Սալոմե Զուրաբիշվիլի

	Սալոմե Զուրաբիշվիլի; վրաց.՝ სალომე ზურაბიშვილი
Դրոշ	Վրաստանի նախագահ
մարտի 18, 2004 - հոկտեմբերի 19, 2005
Նախորդող	Թեդո Ջափարիձե
Հաջորդող	Գելա Բեժուաշվիլի
Կուսակցություն՝	Վրաստանի ճանապարհ
Կրթություն՝	Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ, Կոլումբիայի համալսարան և Կոլումբիայի համալսարանի Միջազգային և հանրային հարաբերությունների դպրոց
Մասնագիտություն՝	դիվանագետ, պետական գործիչ և քաղաքական գործիչ
Ազգություն	վրացի
Դավանանք	Վրաց ուղղափառ եկեղեցի
Ծննդյան օր	մարտի 18, 1952 (72 տարեկան)
Ծննդավայր	Ֆրանսիա, Փարիզ
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա և Վրաստան
Ի ծնե անուն	ֆր.՝ Salomé Nino Zourabichvili
Հայր	Լևան Զուրաբիշվիլի
Մայր	Զեյնաբ Կեդիա
Ամուսին	Նիկոլոզ Գորջեստանի
Զավակներ	Թեյմուրազ Գորջեստանի և Քեթևան Գորջեստանի
Կայք՝	salome.ge
Ինքնագիր
Պարգևներ	Պատվո լեգեոնի շքանշանի ասպետ
Salome Zurabishvili

Սալոմե Զուրաբիշվիլի (վրաց.՝ სალომე ზურაბიშვილი, մարտի 18, 1952(1952-03-18)^[1]^[2], Փարիզ), վրացի պետական և քաղաքական գործիչ, Վրաստանի նախագահ, «Վրաստանի ուղի» կուսակցության առաջնորդ։ Նախկինում եղել է Վրաստանի արտաքին գործերի նախարարը, ինչպես նաև Վրաստանում Ֆրանսիայի Հանրապետության արտակարգ և լիազոր դեսպանը։ Երկար տարիներ աշխատել է Ֆրանսիայի արտգործնախարարությունում։

Ներկայումս երկքաղաքացի է և ունի միաժամանակ և՛ Վրաստանի, և՛ Ֆրանսիայի Հանրապետությունների անձնագիր։

Կենսագրություն խմբագրել

Սալոմե Լևոնի Զուրաբիշվիլին ծնվել է 1952 թվականի մարտի 18-ին Փարիզում՝ վրացի գաղթականների ընտանիքում։ Նրա ընտանիքը ստիպված է եղել թողնել Վրաստանը 1921 թվականին։ Հորական կողմի պապը՝ Իվանե Զուրաբիշվիլին, եղել է 1918-1921 թվականների անկախ Վրաստանի մենշևիկյան կառավարության անդամ։ Մորական պապը՝ Նիկո Նիկոլաձեն, եղել է Փոթի նավահանգստի հիմնադիրներից մեկը և վրացական երկաթուղու շինարարության գլխավոր նախաձեռնողը։

Նախնական կրթությունը ստացել է տեղի ֆրանսիական դպրոցում։ 1972 թվականին Սալոմեն ավարտել է Փարիզի քաղաքագիտության ինստիտուտը։ 1973 թվականին ուսումը շարունակել է Ամերիկայի Միացյալ Նահանգների Կոլումբիայի համալսարանում։ Վերադառնալով Փարիզ՝ 1974 թվականին Սալոմեն աշխատել է Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարությունում։ 1974-1977 թվականներին նա եղել է Իտալիայում Ֆրանսիայի դեսպանության չորրորդ քարտուղարը։ 1977-1980 թվականներին եղել է ՄԱԿ-ում Ֆրանսիայի մշտական առաքելության քարտուղարը։ 1984 թվականից մինչև 1988-ը Սալոմեն զբաղեցրել է Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում Ֆրանսիայի առաջին քարտուղարի պաշտոնը։ 1989-1992 թվականներին ծառայել է, որպես Չադի ֆրանսիական դեսպանատան երկրորդ քարտուղար։

