Յակով Լանդաու

Յակով Լանդաու (անգլ.՝ Jacob M. Landau, մարտի 20, 1924(1924-03-20), Քիշնև, Ռումինիայի թագավորություն - նոյեմբերի 12, 2020(2020-11-12)), իսրայելցի պատմաբան-արևելագետ, արաբագետ և թուրքագետ, քաղաքագետ, բանասեր, սոցիոլինգվիստ, թատերագետ և կինոգետ։

Յակով Լանդաու
Ծնվել է	մարտի 20, 1924(1924-03-20)
Ծննդավայր	Քիշնև, Ռումինիայի թագավորություն
Մահացել է	նոյեմբերի 12, 2020(2020-11-12) (96 տարեկան)
Գերեզման	Հար Հայմենխոտ
Քաղաքացիություն	Իսրայել
Կրթություն	Հերցլիյա հրեական գիմնազիա, Երուսաղեմի հրեական համալսարան և Լոնդոնի համալսարանի Արեւելագիտության եւ աֆրիկյան հետազոտությունների դպրոց
Գիտական աստիճան	դոկտորի աստիճան
Մասնագիտություն	արևելագետ, քաղաքագետ, պատմաբան և համալսարանի դասախոս
Աշխատավայր	Երուսաղեմի հրեական համալսարան
Ծնողներ	հայր՝ Michel Landau?
Պարգևներ և մրցանակներ

Կենսագրություն

Ծնվել է Քիշնևում, Ռումինիայի խորհրդարանի պատգամավոր, գյուղացիական ազգային կուսակցության անդամ և հրապարակախոս Միխլա Լանդաուի (1895—1976) ընտանիքում։ Քիշնևում հայրը «Ундзер цайт»-ի օրաթերթի աշխատակից էր (1933—1935) և ինքն էր հրատարակում «Дер ид» հրեական թերթը։ Պապը՝ Մենեխեմ-Մենդլ Լանդաուն եղել է սինագոգի անդամ։ 1935 թվականին ընտանիքով տեղափոխվել են Պաղեստին, որտեղ 1942 թվականին Յակովն ավարտել է Թել Ավիվի Հերցլիյա դպրոցը։ Ծառայել է Հագանում, ապա Իսրայելի պաշտպանության բանակում և ստացել կապիտանի աստիճան։

1942-1946 թվականներին սովորել է Երուսաղեմի հրեական համալսարանում, մասնագիտացել է հրեաների ընդհանուր պատմության, արաբերեն լեզվի և գրականության մեջ։ Եգիպտոսի պատմության մագիստրոսական ատենախոսությունը պատրաստել է պրոֆեսոր Ռիխարդ Քեբների ղեկավարությամբ։ Դոկտորանտուրա է անցել Լոնդոնի համալսարանի արևելյան եւ աֆրիկյան հետազոտությունների համալսարանում։ 1949 թվականին Բերնարդ Լյուիսի ղեկավարությամբ "խորհրդարանը և կուսակցությունները Եգիպտոսում" ատենախոսությունը 1953 թվականին լույս է տեսել առանձին գրքով։

1949 թվականին վերադառնալով Իսրայել ՝ դարձել է Իսրայելի արևելագետների միության հիմնադիրներից մեկը, դարձել է առաջին նախագահը։ 1958-1993 թվականներին դասավանդել է Երուսաղեմի Հրեական համալսարանում, դասախոսություններ կարդացել Բար Իլանի համալսարանում։ 1993-1998 թվականներին եղել է Իսրայելի քաղաքագիտության ասոցիացիայի նախագահ։ 2005 թվականին պարգևատրվել է Մերձավոր Արևելքի հետազոտությունների գծով Իսրայելի մրցանակով։

Հիմնական գիտական աշխատությունները վերաբերում են Օսմանյան կայսրությունում և Մերձավոր Արևելքում տեղի ունեցող ազգային շարժումներին, պանիսլամիզմի և պանթյուրքիզմի քաղաքականությանը և Միջին Ասիայի լեզուներին, Եգիպտոսի կինոյի և թատրոնի պատմությանը։ 24 մենագրությունների հեղինակ է։ Լույս է տեսել մի շարք ժողովածուներ անգլերեն լեզվով՝ «Մարդը, պետությունը և հասարակությունը ժամանակակից Մերձավոր Արևելքում» (1972), «Ընտրողական քաղաքականությունը Մերձավոր Արևելքում» (1980)։

