 142 էջ։
- Ճանապարհ սրտի միջով, Երևան, 1955, 72 էջ։
- Լուսաբացը լեռներում, Երևան, 1957, 228 էջ։
- Թոնդրակեցիներ, Երևան, 1961, 196 էջ։
- Թոնդրակեցիներ, Թեհրան, 1962, 169 էջ։
- Ամառային ամպրոպ, Երևան, 1964, 384 էջ։
- ...Բայց ծնուեցի, Պէյրութ, 1965, 48 էջ։
- Գինու երգը, Երևան, 1966, 192 էջ։
- Ծուխ ծխանի, Երևան, 1969, 239 էջ։
- Անկեզ մորենի, Երևան, 1972, 256 էջ։
- Երկերի ժողովածու 2 հատորով, հատ. 1. Բանաստեղծություններ, Երևան, 1973, 440 էջ։
- Երկերի ժողովածու 2 հատորով, հատ. 2. Պոեմներ, Երևան, 1975, 288 էջ։
- Զուգահեռ ճանապարհ (հուշագրություններ, ուղեգրություններ, հրապարակախոսություն), Երևան, 1976, 404 էջ։
- Կապույտ գիրք, Երևան, 1978, 356 էջ։
- Բարի հսկան (հանդիպումներ Վիլյամ Սարոյանի հետ), Երևան, 1979, 208 էջ։
- Լույսն իբրև հաց (հատընտիր), Երևան, 1980, 196 էջ։
- Ասք սիրո, Երևան, 1982, 460 էջ։
- Լույս առավոտի, Երևան, 1984, 216 էջ։
- Երկեր, 2 հատորով, հատ. 1. Բանաստեղծություններ, Երևան, 1985, 448 էջ։
- Երկեր, 2 հատորով, հատ. 2. Պոեմներ, Երևան, 1985, 424 էջ։
- Անքնություն, Երևան, 1987, 350 էջ։
- Ծննդավայր, Երևան, 1988[8], 144 էջ։
- Հայերգություն, Երևան, 1988, 237 էջ։
- Ի սկզբանե էր Բանն (հոդվածներ, էսսեներ), Երևան, 1989, 606 էջ։
- Հայաստան 88, Երևան, 1991, 64 էջ։
- Համառոտ պատմություն հայոց, Երևան, 1992, 86 էջ։
- Գիրք ողբի և գովքի, Երևան, 1994, 52 էջ։
- Հողմաշունչ գիշերներ, Երևան, 1995, 126 էջ։
- Անխորագիր (հուշագրություն - էսսե), Երևան, 2003, 164 էջ[9]։
- Օրհնության նվագներ, Երևան, 2003, 158 էջ[10]։
- Արևոտ հովիտ, Երևան, 2007, 248 էջ։
- Հայերգություն, Երևան, 2008, 240 էջ։
- Ընտրանի, Երևան, 2012, 192 էջ։
- Անխորագիր (վիպակ - էսսե), 2-րդ հրտ., Երևան, 2017, 207 էջ։
- Համառոտ պատմություն հայոց, 2-րդ հրտ., Երևան, 2017, 111 էջ։
- Աստղ ու ցորեն (Ընտրանի), Երևան, 2018, 776 էջ։
- Բարի հսկան, 2-րդ հրտ., Երևան, 2021, 176 էջ[11]։
Գրքեր Վահագն Դավթյանի թարգմանությամբ
Այս հեղինակի կատարած թարգմանությունների ցանկը կարող եք որոնել «Թարգմանչաց արվեստ» շտեմարանի «Թարգմանիչներ» բաժնում |
- Շչիպաչով Ստեփան, Հատընտիր, Երևան, Հայպետհրատ, 1951, 203 էջ։
- Հիքմեթ Նազիմ, Զոյա, Երևան, Հայպետհրատ, 1951, 16 էջ։
- Նայդենովա Նինա, Ես շատ գործեր ունեմ, Երևան, Հայպետհրատ, 1953, 28 էջ։
- Մարշակ Ս., Ձախորդ վարպետը, Երևան, Հայպետհրատ, 1956, 15 էջ։
- Պետեֆի Շանդոր, Բանաստեղծություններ, Երևան, Հայպետհրատ, 1957, 198 էջ։
- Եսենին Սերգեյ, Հատընտիր (ժողովածուի բանաստեղծությունների մի մասը թարգմանել է Վ. Դավթյանը), Երևան, Հայպետհրատ, 1961, 397 էջ։
- Կիրակոսյան, Ալիսիա, Արմատ և Էություն, (1967 թ.), (1971 թ.)
