Վիքիպեդիա

Ստանիսլավ Օգոստոս Պոնյատովսկի

Ստանիսլավ II Օգոստոս Պոնյատովսկի (լեհ.՝ Stanisław August Poniatowski, հունվարի 17, 1732(1732-01-17)[1][2][3][…], Voŭčyn, Լիտվական մեծ իշխանություն - փետրվարի 12, 1798(1798-02-12)[1][2][3][…], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[4]), Լեհաստանի վերջին թագավորը և Լիտվայի մեծ իշխանը 1764-1795 թվականներին։

Ստանիսլավ Օգոստոս Պոնյատովսկի
լեհ.՝ Stanisław August Poniatowski
 
Մասնագիտություն՝ դիվանագետ և ռազմական գործիչ
Դավանանք կաթոլիկություն
Ծննդյան օր հունվարի 17, 1732(1732-01-17)[1][2][3][…]
Ծննդավայր Voŭčyn, Լիտվական մեծ իշխանություն
Վախճանի օր փետրվարի 12, 1798(1798-02-12)[1][2][3][…] (66 տարեկան)
Վախճանի վայր Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն[4]
Թաղված Catholic Church of St. Catherine, Church of the Holy Trinity in Voŭčyn և Սուրբ Հովհաննես Մկրտիչ կաթոլիկ եկեղեցի
Դինաստիա Poniatowski?
Քաղաքացիություն  Ռեչ Պոսպոլիտա և  Ռուսական կայսրություն
Ի ծնե անուն լեհ.՝ Stanisław Antoni Poniatowski
Հայր Ստանիսլավ Պանյատովսկի
Մայր Կոնստանցիա Չարտաորիսկայա
Զավակներ ենթդ․ Michal Grabowski?, ենթդ․ Izabela Grabowska?, Stanisław Grabowski?[2], Anna Petrovna?, Michał Cichocki?, Kazimierz Grabowski?, Konstancja Żwanowa? և Princess Maria Czartoryska?
 
Ինքնագիր Изображение автографа
 
Պարգևներ

Վաղ տարիներ խմբագրել

Կրակովյան Ստանիսլավ Պոնիտովսկու (1676-1762) և նրա կնոջ՝ ամենահարուստ մագնատ Կազիմիր Չարթորիյսկու դստեր՝ Կոնստանցիայի (1696-1759) չորրորդ որդին է։ Ծնվել է 1732 թվականի հունվարի 17-ին հոր կալվածքում՝ Վոլչինում (այժմ՝ Կամենեցկի շրջան, Բրեստի մարզ, Բելառուսի Հանրապետություն)։

Նա լավ կրթություն է ստացել Չարտորյան զարմիկների հետ (որոնց հետ նա կազմել է ազգանունը) և շատ է ճամփորդել Արևմտյան Եվրոպայում։ Երկար ժամանակ անցկացրել է Անգլիայում, որտեղ մանրամասն ուսումնասիրել է խորհրդարանական կարգը։ 1752 թվականին նա ուշադրություն է դարձրել Ռեչ Պոսպոլիտայի Սեյմում իր հռետորական ունակություններով։ 1755-1756 թվականներին Ռուսաստանում ապրել է որպես անգլիացի դեսպանորդ Վիլյամսի անձնական քարտուղար, իսկ 1757-1762 թվականներին դատարանի մոտ հավատարմագրվել է որպես Սաքսոնիայի դեսպան։ Նրա ճակատագրի համար որոշիչ է դարձել 1756 թվականին սկսված սիրավեպը, երբ Մեծ իշխանուհի Եկատերինա Ալեքսեևնան, որը ծննդաբերությունից հետո ապաքինվել է և բաժանվել սիրեցյալ Սալտիկովից, սիրահարվել է 23-ամյա Պոնյատովսկուն[6]։ 1758 թվականին՝ կանցլեր Բեստուժևի անկումից հետո, Վիլյամսն ու Պեչատովսկին ստիպված էին լքել Պետերբուրգը։

Ռեչե Պոսպոլիտայի գահին խմբագրել

Օգոստոս III թագավորի մահից հետո Չարթորիական կուսակցության կողմից առաջադրվել է Ռեչ Պոսպոլիտայի գահի թեկնածու։ 1764 թվականին Եկատերինա II-ի փոքրաթիվ մասնակցությամբ և վճռական աջակցությամբ ընտրվել է թագավոր։

