Ռենո (իտալ.՝ Reno), գետ հարավային Իտալիայում ։

Ռենո
Բնութագիր
Երկարություն211 կմ[1]
Ավազանի մակերես5040 կմ²
Ջրի ծախս95 ± 0,001 մ³/վ
Գետաբերանի տեղակայումԱդրիատիկ ծով
Կոորդինատներ
Հոսող հոսքերSanterno?, Idice?, Setta?, Limentra?, Sillaro?, Senio?, Canale Navile?, Samoggia? և Maresca?
ԵրկրամասԷմիլիա Ռոմանիա

Գետի ակունքը գտնվում է Տոսկանայի սարերում (Պիստոյայի գավառում), բայց Ռենո գետի մեծ մասը հոսում է Պադանի հարթավայրով Էմիլիա Ռոմանիայի մարզը, ինչից հետո թափվում Ադրիատիկ ծով։ Գետի երկարությունը 212 կմ է. այն երկարությամբ տասներորդն է երկրում։ 1864 թ. Վերին ընթացքը բնութագրվում է մի քանի արհեստական ջրամբարներով, որոնց ամբարտակները օգտագործվում են հիդրոէներգիայի արտադրության համար։

Գետի ավազանը 5040 կմ² է, խոշոր գետերից մեկը, որը սկիզբ է առնում Ապենիններից և թափվում Ադրիատիկ ծովը։ Գետը վարարում է գարնանն ու աշնանը։ Մինչև 1797 թվականն այն եղել է Պո գետի վտակը, բայց ջրհեղեղի պատճառով գետի հունը փոխվել է։ Այժմ այն միանում է Ադրիատիկ ծովին ՝ Կասալբորսետիի մերձակայքում, Վալի դի Կոմակիոյից հարավ-արևելք։ Գետի ստորին մասը նավարկելի է դարձել, զարգացել նավարկությունը[2]։ Գետահովտի խոշոր քաղաքը Բոլոնյան է։ Ռենո գետի գլխավոր վտակը Սանտերնոն է։

Անվան ստուգաբանություն խմբագրել

Գետի անվանումն ունի կելտական ծագում։ Այն Հռենոս գետի պես ունի նույն ստուգաբանությունը ու նշանակում է «ջրի հոսք»։ Գետի մասին հիշատակվում է «Աստվածային կատակերգություն» պոեմում («Դժոխք»), որտեղ հեղինակը Բոլոնեզին նկարագրում է որպես «Սավնայի և Ռենոյի միջև ապրողի»:։ Մ. թ. ա. 43 թվականին Ռենոյի կղզիներից մեկում կնքվել է Երկրորդ Եռապետությունը։

Պատկերասրահ խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 autori vari Enciclopedia Treccani (իտալ.)Istituto dell'Enciclopedia Italiana, 1929.
  2. Рено հոդվածը Սովետական մեծ հանրագիտարանում , Большая советская энциклопедия : [в 30 т.] / гл. ред. А. М. Прохоров. — 3-е изд. — М. : Советская энциклопедия, 1969—1978.