Սոցիալական էկոլոգիա

Գոյություն ունեն սոցիալական էկոլոգիայի մի քանի սահմանումներ։ Սոցիալական էկոլոգիան գիտական դիսցիպլինա է, որը դիտարկում է փոխհարաբերությունները «հասարակություն-բնություն» համակարգում, ուսումնասիրելով մարդկային հասարակության և բնական միջավայրի փոխազդեցությունն ու փոխկապակցվածությունը։ Բայց նման սահմանումը չի արտացոլում այս գիտության բուն էությունը։ Սոցիալական էկոլոգիան ներկայումս ձևակերպվում է որպես մասնավոր անկախ գիտություն՝ ուսումնասիրության որոշակի առարկայով, մասնավորապես.

• Սոցիալական խավերի ու խմբերի հետաքրքրությունների շարքն ու յուրահատկությունները, ովքեր օգտագործում են բնական ռեսուրսները։
• Տարբեր սոցիալական խավերի ու խմբերի էկոլոգիական խնդիրների ընկալումը և բնօգտագործման կարգավորմանը ուղղված միջոցները։
• Բնապահպանական միջոցառումների առանձնահատկություններն և սոցիալական խավերի ու խմբերի շահերի հաշվառում և օգտագործում։

Այսպիսով սոցիալական էկոլոգիան գիտություն է՝ վերաբերող սոցիալական խմբերի շահերին, բնօգտագործման ոլորտում։

Սոցիալական էկոլոգիայի տեսակները

Սոցիալական էկոլոգիան լինում է՝

• Տնտեսական
• Ժողովրդագրական
• Ուրբանիստական
• Ֆուտուրոլոգիական
• Իրավական

Հիմնական խնդիրներն ու նպատակները

Սոցիալական էկոլոգիայի հիմնական խնդիրն է ուսումնասիրել մարդու շրջակա միջավայրի վրա ազդեցության մեխանիզմների և այն վերափոխումները, որոնք մարդկային գործունեության արդյունք են։ Սոցիալական էկոլոգիայի խնդիրները բաժանվում է երեք հիմնական խմբի՝

• Գլոբալ մասշտաբի - բնակչության և ռեսուրսների գլոբալ կանխատեսումը ինտենսիվ արդյունաբերական զարգացման պայմաններում (գլոբալ էկոլոգիա) և քաղաքակրթության զարգացման հետագա ուղիների սահմանում։
• Ռեգիոնալ մասշտաբի - առանձին էկոհամակարգերի ուսումնասիրում ռեգիոնների և շրջանների մակարդակով(ռեգիոնալ էկոլոգիա)։
• Միկրոմասշտաբի – հիմնական հատկանիշներն ուբաղադրատարրերը ուսումնասիրում կյանքի քաղաքային պայմաններում (քաղաքի էկոլոգիա կամ քաղաքի սոցիոլոգիա)։

Արտաքին հղումներ

• glossary.ru Արխիվացված 2011-05-20 Wayback Machine
• na5.ru Արխիվացված 2011-11-02 Wayback Machine
• Сайт лотоса