Կառավարման առաջին տարիներին Ստանիսլավ Օգոստոս Պոնոմարովսկին սկսել է վերափոխումները գանձապետարանում, դրամահատարանում, բանակում՝ ներդնելով նոր զինատեսակներ և փոխարինելով հեծելազորը հետևակայինի, պետական պարգևների և օրենսդրական համակարգերում։ Ձգտում էր չեղարկել liberum veto-ն, որը Սեյմի ցանկացած անդամի թույլ էր տալիս արգելք դնել ցանկացած որոշման վրա։

1764 թվականին ոչ թե Կրակովում, այլ Վարշավայում թագադրման խախտված ավանդույթի շնորհիվ նորընտիր թագավորը որոշել է ներողություն խնդրել Լեհաստանի հովանավոր Սուրբ Ստանիսլավից, այլ կերպ՝ 1765 թվականին հիմնադրելով Սուրբ Ստանիսլավի շքանշանը։ Այս շքանշանը դարձել է Ռեչ Պոսպոլիտայի՝ Սպիտակ արծվի շքանշանը, Լեհաստանի պետական պարգևի երկրորդ շքանշանը։

1767 թվականից սկսած՝ Ռուսաստանի և Պրուսիայի հարևան տերությունների աջակցությամբ Շլյախտայի Պոնիտական խմբավորման քաղաքականությունից դժգոհները միավորվել են կոնֆեդերացիայում։ Այսպես կոչված Ռեպնինյան Սեյմը (այսպես է կոչվել Եկատերինա II-ի ներկայացուցիչ Ն. Վ. Ռեպնինի անունով, որը փաստորեն թելադրում էր որոշումները) 1767 թվականի վերջին 1768 թվականի սկզբին հաստատել է «արմատական իրավունքները», որոնք երաշխավորում են շլյխեթյան ազատություններն ու արտոնությունները, և հռչակել է ուղղափառ և բողոքականների իրավունքների հավասարումը կաթոլիկների հետ։ Պահպանողական շլյախտան, որը դժգոհ է այդ պոստուլատներից և Պեչատովսկու ռուսամետ կողմնորոշումից, միավորվել է զինված միության՝ Բարայի կոնֆեդերացիայի մեջ։ Սկսված քաղաքացիական պատերազմը առաջացրել է հարևան տերությունների ներխուժումը և 1772 թվականին հանգեցրել է Ռիչ Պոսպոլիտայի առաջին բաժինը նրանց միջև։

 

1791 թվականի մայիսի 3-ին՝ նոր սահմանադրության ընդունումից հետո, Տարգովիցկի Համադաշնության և ինտերվենցիայի ելույթով, կոնֆեդերատների, ռուսական զորքերի խնդրանքով, սկսվել է ռուս-լեհական պատերազմը։

Լուսավորության դարաշրջանի Սան լեհ թագավորը, չնայած բավականին դժվար կացության, ամեն ինչ անում էր իր մայրաքաղաքը զարդարելու համար։ Նա նույնիսկ ցանկացել է Վարշավայում ստեղծել արվեստի թանգարան, որը չի զիջում Էրմիտաժին։ Նրա համար նկարների ձեռքբերումը հանձնարարվել է Լոնդոնի գալերիստին և ընթանում էր ամբողջ թափով, երբ Պոկրատովսկին կորցրել է գահը։ Այս հավաքածուն հիմք է հանդիսացել Լոնդոնի արվարձանում գտնվող Գալիչյան պատկերասրահի համար։ 1767-1780 թվականներին պալատական նկարիչ Ստանիսլավ Օգգուստոն եղել է հայտնի նկարիչ Բեռնարդո Բելոտտոն։

1795 թվականին Թադեուշ Կոստյուշկոյի ապստամբության ճնշումից հետո Ստանիսլավ Օգոստոս Պոնյատովսկին թողեց Վարշավան և 120 ռուսական դրուժինաների ուղեկցությամբ և ռուս փոխանորդի խնամակալության ու վերահսկողության ներքո ժամանեց Գրոդնո, որտեղ էլ 1795 թվականի նոյեմբերի 25-ին ստորագրեց Ռեչ Պոսպոլիտայի գահից հրաժարվելու ակտը։

Կյանքի վերջին տարիներն անցկացրել է Սանկտ Պետերբուրգում։ Հանկարծամահ է եղել Մարմարյան դարպասներում՝ իր նստավայրում։ Թագավորական պատիվներով թաղվել է Նևսկի պողոտայում գտնվող սուրբ Եկատերինա Ալեքսանդրիայի տաճարում։

