Վ, վ (անվանում՝ վեվ), հայկական այբուբենի 30-րդ տառը։ Թվային արժեքը՝ «3000»։

Վ, վ
ՏեսակՀայկական այբուբենի տառ
ՄեծատառՎ
Փոքրատառվ
Մասն էՀայոց գրեր
Այբուբեն(ներ)Հայերեն այբուբեն
Տեղը այբուբենում30-րդ
Հնչույթվէվ
Հայերենի այբուբեն
Ա ա Ծ ծ Ջ ջ
Բ բ Կ կ Ռ ռ
Գ գ Հ հ Ս ս
Դ դ Ձ ձ Վ վ
Ե ե Ղ ղ Տ տ
Զ զ Ճ ճ Ր ր
Է է Մ մ Ց ց
Ը ը Յ յ Ւ ւ
Թ թ Ն ն Փ փ
Ժ ժ Շ շ Ք ք
Ի ի Ո ո և
Լ լ Չ չ Օ օ
Խ խ Պ պ Ֆ ֆ
Վ տառը Վիքիպեդիայի լոգոյի վրա
(վերևի ձախ անկյունում)։

Ստեղծել է Մեսրոպ Մաշտոցը 405-406 թվականներին։ Միջնադարում օգտագործվել են «երկաթագիր», «գրչագիր», «նոտրգիր», «շղագիր» տառատեսակները[1][2][3][4]։

Վ նշանագրում ժամանակակից հայերենի վ շրթնատամնային շփական ձայնեղ բաղաձայն հնչույթը։ Արևմտահայերենում և գրաբարում որոշ դիրքերում այդ նույն հնչույթն արտահայտվում է նաև ւ-ով։ Վ նշանակել է երեք հազար և երեք հազարերորդ, բյուրի նշանով՝ երեսուն միլիոն։ Արաբական թվանշանների գործածությունից հետո էլ օգտագործվել է որպես քանակական և դասական թվական։ Այժմ օգտագործվում է միայն դասական թվական արժեքով։

Յունիկոսում խմբագրել

Յունիկոդում ներկայացված է՝

  • մեծատառ Վ՝ U+054E
  • փոքրատառ վ՝ U+057E

Բրայլով ներկայացումը խմբագրել

   
Արլ. Արմ.
Dots
2456
Dots
1236
 

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
  2. Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
  3. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
  4. Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից։