Փիթեր Մանիգո
Փիթեր Մանիգո (անգլ. ՝ Peter Manigault, հոկտեմբերի 10, 1731[1], Չարլստոն, Հարավային Կարոլինա, ԱՄՆ - նոյեմբերի 12, 1773[1], Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն), Հարավային Կարոլինա նահանգի Չարլսթոնի փաստաբան, պլանտացիայի սեփականատեր, ստրկատեր և գաղութային օրենսդիր։ Կյանքի վերջում նա Հյուսիսային Ամերիկայի բրիտանական գաղութների ամենահարուստ մարդն է եղել և ունեցել է հարյուրավոր ստրուկներ։ Նա 1730-ական թվականներին եղել է Հյուսիսային Ամերիկայի խոշորագույն ստրկավաճառ Ջոզեֆ Ռեգգի փեսան։
| Փիթեր Մանիգո | |
|---|---|
.jpg) | |
| Ծնվել է | հոկտեմբերի 10, 1731[1] |
| Ծննդավայր | Չարլստոն, Հարավային Կարոլինա, ԱՄՆ |
| Մահացել է | նոյեմբերի 12, 1773[1] (42 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Լոնդոն, Մեծ Բրիտանիայի թագավորություն |
| Գերեզման | Huguenot Church |
| Քաղաքացիություն | ԱՄՆ |
| Մասնագիտություն | փաստաբան, բանկիր, plantation owner և քաղաքական գործիչ |
| Ամուսին | Elizabeth Wragg Manigault? |
| Ծնողներ | հայր՝ Gabriel Manigault?, մայր՝ Ann Ashby Manigault? |
| Զբաղեցրած պաշտոններ | speaker? |
| Անդամություն | Իններ Թեմթլ |
| Երեխաներ | Gabriel Manigault?, Joseph Manigault?, Henrietta Manigault Heyward? և Anne Manigault Middleton? |
 Peter Manigault Վիքիպահեստում | |
Վաղ կյանք խմբագրել
Մանիգոն (արտասանվում է MAN-eh-go) ծնվել է Չարլսթոնում 1731 թվականի հոկտեմբերի 10-ին և եղել է ֆրանսիացի հարուստ Հուգենոտ ընտանիքի ներգաղթյալների մի մասը[2]։ Մանիգոն Գաբրիել Մանիգաուլի (1704-1781) և Էն (ծն. Էշբի) Մանիգոյի (1705-1782) որդին էր[3][4]։
Նրա հայրական տատն ու պապը եղել են Ջուդիթ (ծնունդով Ջեթթոն-Գիտոն) Մանիգոն ու Պիեռ Մանիգոն, ովքեր բնակություն են հաստատել Սանթեի տարածքում և դարձել հաջող բրնձագործ[5]։ Նրա մորական տատն ու պապը եղել են Ջոն Էշբին և Կոնստանցիա (ազգանունը ՝ Բրուտոն) Էշբին, ում եղբայրը՝ Թոմաս Բրուտոնը Հարավային Կարոլինայի նահանգապետ էր[6]։
Նա մասնավոր կրթություն է ստացել Հարավային Կարոլինայի նահանգում և Անգլիայում, հաճախ շրջագայել է Եվրոպայում, իրավագիտություն է սովորել Լոնդոնի Ներքին տաճարում և 1752 թվականին կանչվել է բրիտանական բար[7]։
Կարիերա խմբագրել
Նա 1754 թվականին վերադարձել է Հարավային Կարոլինա, որտեղ զբաղվել է փաստաբանությամբ, դարձել հաջողակ վաճառական և բանկիր և ղեկավարել իր ընտանիքի ընդարձակ պլանտացիոն տարածքները, որոնք ներառում էին հարյուրավոր ստրուկներ։ Մինչև 1774 թվականը Մանիգոն եղել է բրիտանական հյուսիսամերիկյան գաղութների ամենահարուստ մարդը։ 1770 թվականին նրա մաքուր ունեցվածքը կազմել է մոտավորապես 33 000 ֆունտ ստեռլինգ, որը 2016 թվականին հավասար էր մոտ 4 մլն դոլարի[8]։