Անձնական կյանք և սերունդ խմբագրել

Պաշտոնապես Ստանիսլավ Օգոստոսը երբեք չի ամուսնացել, թեև նա պլաններ էր ստեղծել իր ամուսնության մասին՝ սկզբնապես Պոտոցկու կամ Ռադզիվիլների ցեղի ներկայացուցչի հետ, սակայն, դառնալով թագավոր, Ֆրանսիայի արքայադստեր կամ ավստրիական դքսուհու հետ։ Եկատերինա II-ը, որը շահագրգռված չի եղել Լեհաստանի գահի կայունությամբ, խոչընդոտել է այդ ծրագրերին։ Իր հուշերում նա նկարագրել է, թե որքան կրքոտ և լուրջ է նա սիրել կայսրուհի Եկատերինին։ Պաշտոնապես ճանաչված մեծ իշխանուհի Աննա Պետրովնան (1757-1759), հավաբանար[7], եղել է Պոնիտովսկու դուստրը։

 
Պոնյատովսկիի մահը Բաչարելիի կտավի վրա

Դառնալով Լեհաստանի թագավոր՝ Ստանիսլավ Օգոստոսը շատ սիրուհիներ է ունեցել[8]։ Նրանցից մեկը՝ Ելիզաբետո Գրաբովսկայան (Շիդլովսկայա), ենթադրաբար, ավելի ուշ դարձել է նրա գաղտնի մորգանատիկական կինը։ Նրանց հարաբերությունները տևել են մոտ քսան տարի։ Նրա երեխաները, որոնք ծնվել են գեներալ-լեյտենանտ Յան-Եժի Գրաբովսկիի հետ օրինական ամուսնության ժամանակ, համարվում են թագավորի արտամուսնական երեխաները՝ Իզաբելլա, Կոնստանցիա, Միխալ, Ստանիսլավ (երկու տղաները պաշտոնապես ճանաչվել են թագավոր) անուններով և, հավանաբար, նաև Կազիմեժը (մեկ այլ վարկածի համաձայն՝ նա իր ավագ եղբայր Կազիմիր Պեչատովսկիի որդին էր)։ Իշխանուհի Մագդալենա Ագնեշկա Լյուբոմիրիից թագավորն ունեցել է արտամուսնական որդի՝ Միխալ Ցիխոցկին և դուստր Կոնստանցիա Զվանովա (1768-1810) անուններով[9][10][11]։

Կան բաստարդների մասին չհաստատված լուրեր[12][13]։ Նրա պալատական տիկին Աննա Մարիա Լյուբոմիրսկայան պնդում էր, որ թագավորը իր արտամուսնական որդու հայրն է (որի անունը նամակագրության մեջ հիշատակվում է միայն կեղծանվան ներքո), սակայն թագավորը հերքել է այդ փաստը։ Ենթադրվում էր, որ որդուն ծննդաբերել է Յադվիգ Ցեխանովեցկայան, որը հետագայում ամուսնացել է Նիկոլայ Մանուցիի հետ (Jadwiga Ciechanowiecka ze Strutyńskich, Manuzzi, մոտ 1736-1778)[14]։

1760-ականներից մինչև 1770-ական թվականները թագավորի սիրո համար մրցել են Մագդալենա Լյուբոմիրսկայան և Էլժբետա Բրանիցկայան (Սապեգա), որը համարվել էր նրա առաջին սիրուհիներից մեկը[15]։ Նաև նշվում է, որ նա սիրավեպեր է ունեցել զարմիկների՝ հայտնի Իզաբելա Չարթորիսկայի և Ալեքսանդրա Լյուբոմիրսկայայի հետ։ Լայն տարածում ունի այն կարծիքը, որ Իզաբելլայի Մարիա Աննա անունով դուստրը, որը դարձել է Վյուրտեմբյուրգի արքայադուստր, իրականում Ստանիսլավ Օգոստոսի դուստրն էր։ Սապեգ ցեղի մեկ այլ ներկայացուցիչ, որը եղել է նրա ալկովում՝ Իոաննան է (Joanna z Sułkowskich Sapieżyna, 1736-1800): Հիշատակվում է Դորոթեյա Բիրոնի, փարիզյան գրասրահի տիրուհի Մարիա Ժոֆրենի, ճենապակու գործարանի տնօրեն Բարոն Շյուտտերի (Franciszek Schütter), իտալացի երգչուհի Բենինի հետ նրա սիրավեպերը[16][17]։