1997 թվականից Սալոմե Զուրաբիշվիլին, որպես տեսուչ աշխատել է Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարությունում։ 2003 թվականին երկրի նախագահի հրամանագրով նշանակվել է Վրաստանում Ֆրանսիայի արտակարգ և լիազոր դեսպան։ 2004 թվականի մարտին Վրաստանի նորընտիր նախագահ և այսպես կոչված «Վարդերի հեղափոխության» առաջնորդ Միխեիլ Սաակաշվիլին վերջինիս նշանակեց Վրաստանի արտաքին գործերի նախարար՝ այդ պաշտոնում փոխարինելով Թեդո Ջափարիձեին։ Այդ որոշումը Սաակաշվիլին քննարկել է Ֆրանսիայի նախագահ Ժակ Շիրակի հետ, հայտարարելով, որ «այս կարգի դիվանագետը Վրաստանը երբեք չի ունեցել»։ Սալոմեն լրատվամիջոցներին հայտարարել է, որ համաձայն է ստանձնել իրեն վստահված պաշտոնը և որ մանկուց երազել է պաշտոն զբաղեցնել հայրենի երկրում։

Զուրաբիշվիլին արտաքին գործերի նախարարի պաշտոնում իր կատարած գլխավոր գործը համարում է Վրաստանի տարածքից ռուսական ռազմակայանների դուրսբերումը։ Նույնիսկ իր ելույթներից մեկում նա ասաց, որ այս քայլը պատմական խոշոր ձեռքբերում է։ Նրա նախաձեռնությամբ 2005 թվականի մարտին Վրաստանի խորհրդարանը ընդունել է բանաձև, համաձայն որի ռուսական զորքերը դուրս էին գալիս Վրաստանից, ոչ ուշ, քան 2006 թվականը։ Սակայն Սալոմեի պաշտոնազրկումից հետո այս որոշումը չեղարկվեց և նույն թվականի մարտին ստորագրվել է ռուս-վրացական նոր համաձայնագիր։

2005 թվականի հոկտեմբերի 20-ին Սալոմեն հեռացել է նախարարի պաշտոնից։ Սալոմեն մեղադրել է «Ժողովրդավարական շարժում՝ միասնական Վրաստան» քաղաքական կուսակցության անդամներին, մասնավորապես Նինո Բուրջանաձեին։ Նա վերջինիս մեղադրել է երկրում դիկտատուրա հաստատելու մեջ։ 2005 թվականին Զուրաբիշվիլին հիմնադրել և ղեկավարել է ընդիմադիր կուսակցություն, որը 2006 թվականի մարտին վերանվանվելով դարձել է «Վրաստանի ուղի»^[5]։ Զուրաբիշվիլին մշտապես նշել է, որ անհրաժեշտ է կարգավորել հարաբերությունները Ռուսաստանի հետ, ընդգծելով, որ դատապարտելի է վրացական էլիտայի հարաբերությունները Ռուսաստանի Դաշնության հետ։ 2010 թվականի նոյեմբերին Զուրաբիշվիլին հայտարարել է այն մասին, որ ավարտում է իր քաղաքական գործունեությունը Վրաստանում։

Տես նաև խմբագրել

Նախորդող՝ Թեդո Ջափարիձե	Վրաստանի արտաքին գործերի նախարար մարտի 18, 2004 – հոկտեմբերի 19, 2005	Հաջորդող՝ Գելա Բեժուաշվիլի

Ծանոթագրություններ խմբագրել

↑ ^1,0 ^1,1 Roglo — 1997. — ed. size: 9000000
↑ ^2,0 ^2,1 Munzinger Personen (գերմ.)
↑ Journal officiel de la République française, Journal officiel de la République française. Document administratif (ֆր.) — 1868. — ISSN 0242-6773
↑ ^4,0 ^4,1 https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000419116
↑ «Նախընտրական գործընթացը Վրաստանում // Սալոմե Զուրաբիշվիլիի քաղաքական գործունեությունը». EurasiaNet. 2006 թ․ սեպտեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 18-ին. {{cite news}}: |first= missing |last= (օգնություն)

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սալոմե Զուրաբիշվիլի» հոդվածին։

[_30354ca4386d23fc-1] 1,0 ^1,1 Roglo — 1997. — ed. size: 9000000

[_df232e2263c6e2b2-2] 2,0 ^2,1 Munzinger Personen (գերմ.)

[_d1b9a92353a2b86d-3] Journal officiel de la République française, Journal officiel de la République française. Document administratif (ֆր.) — 1868. — ISSN 0242-6773

[_1a51d679d9c1c5a3-4] 4,0 ^4,1 https://www.legifrance.gouv.fr/affichTexte.do?cidTexte=JORFTEXT000000419116

[5] «Նախընտրական գործընթացը Վրաստանում // Սալոմե Զուրաբիշվիլիի քաղաքական գործունեությունը». EurasiaNet. 2006 թ․ սեպտեմբերի 28. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հոկտեմբերի 12-ին. Վերցված է 2017 թ․ մարտի 18-ին. {{cite news}}: |first= missing |last= (օգնություն)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]