Իմաստաոճաբանական տեսակետից հայերենում բառերը տարբերակվում են նաև որպես Ընդհանուր և մասնավոր անուններ։

  • Մասնավոր անունները կամ հիպոնիմները բառեր են, որոնք ավելի նեղ իմաստով են անվանում առարկաները, դրանց հատկությունները կամ հատկանիշները որպես դասի (բազմության կամ ամբողջության) մի տարրի կամ մի մասի։ Օրինակ «բուլդոգ» բառը մասնավոր անուն կամ հիպոնիմ է «շուն» բառի համար, իսկ «շուն» բառն իր հերթին հիպոնիմ է «գազան» բառի համար։
  • Ընդհանուր անունները կամ հիպերնիմները բառեր են, որոնք ավելի լայն իմաստով են անվանում առարկաները, կամ ավելի լայն իմաստ արտահայտելու համար օգտագործում են բառի նեղ իմաստները։ Օրինակ «գազան» բառը ընդհանուր անուն կամ հիպերոնիմ է «շուն» բառի համար, իսկ «շուն» բառն իր հերթին ընդհանուր անուն կամ հիպերնիմ է «բուլդոգ» եզրի համար։