Մահից հետո խմբագրել

 
Տրոիցկյան վանք

1938 թվականին Ստալինը թույլատրել է բավարարել լեհական կառավարության խնդրանքը և թագավորի աճյունները հանձնել լեհական կողմին։ 1938 թվականի հուլիսի 30-ին թագավորի աճյունը տեղափոխվել է Լեհաստան։ Մնացորդները պահպանում են Տրոիցկյան վանքում՝ Բրեստից 35 կմ հեռավորության վրա գտնվող Պուլվե գետի Վոլչին ավանում, որտեղ ավելի վաղ գտնվում էր Ստանիսլավ Պեչատովսկու տոհմական կալվածքը։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի սկսվելուց հետո Վոլչինը հայտնվել է Բելառուսական ԽՍՀ-ին միացած տարածքների կազմում[18]։ 1950-ական թվականների կեսերին եկեղեցին հանվել է պատմաճարտարապետական հուշարձանների պետական գրանցամատյանից և օգտագործվել որպես պահեստ։ Ստանիսլավ Ավգուստոս Պոնիտովսկու գերեզմանը թալանվել է։

1988 թվականին հոկտեմբերին լեհական կառավարությունը դիմեց Գորբաչովին՝ խնդրելով հնարավորություն տալ վերաթաղել Ստանիսլավ Օգոստոսի աճյունը Վարշավայում։ Խորհրդային հնագիտական արշավախումբը թաղման վայրում հայտնաբերել է միայն թագավորի հագուստի և կոշիկի բեկորներ, ինչպես նաև թագադրման թիկնոցի մասեր։ Այն մասին, թե ինչ է եղել ոսկեզօծ մարմնը, բրոնզե թագը, կան միայն ասեկոսեներ[19]։ Այն ամենը, ինչ պահպանվել է, 1988 թվականի դեկտեմբերին վերադարձվել է լեհական կողմին։ Թագավորի աճյունը տեղավորվել Է Վարշավայի սուրբ Հովհաննես եկեղեցում։

Մշակույթում խմբագրել

  • 2007 - «Փետուրով և սուսերով» - Ալեքսեյ Բարաբաշ
  • 2007 - «Եկատիրինայի հրացանակիրները» - Ալեքսանդր Ռազբաշ
  • 2014 - «Եկատիրինա» - Алексей Воробьев
  • 2015 - «Մեծ» - Ռիխարդ Լեպերս
  • 2017 - «Եկատիրինա. Թռիչք» - Մարչին Ստեց
  • 2018 - «Արյունոտ տիկին» — Ալլեքսանդր Աստաշյոնկ

Նախնիներ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

[9] [10] [11] [12] [13] [15] [16] [17] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30] [31] [32] [33] [34] [35] [36] [37] [38] [39] [40] [41] [42] [43] [44] [45] [46] [47] [48] [49] [50] [51] [52] [53] [54] [55] [56] [57] [58] [59] [60] [61] [62] [63] [64] [65] [66] [67] [68] [69] [70] [71] [72] [73] [74] [75] [76] [77] [78] [79] [80] [81] [82] [83] [84] [85] [86] [87] [88] [89] [90] [91] [92][93] [94] [95] [96] [97] [98] [99] [100] [101] [102] [103] [104] [105]

