Ռայկո Ալեքսիև
Ռայկո Ալեքսիև (բուլղար․՝ Райко Николов Алексиев) (մարտի 7, 1893[2][3], Պազարջիկ, Բուլղարիա[4] - նոյեմբերի 18, 1944[2], Սոֆիա, Բուլղարիա), բուլղարացի նկարիչ, ծաղրանկարիչ, ֆելիետոնիստ։ Բուլղարիայի նկարիչների միության անդամ։ «Շուրեց» երգիծական ամսագրի հիմնադիր, խմբագիր (1932-1944)։
Ռայկո Ալեքսիև Райко Николов Алексиев | |
|---|---|
 | |
| Ի ծնե | բուլղար․՝ Райко Николов Алексиев |
| Կեղծանուն | Фра Дяволо և Fra Djavolo[1] |
| Ծնվել է | մարտի 7, 1893[2][3] |
| Ծննդավայր | Պազարջիկ, Բուլղարիա[4] |
| Վախճանվել է | նոյեմբերի 18, 1944[2] (51 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Սոֆիա, Բուլղարիա |
| Քաղաքացիություն |  Բուլղարիա |
| Կրթություն | Սոֆիայի համալսարան և Բուլղարիայի գեղարվեստի ազգային ակադեմիա |
| Մասնագիտություն | ծաղրանկարիչ, նկարիչ և լրագրող |
| Ուշագրավ աշխատանքներ | Q58624495?, Q59418468?, Q59418527?, Q59418597?, Q59418693?, Q59418747?, Q59418787?, Q59418846?, Q59418944?, Q59418971?, Q59419012?, Q59419060?, Q59419078?, Q59419160?, Q59419201?, Q59419245?, Q59419267?, Gentleman with newspaper in hand?, Q59429634? և Q59430127? |
| Անդամակցություն | Բուլղարիայի նկարիչների միություն |
| Հայր | Q19205085? |
| Զավակներ | Alexander Alexiev? |
 Rayko Aleksiev Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն խմբագրել
Ռայկո Ալեքսիևը ծնվել է Բուլղարիայի հարավում գտնվող Պազարջիկ քաղաքում՝ մանկավարժ, Սալոնիկից բուլղարացի փախստական Նիկոլո Ալեքսիևի ընտանիքում։ Սովորել է Սոֆիայի համալսարանի գրականության և Բուլղարիայի գեղարվեստի ազգային ակադեմիայի նկարչության բաժիններում։ 1913 թվականին ունեցել է առաջին երիտասարդական ցուցահանդեսը, նույն տարում ունեցել է 5 անհատական ցուցահանդեսներ։ 1932 թվականին հիմնել է «Շուրեց» երգիծական ամսագիրը[5], որի ծաղրանկարն ու հոդվածները ինքն է գրել։
Իր սատիրայի, Իոսիֆ Ստալինի ծաղրանկարների պատճառով Ալեքսիևը անընդունելի էր Բուլղարիայի կոմունիստների համար և 1944 թվականի սեպտեմբերի 9-ի ազգային ապստամբության ժամանակ նա այլ մտավորականների հետ միասին ձերբակալվում է նորաստեղծ միլիցիայի կողմից։ Ձերբակալության ընթացքում նրան խոշտանգում են, դաժան ծեծի ենթարկում, և նա մահանում է ստացած վերքերից[6]։ Հետմահու ժողովրդական դատարանը նրան մահապատժի է ենթարկել։
Նրա կյանքի վերջին օրերի հուշագրությունը, որը պատմել է իր այրին, ներկայացված է Իվայլա Ալեկսանդրովայի «Թեժ կարմիր» փաստագրական վեպում[7]։
Ընտանիք խմբագրել
1939 թվականին Ռայկո Ալեքսիևն ամուսնացել է Վեսելա Գրանչարովայի հետ։ Ունեցել են երեք երեխա՝ Ռադոսլավ, Վեսելին և Ալեքսանդր։
Հիշատակ խմբագրել
Նրա անունով Անտարկտիդայում անվանվել է սառցադաշտ (Aleksiev Glacier)[8]:
Պատկերասրահ խմբագրել
- Ռայկո Ալեքսիևի ծաղրանկարներից
-
-
-
-
-
-
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 3,0 3,1 Artists of the World Online, Allgemeines Künstlerlexikon Online, AKL Online (գերմ.) / Hrsg.: A. Beyer, B. Savoy — B: K. G. Saur Verlag, Verlag Walter de Gruyter, 2009. — ISSN 2750-6088 — doi:10.1515/AKL
- ↑ 4,0 4,1 4,2 http://www.lambiek.net/artists/a/aleksiev_raiko.htm
- ↑ Чолаков, Стефан. Хумористичният вестник „Щурец“ и неговият редактор Райко Алексиев, УИ „Свети Климент Охридски“, София, 1992, стр. 14.
- ↑ На 18 ноември 1944 г. Райко Алексиев е убит
- ↑ Александрова, Ивайла. Горещо червено, Жанет-45, стр. 68 и сл. ISBN 978-954-491-409-7.
- ↑ Aleksiev Glacier
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ռայկո Ալեքսիև» հոդվածին։ |