- Ռոբերտ Ռոժդեստվենսկի (1975 թ.)
- Ռոբերտ Բյորնս, Իմ սիրտը լեռներում է (1977)
- Է․ Մեժելայտիս, Քարե գինի (1980 թվական)
- Շանդոր Պետեֆի (1981 թվական)
- Աստղային ձայներ (թարգմանությունների ժողովածու) (1983 թվական)
- Արյունոտ Հարսանիք, Գարսիա Լորկա (1986 թվական)
- Ռուդաքի (1995 թվական)
* Դավթյանը օտար լեզուներով
- Рассвет в горах (1960 թվական)
- Летний зной (1960 թվական)
- Poème d'amour et d'épée (1974)
- Неопалимая купина (1980 թվական)
- Свет как хлеб (1981 թվական)
- Libro Azul (1981 թվական)
- Сказания о любви (1984 թվական)
- Ռեքվիեմ՝
Մամուլ
խմբագրել- Ծարավ։ «Գարուն», 1967, № 1։
Գրականություն
խմբագրել- Հենրիկ Գալստյան, Վահագն Դավթյանի պոեզիան, Երևան,1978
- Ժենյա Քալանթարյան, Վահագն Դավթյան, Երևան,1991
- Լևոն Հայրապետյան,Վահագն Դավթյանի խոսքարվեստը, Երևան,1999
- Անցողիկն ու հավիտենականը, Վահագն Դավթյանի հիշատակին, կազմող՝ Ս․ Յուզբաշյան, խմբ․՝ Գ․ Ջանիկյան, Երևան, 2005
- Դավիթ Գասպարյան, Վահագն Դավթյան, Երևան, 2007
- Սեյրան Գրիգորյան, Վահագն Դավթյանի պոեմները, Երևան, 2021 [1]
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 Давтян Ваагн Арменакович // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохорова — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
- ↑ 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Հայկական համառոտ հանրագիտարան (հայ.) — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1990. — հատոր 2.
- ↑ «ՀՀ գիտությունների ազգային ակադեմիայի իսկական անդամներ». Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 12-ին.
- ↑ «Ով ով է։ Հայեր» հանրագիտարան, հատոր առաջին, գլխավոր խմբագիր՝ Հովհաննես Այվազյան, Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, Երևան, 2007։
- ↑ «Դավթյան Վահագն | armenianlanguage.am». www.armenianlanguage.am. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ մարտի 2-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 25-ին.
- ↑ Բացվել է Վահագն Դավթյանի հուշատախտակը
- ↑ Դավթյան, Վահագն Արմենակի (1988). Ծննդավայր։ Բանաստեղծություններ և պոեմ. Լույս. ISBN 9785545000692.
- ↑ Դավթյան, Vahagn Davtyan; Վահագն (2014 թ․ ապրիլի 16). Ankhoragir; Անխորագիր։ Memoirs – Essay; Հուշագրություններ-էսսե. Armenian eBooks Initiative.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) - ↑ Դավթյան, Վահագն Արմենակի (2003). Օրհնության նվագներ։ Բանաստեղծւթյուններ. ՀԳՄ հրատ. ISBN 9789994134083.
- ↑ «ՀՀ ԳԱԱ հիմնարար գիտական գրադարանի էլ․ քարտարան- Վահագն Դավթյան». Վերցված է 2023 թ․ հուլիսի 12-ին.
Արտաքին հղումներ
խմբագրելՎիքիքաղվածքն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վահագն Դավթյան» հոդվածին։ |
Վիքիդարանն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վահագն Դավթյան» հոդվածին։ |
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վահագն Դավթյան» հոդվածին։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 299)։ |