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 RKDartists (նիդերլ.)
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Lundy D. R. The Peerage
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #119095777 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  5. ↑ List of Royal Society Fellows 1660-2007 — Royal Society. — P. 287.
  6. ↑ Евгеньева М. Любовники Екатерины. — М: Внешторгиздат, 1989.
  7. ↑ Christine Hatt Catherine the Great. — World Almanac Library, 2004-01-01. — 68 с. — ISBN 9780836855357
  8. ↑ Andrze Nowak i Dariusz Osowski. «Zapraszamy do lektury FAWORYTY KRÓLA STASIA» (լեհերեն). albumpolski.pl. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 27-ին.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Stanisław August Antoni "II" Poniatowski h. Ciołek (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)». Sejm-wielki.pl. Վերցված է 2012 թ․ հունիսի 16-ին.
  10. ↑ 10,0 10,1 «Elżbieta Szydłowska z Wielkiego Szydłowa h. Lubicz (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego)». Sejm-wielki.pl. Վերցված է 2012 թ․ հունիսի 16-ին.
  11. ↑ 11,0 11,1 Andrzej Zahorski (1988). Spór o Stanisława Augusta. Państwowy Instytut Wydawniczy. էջ 413. ISBN 978-83-06-01559-1. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 3-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 Robert Bideleux; Ian Jeffries (1998 թ․ հունվարի 28). A history of eastern Europe: crisis and change. Psychology Press. էջ 160. ISBN 978-0-415-16111-4. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 11-ին.
  13. ↑ 13,0 13,1 Historical modifications of the Order of Saint Stanislaus Արխիվացված 13 Փետրվար 2013 archive.today. Konfraternia Orderu Św. Stanisława. Written on the basis of „Polish Orders and Decorations” by Wanda Bigoszewska. Last accessed on 26 April 2012.
  14. ↑ nina.gov.pl. «Jadwiga Manuzzi» (լեհերեն). www.ipsb.nina.gov.pl. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 27-ին.
  15. ↑ 15,0 15,1 Jacek Jędruch (1998). Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493–1977: a guide to their history. EJJ Books. էջեր 184–185. ISBN 978-0-7818-0637-4. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  16. ↑ 16,0 16,1 Norman Davies (2005 թ․ մարտի 30). God's Playground: The origins to 1795. Columbia University Press. էջ 403. ISBN 978-0-231-12817-9. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 18-ին.
  17. ↑ 17,0 17,1 Jerzy Jan Lerski; Piotr Wróbel; Richard J. Kozicki (1996). «Volume 289». Polish Historical dictionary of Poland, 966–1945. Greenwood Publishing Group. էջ 565. ISBN 0-313-26007-9.
  18. ↑ «Католический храм Святой Екатерины в Санкт-Петербурге» Արխիվացված 2010-02-17 Wayback Machine // Польский ежемесячник в Санкт-Петербурге
  19. ↑ «SHOWBIZ SPY - OUR SPIES ARE EVERYWHERE!» (անգլերեն). SHOWBIZ SPY. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 30-ին.(չաշխատող հղում)
  20. ↑ Andrzej Zahorski (1988). Spór o Stanisława Augusta. Państwowy Instytut Wydawniczy. էջեր 446–449. ISBN 978-83-06-01559-1. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 3-ին.
  21. ↑ Andrzej Zahorski (1988). Spór o Stanisława Augusta. Państwowy Instytut Wydawniczy. էջ 7. ISBN 978-83-06-01559-1. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 3-ին.
  22. ↑ Andrzej Zahorski (1988). Spór o Stanisława Augusta. Państwowy Instytut Wydawniczy. էջ 8. ISBN 978-83-06-01559-1. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 3-ին.
  23. ↑ Andrzej Zahorski (1988). Spór o Stanisława Augusta. Państwowy Instytut Wydawniczy. էջեր 9–10. ISBN 978-83-06-01559-1. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 3-ին.
  24. ↑ Butterwick 1998, էջ. 93
  25. ↑ Juliusz Bardach, Boguslaw Lesnodorski, and Michal Pietrzak, Historia panstwa i prawa polskiego Warsaw: Paristwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, p.297-298
  26. ↑ Juliusz Bardach, Boguslaw Lesnodorski, and Michal Pietrzak, Historia panstwa i prawa polskiego (Warsaw: Paristwowe Wydawnictwo Naukowe, 1987, p.317
  27. ↑ Krzysztof Bauer (1991). Uchwalenie i obrona Konstytucji 3 Maja. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. էջ 167. ISBN 978-83-02-04615-5. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 2-ին.
  28. ↑ Butterwick 1998, էջ. 92
  29. ↑ Butterwick 1998, էջ. 156
  30. ↑ Butterwick 1998, էջ. 1
  31. ↑ Butterwick 1998, էջ. 2
  32. ↑ Butterwick 1998, էջ. 218
  33. ↑ Francis W. Carter (1994). Trade and urban development in Poland: an economic geography of Cracow, from its origins to 1795. Cambridge University Press. էջ 192. ISBN 978-0-521-41239-1. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 18-ին.