Մենագրություններ

• Parliaments and Parties in Egypt. Jerusalem: The Israel Oriental Society, 1953; second edition — New York: Praeger, 1954; London: Routledhe, 2015 (переведена на арабский в Каире и Бейруте, 1975).
• Studies in the Arab Theater and Cinema. Philadelphia: University of Pennsylvania Press, 1958; London: Routledge, 2016 (на французском языке — Париж, 1965, на арабском языке — Каир, 1972).
• A Word Count of Modern Arabic Prose. New York: American Council of Learned Societies, 1959.
• The Israeli Communist Party and the Elections for the Fifth Knesset, 1961. Stanford, CA: The Hoover Institution, 1956 (совместно с M. M. Czudnowski).
• Jews in Nineteenth-Century Egypt. New York: New York University Press, 1969 (на иврите — Иерусалим, 1967).
• Arabische Literaturgeschichte. Zürich: Artemis Verlag, 1968 (на иврите — Тель-Авив, 1970; на турецком языке — Анкара, 1994 и 2002).
• The Arabs in Israel: A Political Study. Royal Institute of International Affairs. London: Oxford University Press, 1969; London: Routledge, 2015 (на иврите — Тель-Авив, 1971).
• The Hejaz Railway and the Muslim Pilgrimage: A Case of Ottoman Political Propaganda. Detroit, MI: Wayne State University Press, 1971; London: Routledge, 2016.
• Middle Eastern Themes: Papers in History and Politics. London: Frank Cass, 1973.
• Radical Politics in Modern Turkey. Leiden: Brill, 1974 (на турецком языке — Анкара, 1978).
• Politics and Islam: The National Salvation Party in Turkey. Salt Lake City, Utah: The University of Utah, 1976.
• Abdul-Hamid’s Palestine. London: André Deutsch, 1979 (на иврите — Иерусалим, 1979).
• Pan-Turkism in Turkey: A Study of Irredentism. London: C. Hurst, 1981; second edition, 1995 (на греческом языке — Афины, 1985; на китайском языке — Урумчи, 1992; на турецком языке — Стамбул, 1999).
• Tekinalp, Turkish Patriot 1883—1961. Istanbul and Leiden: Nederlands Historisch-Archaeologisch Instituut, 1984 (на турецком языке — Стамбул, 1996).
• The Politics of Pan-Islam: Ideology and Organization. Oxford: Oxford University Press, 1990; second edition, 1994; London: Routledge, 2015 (на турецком языке — Стамбул, 1993).
• The Arab Minority in Israel, 1967—1991: Political Aspects. Oxford: Oxford University Press, 1993 (на иврите — Тель-Авив, 1993).
• Arabisches Volkstheater in Kairo im Jahre 1909: Ahmad IlFār und seine Schwaenke. Beirut and Stuttgart: Steiner Verlag, 1993 (Bibliotheca Islamica, 38).
• Jews, Arabs, Turks. Jerusalem: Magnes Press, 1993.
• Hebrew-Arabic Proverbs. Jerusalem and Tel-Aviv: Schocken, 1998 (с Давидом Сагивом); second edition, 2002.
• The Politics of Language in the Ex-Soviet Muslim States (с Б. Келльнер-Хайнкеле). Ann Arbor: University of Michigan Press, 2001.
• Exploring Ottoman and Turkish History. London: Hurst, 2004.
• Language Politics in Contemporary Central Asia (с Б. Келльнер-Хайнкеле). London: I. B. Tauris, 2012 (на русском языке — «Языковая политика в современной Центральной Азии: Национальная и этническая идентичность и советское наследие», М.: Центр книги Рудомино, 2015).
• Man, State and Society in the Contemporary Middle East. London: Routledge, 2017.
• Ataturk And The Modernization Of Turkey. London: Routledge, 2019.