Ստեֆան Ռաիչկովիչ
Ստեֆան Ռաիչկովիչ (սերբ.՝ Stevan Raičković; հուլիսի 5, 1928[1], Neresnica, Kučevo, Սերբիա - մայիսի 6, 2007[1], Բելգրադ, Սերբիա), սերբ բանաստեղծ, արձակագիր, թարգմանիչ։ Սերբիայի գիտության և արվեստի ակադեմիայի լիիրավ անդամ (1993):
Ստեֆան Ռաիչկովիչ Stevan Raičković | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հուլիսի 5, 1928[1] |
| Ծննդավայր | Neresnica, Kučevo, Սերբիա |
| Վախճանվել է | մայիսի 6, 2007[1] (78 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Բելգրադ, Սերբիա |
| Գերեզման | Բելգրադի նոր գերեզմանատուն |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ, մանկագիր, գրող և թարգմանիչ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Սերբիա |
| Կրթություն | Բելգրադի համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետ |
| Անդամակցություն | Սերբական գիտությունների և արվեստների ակադեմիա, Սերբիայի գրողների միություն և Սերբական գիտությունների և արվեստների ակադեմիա |
| Պարգևներ | |
 Stevan Raičković Վիքիպահեստում | |
Ավարտել է Բելգրադի համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետը (1947): 1949-1959 թվականներին աշխատակցել է «Радио Белграда»-ի գրական խմբագրությանը։
1945 թվականից սկսած՝ բանաստեղծություններով հանդես է եկել «Литература», «Юность», «Լիտերատուրնայա գազետա», «Политика» պարբերականներին։
Հրատարակել է ավելի քան քսան բանաստեղծական գրքեր, յոթ գիրք՝ մանուկների համար, մի քանի ակնարկների ժողովածու։ Հեղինակ է քնարական «Լռության երգը» (1952), «Տիսա» (1961), «Բանաստեղծություններ» (1972) ժողովածուներին։ Երկերի ժողովածուն հրատարակել է 1998 թվականին։ Թարգմանել է Աննա Ախմատովայի, Մարինա Ցվետաևայի, Բորիս Պաստեռնակի, Իոսիֆ Բրոդսկու և ժամանակակից ռուս բանաստեղծների։ Թարգմանել է նաև Շեքսպիրի և Պետրարկայի սոնետները։
Ստեֆան Ռաիչկովիչը հայերեն խմբագրել
- Քարե գիշերերգ; Ձոն Պրկոսի հուշարձանին (բանաստեղծություններ)։ Թարգմ.՝ Արտեմ Հարությունյան։ «Գարուն», 1999, № 1։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ստեֆան Ռաիչկովիչ» հոդվածին։ |