  34. ↑ Joseph Kasparek-Obst (1980 թ․ հունիսի 1). The constitutions of Poland and of the United States: kinships and genealogy. American Institute of Polish Culture. էջ 40. ISBN 978-1-881284-09-3. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 6-ին.
  35. ↑ Lewinski Corwin, Edward Henry (1917) [1917], The Political History of Poland, Google Print, էջեր 310–315
  36. ↑ Annmarie Francis Kajencki (2005). Count Casimir Pulaski: From Poland to America, a Hero's Fight for Liberty. The Rosen Publishing Group. էջ 20. ISBN 1-4042-2646-X.
  37. ↑ Norman Davies (2005). God's Playground: A History of Poland in Two Volumes. Oxford University Press. էջ 310. ISBN 978-0-19-925339-5. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 26-ին.
  38. ↑ Schulz-Forberg 2005, էջ. 162
  39. ↑ Andrzej Jezierski, Cecylia Leszczyńska, Historia gospodarcza Polski, 2003, p. 68.
  40. ↑ Butterwick 1998, էջ. 94
  41. ↑ Oleg Jardetzky (1992). The Ciolek of Poland. Akademische Druck- u. Verlagsanstalt. էջ 176. ISBN 3-201-01583-0.
  42. ↑ Jacek Jędruch (1998). Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493–1977: a guide to their history. EJJ Books. էջ 159. ISBN 978-0-7818-0637-4. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  43. ↑ Jacek Jędruch (1998). Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493–1977: a guide to their history. EJJ Books. էջեր 162–163. ISBN 978-0-7818-0637-4. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  44. ↑ Jacek Jędruch (1998). Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493–1977: a guide to their history. EJJ Books. էջ 178. ISBN 978-0-7818-0637-4. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  45. ↑ Jacek Jędruch (1998). Constitutions, elections, and legislatures of Poland, 1493–1977: a guide to their history. EJJ Books. էջեր 186–187. ISBN 978-0-7818-0637-4. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 13-ին.
  46. ↑ Marek Wrede; Hanna Małachowicz; Paweł Sadlej (2007). Konstytucja 3 Maja. Historia. Obraz. Konsweracja. Zamek Królewski w Warszawie. էջեր 26–31. ISBN 978-83-7022-172-0.
  47. ↑ Lindemann 2006, էջ. 236
  48. ↑ Jerzy Lukowski (2010 թ․ օգոստոսի 3). Disorderly liberty: the political culture of the Polish-Lithuanian Commonwealth in the eighteenth century. Continuum International Publishing Group. էջ 226. ISBN 978-1-4411-4812-4. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 23-ին.
  49. ↑ Jerzy Łojek (1986). Geneza i obalenie Konstytucji 3 maja. Wydawn. Lubelskie. էջ 24. ISBN 978-83-222-0313-2. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.
  50. ↑ Jerzy Łojek (1986). Geneza i obalenie Konstytucji 3 maja. Wydawn. Lubelskie. էջեր 26–31. ISBN 978-83-222-0313-2. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.
  51. ↑ Jerzy Łojek (1986). Geneza i obalenie Konstytucji 3 maja. Wydawn. Lubelskie. էջեր 31–32. ISBN 978-83-222-0313-2. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.
  52. ↑ Jerzy Łojek (1986). Geneza i obalenie Konstytucji 3 maja. Wydawn. Lubelskie. էջեր 325–326. ISBN 978-83-222-0313-2. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 17-ին.
  53. ↑ Jan IJ. van der Meer (2002). Literary Activities and Attitudes in the Stanislavian Age in Poland (1764–1795): A Social System?. Rodopi. էջ 233. ISBN 978-90-420-0933-2. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 26-ին.
  54. ↑ Jan IJ. van der Meer (2002). Literary Activities and Attitudes in the Stanislavian Age in Poland (1764–1795): A Social System?. Rodopi. էջ 234. ISBN 978-90-420-0933-2. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 26-ին.
  55. ↑ Jan IJ. van der Meer (2002). Literary Activities and Attitudes in the Stanislavian Age in Poland (1764–1795): A Social System?. Rodopi. էջ 235. ISBN 978-90-420-0933-2. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 26-ին.
  56. ↑ Jan IJ. van der Meer (2002). Literary Activities and Attitudes in the Stanislavian Age in Poland (1764–1795): A Social System?. Rodopi. էջ 51. ISBN 978-90-420-0933-2. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 26-ին.
  57. ↑ Czesław Miłosz (1983 թ․ հոկտեմբերի 24). The History of Polish Literature. University of California Press. էջ 162. ISBN 978-0-520-04477-7. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 26-ին.
  58. ↑ Polska Akademia Nauk (1973). Nauka polska. Polska Akademia Nauk. էջ 151. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 26-ին.
  59. ↑ Norman Davies, God's Playground: A History of Poland, Columbia University Press, 2005, 0-231-12819-3, Google Print, p.167