Մանիգոն Հարավային Կարոլինայի Համայնքների պալատում ծառայել է 1755 թվականին, իսկ հետո՝ 1766-1773 թվականներին[9]։ 1765-1772 թվականներին եղել է պալատի խոսնակը[10]։ Նա ակտիվորեն հանդես է եկել 1765 թվականի բրիտանական նամականիշների մասին օրենքի դեմ և հայտնի դարձել որպես հայրենասերների գործ[11]։
Նամակ խմբագրել
Լոնդոնում Մանիգոյի ուսման և Եվրոպայում ճամփորդությունների ժամանակ նա հաճախ նամակներ է փոխանակել իր ծնողների հետ։ Այս նամակագրությունը մի քանի տարիների ընթացքում հրապարակվել է «Հարավային Կարոլինայի Պատմա-ծագումնաբանական ամսագիր» ամսագրում[12]։
Անձնական կյանք խմբագրել
.jpg)
1755 թվականին Մանիգոն ամուսնացել է Էլիզաբեթ Վրագի (1736-1773) հետ[13]։ Նա Ջուդիթ (ծնունդով Դուբոսե) Վրագի և անգլոամերիկացի Ջոզեֆ Վրագի դուստրն է, ով իր կենդանության օրոք եղել է Հյուսիսային Ամերիկայի Բրիտանիայի ստրուկների խոշոր վաճառականներից մեկը[14]։ Նրանց երեխաներն են[15]՝
- Գաբրիել Մանիգո (1758-1809)[14], ով ամուսնացել է Մարգարիտ Իզարդի (1768-1824)՝ մայրցամաքային կոնգրեսական և ԱՄՆ սենատոր Ռալֆ Իզարդի դստեր հետ[16].
- Էն Մանիգոլտ Միդլթոն (1762-1811), ով ամուսնացել է Թոմաս Միդլթոնի հետ (1753-1797[14])
- Ջոզեֆ Մանիգո (1763-1843), ով ամուսնացել է Շառլոտա Դրեյթոնի հետ (1781-1855[14])
- Հենրիետա Մանիգո Հեյվարդ (1769-1827), ով ամուսնացել է Նաթանիել Հեյվորդի (1766-1851) հետ[14]։
1773 թվականին Մանիգոյի առողջությունը վատթարացել է, և նա Հարավային Կարոլինայից մեկնել է Անգլիա՝ փորձելով գտնել բուժում[17]։ Նրա կինը մահացել է 1773 թվականի փետրվարի 19-ին։ Մանիգոյի առողջությունը չէր բարելավվել, և նա մահացել է Լոնդոնում 1773 թվականի նոյեմբերի 12-ին[18]։ Նրան հուղարկավորել են Չարլսթոնի Ֆրանսիական բողոքական Հուգենոտ եկեղեցու գերեզմանատանը[19]։
Սերունդներ խմբագրել
Փիթեր Մանիգոն եղել է Էլիզաբեթ Մանիգո Մորիսի (1785-1822) պապը, ով ամուսնացել է գնդապետ Լյուիս Մորիսի հետ (Լուիս Մորիսի թոռը՝ Անկախության հռչակագրի ստորագրող), և եղել են Դաշնային պետությունների ռազմածովային ուժերի կապիտան Չարլզ Մանիգո Մորիսի[16], Գաբրիել Հենրի Մանիգոյի (1788-1834) և Չարլզ Իզարդ Մանիգոյի (1795-1874) ծնողները[20][21]։
Մանիգոների ընտանիքը շարունակում է մնալ հայտնի Չարլսթոնում, որպես սեփականատեր քաղաքի ամենօրյա թերթի՝ «Post and Courier», որն առաջին անգամ գնել է Փիթեր Մանիգոյի ծոռ Արթուրը` 1896 թվականին։
Արտաքին հղումներ խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 GeneaStar
- ↑ Garraty, John Arthur (1999). American National Biography. Vol. 14. London, United Kingdom: Oxford University Press. էջ 411. ISBN 9780195206357.
