Մասքութներ (հին հունարեն՝ Μασσᾰγέται, լատին․՝ Massagetae)՝ Կասպից ծովի շրջակայքում և Միջին Ասիայում բնակվող սկյութական քոչվոր ցեղերի հավաքական անուն, որն օգտագործվել է անտիկ և հայ հեղինակների կողմից։ Մասքութների մշակույթը այնքան սերտորեն է կապված սակերի հետ, որ հնագիտական հուշարձանների պատկնելիության ճշգրիտ բացահայտումը անհնար է, այդ պատճառով էլ օգտագործվում է «սակա-մասքութական շրջանի մշակույթներ» տերմինը։ Ենթադրվում է, որ մասքութները խոսել են իրանական լեզուներից մեկով։ Սակա-մասքութական շրջանի մշակույթների հիմնական օջախներն են Ղազախստանի կենտրոնական և արևելյան շրջանները, Պամիրը։

Մասքութները հիշատակվում են Փավստոս Բյուզանդի կողմից, Անանիա Շիրակացու «Աշխարհացույցում» և այլ հայկական պատմական աղբյուրներում։

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Փավստոս Բուզանդ, Պատմություն հայոց, թարգմանությունը, ներածությունը և ծանոթագրություններն ակադեմիկոս Ստ. Մալխասյանի, Երևան, 1968։