  60. ↑ Teresa Zielińska (1997). «Volume 1». Poczet polskich rodów arystokratycznych (լեհերեն). Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. էջ 239. ISBN 83-02-06429-7.
  61. ↑ Mieczysław B. Biskupski; James S. Pula (1990). «Volume 289». Polish democratic thought from the Renaissance to the great emigration: essays and documents. East European Monographs. էջ 168. ISBN 0-88033-186-0.
  62. ↑ Professor Anita J. Prazmowska (2011 թ․ հուլիսի 13). A History of Poland. Palgrave Macmillan. էջ 199. ISBN 978-0-230-34537-9. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 29-ին.(չաշխատող հղում)
  63. ↑ Professor Anita J. Prazmowska (2011 թ․ հուլիսի 13). A History of Poland. Palgrave Macmillan. էջ 200. ISBN 978-0-230-34537-9. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 29-ին.(չաշխատող հղում)
  64. ↑ Professor Anita J. Prazmowska (2011 թ․ հուլիսի 13). A History of Poland. Palgrave Macmillan. էջեր 206–207. ISBN 978-0-230-34537-9. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 29-ին.(չաշխատող հղում)
  65. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 612
  66. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 613
  67. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 614
  68. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 615
  69. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 616
  70. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 617
  71. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 618
  72. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 619
  73. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 620
  74. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 621
  75. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 622
  76. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 623
  77. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 624
  78. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 625
  79. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 626
  80. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 627
  81. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 628
  82. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 629
  83. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 630
  84. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 631
  85. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 632
  86. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 633
  87. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 634
  88. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 635
  89. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 636
  90. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 637
  91. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 638
  92. ↑ Jerzy Michalski, Stanisław August Poniatowski, Polski Słownik Biograficzny, T.41, 2011, p. 639
  93. ↑ Virginia Rounding (2008 թ․ հունվարի 22). Catherine the Great: Love, Sex, and Power. Macmillan. էջ 74. ISBN 978-0-312-37863-9. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 29-ին.
  94. ↑ George Sanford (2002). Democratic government in Poland: constitutional politics since 1989. Palgrave Macmillan. էջեր 11–12. ISBN 978-0-333-77475-5. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 5-ին.
  95. ↑ Paul W. Schroeder (1996). The transformation of European politics, 1763–1848. Oxford University Press, US. էջ 84. ISBN 978-0-19-820654-5. Վերցված է 2011 թ․ հուլիսի 5-ին.
  96. ↑ Władysław Smoleński (1919), Dzieje narodu polskiego, Gebethner i Wolff, էջեր 295–305, Վերցված է 5 September 2011-ին
  97. ↑ Włodzimierz Sochacki (2007), Historia dla maturzystów: repetytorium, Wlodzimierz Sochacki, էջեր 274–275, ISBN 978-83-60186-58-9, Վերցված է 5 September 2011-ին
  98. ↑ Daniel Stone (1 September 2001), The Polish-Lithuanian state, 1386–1795, University of Washington Press, էջեր 274–275, ISBN 978-0-295-98093-5, Վերցված է 5 September 2011-ին
  99. ↑ Bartłomiej Szyndler (January 2009). RacŁawice 1794. Bellona. էջ 64. ISBN 978-83-11-11606-1. Վերցված է 2012 թ․ հունիսի 18-ին.
  100. ↑ Volumina Legum, t. X, Poznań 1952, p. 326.
  101. ↑ «22 czerwca 1792 roku – ustanowienie Orderu Wojennego Virtuti Militari». www.wspolnota-polska.org.pl (լեհերեն). Վերցված է 2009 թ․ փետրվարի 28-ին.
  102. ↑ Zamoyski 1992, էջ. 171
  103. ↑ Zamoyski 1992, էջ. 198
  104. ↑ Zamoyski 1992, էջ. 343
  105. ↑ Zamoyski 1992, էջ. 363

Արտաքին հղումներ խմբագրել

 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ստանիսլավ Օգոստոս Պոնյատովսկի» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ստանիսլավ_Օգոստոս_Պոնյատովսկի&oldid=9397100» էջից