- ↑ Gardner, Albert Ten Eyck; Feld, Stuart P. (1965). American Paintings: A Catalogue of the Collection of The Metropolitan Museum of Art. Vol. I. Greenwich, CT: New York Graphic Society. էջ 17.
- ↑ Gardner, Albert Ten Eyck (1965). American Paintings: A Catalogue of the Collection of The Metropolitan Museum of Art. Vol. 1, Painters Born by 1815 (անգլերեն). Metropolitan Museum of Art. էջ 17. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 24-ին.
- ↑ Ingham, John N. (1983). Biographical Dictionary of American Business Leaders. Vol. 2. Greenwood Press: Greenwood Press. էջ 851. ISBN 978-0-313-23908-3.
- ↑ Lucas, Silas Emmett (1959). Genealogy of the Dodson (Dotson) Lucas, Pyles, Rochester, and allied families (անգլերեն). էջ 237. Վերցված է 2020 թ․ ապրիլի 24-ին.
- ↑ Salley, A. S., Jr. (1902). The South Carolina Historical and Genealogical Magazine. Vol. 3. Charleston, SC: South Carolina Historical Society. էջ 87.
{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) - ↑ Walter B. Edgar (1998). South Carolina: A History. Univ of South Carolina Press. էջ 153. ISBN 9781570032554.
- ↑ Board of Managers, Society of Colonial Dames of the State of New York (1913). Register of the Colonial Dames of the State of New York, 1893-1913. New York, NY: Frederick H. Hitchcock. էջ 348.
- ↑ Woodmason, Charles (1953). The Carolina Backcountry on the Eve of the Revolution. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press. էջ 269. ISBN 978-0-8078-4035-1.
- ↑ Ramsay, David (1809). The History of South-Carolina. Vol. 2. Charleston, SC: David Longworth. էջեր 504–505.
- ↑ Haw, James (1997). John & Edward Rutledge of South Carolina. Athens, GA: University of Georgia Press. էջ 357. ISBN 978-0-8203-1859-2.
- ↑ Hain, Pamela Chase (2005). A Confederate Chronicle: The Life of a Civil War Survivor. Columbia, MO: University of Missouri Press. էջ 2. ISBN 978-0-8262-1599-4.
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 14,4 The North Carolina Historical Review. Vol. 47. Raleigh, NC: North Carolina Historical Commission. 1970. էջ 17.
- ↑ Friedman, Saul S. (1999). Jews and the American Slave Trade. Milton Park, UK: Routledge (Taylor & Francis). էջ 165. ISBN 978-1-3515-1075-2.
- ↑ 16,0 16,1 «Manigault, Morris, and Grimball Family Papers, 1795-1832». finding-aids.lib.unc.edu. Wilson Library at the University of North Carolina at Chapel Hill. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
- ↑ Webber, Mabel Louise, South Carolina Historical Society (1914 թ․ հուլիսի 1). «Six Letters of Peter Manigault». The South Carolina Historical and Genealogical Magazine. Charleston, SC: Walker, Evans & Cogswell. XV (3): 113.
{{cite journal}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link) - ↑ McDonough, Daniel J. (2000). Christopher Gadsden and Henry Laurens: The Parallel Lives of Two American Patriots. Cranbury, NJ: Associated University Press. էջ 301. ISBN 978-1-57591-039-0.
- ↑ Laurens, Henry (1981). The Papers of Henry Laurens. Vol. 9. Columbia, SC: University of South Carolina Press. էջ 151. ISBN 978-0-87249-399-5.
- ↑ «Charles Izard Manigault and His Family in Rome - Ferdinando Cavalleri - Google Arts & Culture». Google Cultural Institute. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.
- ↑ «Charles Izard Manigault | Gibbes People's Choice». www.gibbespeopleschoice.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ դեկտեմբերի 14-ին. Վերցված է 2017 թ․ դեկտեմբերի 14-ին.